Content-Length: 169466 | pFad | http://nl.wikipedia.org/wiki/Depeche_Mode

Depeche Mode - Wikipedia Naar inhoud springen

Depeche Mode

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Depeche Mode
Logo DM
Logo DM
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1980 – heden
Oorsprong Basildon, Essex, Engeland, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Genre(s) synthpop, new wave, electronic rock, alternatieve dance, alternative rock
Leden
zanger Dave Gahan
zanger, gitarist, keyboardist Martin Gore
tourlid: drums Christian Eigner
tourlid: keyboard, basgitaar, achtergrondvocalen Peter Gordeno
Oud-leden
keyboard, drums, teksten, productie, arrangementen Alan Wilder
keyboard, teksten Vince Clarke
keyboard, basgitaar, management Andrew Fletcher
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek
Dave Gahan in 2003
Andrew Fletcher overleed in 2022

Depeche Mode (DM) is een Britse band die elektronische muziek maakt. De synthpopformatie werd in 1980 opgericht in Basildon (Engeland). In Nederland en België scoorde de band verscheidene hits, waaronder People Are People, Just Can't Get Enough en Enjoy the Silence. De naam van de band komt van een Frans modetijdschrift, Dépêche mode, wat "modenieuws" betekent.[1]

De huidige leden van de groep zijn:

  • Martin Gore (23 juli 1961) - gitaar, keyboard, achtergrondvocalen en zang, teksten
  • Dave Gahan (9 mei 1962) - zang, teksten

Tourleden zijn:

Oud-leden zijn onder anderen:

  • Alan Wilder (van 1982 tot 1995) - keyboard, drums, teksten, productie, arrangementen
  • Vince Clarke (van 1980 tot 1981) - keyboard, teksten
  • Andrew Fletcher (van 1980 tot zijn overlijden in 2022) - keyboard, basgitaar, management

In 1976 begonnen Clarke en Fletcher een bandje genaamd No Romance in China. Ondertussen was Gore op school deel van een groepje dat Norman & the Worms heette. In 1979 begon Clarke een nieuwe band met Gore onder de naam French Look. Toen Fletcher zich bij hen aansloot, veranderde de naam in Composition of Sound. In 1980 werd ook Dave Gahan lid, waarna de band zijn huidige naam aannam. Gore vertelde dat de naam werd gekozen na het zien van een Frans tijdschrift met de naam Dépêche Mode, wat hij goed vond klinken.

Het eerste wapenfeit van Depeche Mode was een bijdrage aan het Some Bizzare Album, waarop verschillende talenten een nummer lieten horen. Depeche Mode leverde "Photographic" aan.

In 1981 bracht Depeche Mode onder het label Mute Records zijn eerste album uit, getiteld Speak & Spell. Na dit album verliet Clarke, de belangrijkste songwriter, de band. Hij richtte later andere muziekgroepen op, waaronder Yazoo met Alison Moyet en Erasure met Andy Bell.

Gore werd de belangrijkste songwriter van de band en in 1982 bracht de groep het album A Broken Frame uit. Na dit album werd Alan Wilder lid. Hij schreef onder andere Two Minute Warning voor het derde album, Construction Time Again uit 1983.

In deze tijd was Depeche Mode vooral succesvol in Duitsland, maar in 1984 brak de groep ook door in Amerika en de rest van de wereld met de hit People are People, van het album Some Great Reward uit 1984. In Amerika werd de band lange tijd geassocieerd met de Goths. Maar ook technopioniers als Juan Atkins, Derrick May en Moby zeggen beïnvloed te zijn door het elektronische geluid van Depeche Mode.

In 1985 vond er in Nederland een kleine stunt plaats, waar de band zelf ook geen rekening mee had gehouden. Een oudere liveversie van het nummer I just can't get enough bleek zo populair dat het de 5e plaats in de top 40 behaalde, hoewel het nummer in deze versie helemaal niet op single was uitgebracht, maar alleen maar op een B-kant van de mini-lp "Love in Itself" stond.

Vanaf 1986 volgde een langdurige samenwerking met de Nederlandse fotograaf en videoregisseur Anton Corbijn. Hij regisseerde meer dan twintig videoclips voor de groep en speelde zelf ook een rol in enkele clips. Later verzorgde hij ook de ontwerpen voor de concert-podia van de band. De in 2019 gemaakte film "Spirits in the Forest" is eveneens geregisseerd door Anton Corbijn.

In 1988 toerde de band door Amerika langs uitverkochte zalen tijdens de tournee Concert for the Masses, naar het album Music for the Masses uit 1987. De tournee werd vastgelegd door de bekende documentairemaker D.A. Pennebaker, die de concerten en de band en crew achter de schermen filmde. Het livealbum 101, een registratie van deze tournee, verscheen in 1989. Later zijn hiervan ook een sacd en dvd verschenen.

In 1990 kwam Violator uit, een van de succesvolste albums van de band. De groep oogstte veel succes met de eerste single van dit album, Personal Jesus, dat later ook werd vertolkt door Marilyn Manson en Johnny Cash. Maar de succesvolste single aller tijden van Depeche Mode was de tweede single van het album, getiteld Enjoy the Silence, die in veel landen (waaronder Nederland) in de top tien eindigde. De singles Policy of Truth en World in My Eyes werden in Nederland daarentegen bescheiden succesjes. Een ander hoogtepunt in de geschiedenis van de band was de volledig uitverkochte tournee World Violation in 1990, tevens de langste die de band ooit had gedaan. Voor de afzonderlijke bandleden was deze slopende tournee echter een (te) grote slag. Dave Gahan raakte steeds meer verslaafd aan de steroïden, die hij openlijk gebruikte.

In 1993 brak de band met zijn elektronische roots met het gospel- en rockalbum Songs of Faith and Devotion. Het album sloeg enorm aan en kwam op nummer één binnen in de Amerikaanse en Britse albumlijsten. Hierna volgde een veertien maanden durende wereldtournee. In juni 1995, na het einde van deze tournee, verliet Alan Wilder de band, moe als hij was van het onophoudelijk toeren en gebonden zijn aan de grenzen van Depeche Mode, om zich vervolgens volledig te richten op zijn (tot dan toe) nevenproject Recoil, waarna hij zijn vierde Recoil-album Unsound Methods uitbracht. Niet lang hierna bleek zanger Dave Gahan enkele zelfmoordpogingen te hebben gedaan, en werd hij opgenomen in een ontwenningskliniek om te leren omgaan met zijn drugsproblemen.

In 1997 keerde Depeche Mode weer terug met het album Ultra, dat het jaar daarop werd opgevolgd door het verzamelalbum The Singles 86–98.

In 2001 volgde het album Exciter dat geproduceerd werd door Mark Bell van LFO. Alhoewel de albums Ultra uit 1997 en Exciter geen groot verkoopsucces bleken, bleef de band in het tourcircuit het nog altijd goed doen. Ook is de band populair gebleven in Duitsland, Polen en andere Centraal- en Oost-Europese landen inclusief de voormalige Sovjet-Unie. Na deze albums gingen de leden van Depeche Mode soloprojecten doen. Dave Gahan kwam in 2003 met het soloalbum Paper Monsters, Martin Gore zette een solocarrière voort die hij was begonnen in 1989, en Andrew Fletcher begon zijn eigen label, Toast Hawaii.

Op 14 oktober 2005 verscheen een nieuw album van Depeche Mode, getiteld Playing the Angel. De band leek weer te zijn teruggekeerd naar zijn oorsprong, met typerende donkere en beklemmende muziek en met teksten doorspekt van verdriet, pijn en hoop. De scheiding van Martin L. Gore en zijn vrouw was duidelijk waarneembaar, en de eerste single, Precious, was een pijnlijke ode aan zijn kinderen. Daarna volgden A Pain That I'm Used To, het door Dave Gahan geschreven Suffer Well (een van zijn drie bijdragen aan het album) en als vierde single een dubbele A-kant: John the revelator en Lilian. Op 26 maart 2006 gaf Depeche Mode voor het eerst in 13 jaar weer in Nederland een concert in het Rotterdamse Ahoy. De band werd aangekondigd door Anton Corbijn, die het concert een van de beste van deze tijd noemde. De ware liefhebbers van Depeche Mode konden echter naar Duitsland voor de concerten. In de grote Duitse steden traden ze op in uitverkochte zalen. Sowieso is de band in Duitsland een van de populairste bands. Zo zijn er elk weekend overal in Duitsland zogenaamde Depeche Mode Party's.

Ondertussen werden de voorafgaande albums geremasterd en geremixt en verschenen ze in sacd-formaat. Eind maart 2006 werden de albums Violator, Music for the Masses en Speak & Spell in dit formaat uitgebracht en in oktober 2006 volgde de volgende serie albums (A Broken Frame, Some Great Reward en Songs of Faith and Devotion). In 2007 volgde de laatste serie albums.

In het voorjaar van 2008 ging de band weer de studio in voor een nieuw muziekalbum, Sounds of the Universe, dat in Europa op 20 april 2009 uitkwam. In mei van dat jaar ging Depeche Mode ook weer op tournee, ditmaal onder de naam Tour of the Universe. Corbijn werd wederom bij het geheel betrokken. Op 20 juni was Depeche Mode de voornaamste band die optrad tijdens het Belgische popfestival TW Classic. Voor onder meer het Nederlandse Pinkpop zegde de groep echter af nadat Dave Gahan was geveld door buikgriep en er in zijn blaas een tumor was ontdekt. Deze werd later succesvol verwijderd.[2]

Eind 2011 werd bekendgemaakt dat Vince Clarke en Martin Gore samen gaan werken aan een project genaamd VCMG.

2013 Delta Machine

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 22 maart 2013 verscheen het nieuwe album Delta Machine. Depeche Mode zou ook weer gaan toeren. Tijdens de persconferentie in Parijs, op 23 oktober 2012, gaf Gore aan dat het album in de stijl was van Violator en Songs of faith and devotion. De eerste single van het nieuwste album kwam uit op 28 januari 2013 onder de titel Heaven. De tweede single Should be higher kwam uit op 26 augustus 2013.

Concerten in Nederland en België

[bewerken | brontekst bewerken]

Depeche Mode trad sinds begin jaren tachtig meerdere keren op in Nederland en België. Tussen 1993 en 2006 deed de band tijdens tournees Nederland niet aan. Het geplande optreden als een van de hoofdacts op Pinkpop 2009 werd vlak voor het festival geannuleerd wegens ziekte van zanger Dave Gahan. De Nederlandse en Belgische concerten op een rij:

Datum[3] Stad Locatie Land
25 juli 1981 Den Haag Zuiderpark Nederland
26 sep 1981 Amsterdam Paradiso
28 maart 1982 Rotterdam Lantaren/Venster
3 april 1982 Mechelen Zaal Volksbelang België
12 december 1982 Brussel Le Mirano
14 december 1982 Utrecht Muziekcentrum Vredenburg Nederland
6 december 1983 Amsterdam Paradiso
15 december 1984 Amsterdam Koninklijk Theater Carré
16 december 1984 Rotterdam De Doelen
7 juli 1985 Werchter Rock Werchter België
24 mei 1986 Rotterdam Ahoy Nederland
21 februari 1988 Brussel Vorst Nationaal België
26 oktober 1990 Rotterdam Ahoy Nederland
24 mei 1993 Brussel Vorst Nationaal België
25 mei 1993 Brussel Vorst Nationaal
1 juni 1993 Rotterdam Ahoy Nederland
24 juli 1993 Zeebrugge Belga Beach Festival België
22 september 1998 Brussel Vorst Nationaal
7 oktober 2001 Antwerpen Sportpaleis
29 januari 2006 Antwerpen Sportpaleis
26 maart 2006 Rotterdam Ahoy Nederland
2 juli 2006 Werchter Rock Werchter België
20 juni 2009 Werchter TW Classic
30 november 2009 Rotterdam Ahoy Nederland
23 januari 2010 Antwerpen Sportpaleis België
7 juli 2013 Werchter Rock Werchter
7 december 2013 Amsterdam Ziggo Dome Nederland
25 januari 2014 Antwerpen Sportpaleis België
7 mei 2017 Amsterdam Ziggo Dome Nederland
9 mei 2017 Antwerpen Sportpaleis België
26 november 2017 Antwerpen Sportpaleis België
13 januari 2018 Amsterdam Ziggo Dome Nederland
16 mei 2023 Amsterdam Ziggo Dome
18 mei 2023 Amsterdam Ziggo Dome
20 mei 2023 Antwerpen Sportpaleis België
6 februari 2024 Antwerpen Sportpaleis
8 februari 2024 Amsterdam Ziggo Dome Nederland
Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Construction Time Again 1983 10-09-1983 34 5
Some Great Reward 1984 13-10-1984 18 6
Love In Itself 1985 23-02-1985 38 3 ep / Livealbum
Black Celebration 1986 19-04-1986 36 17
Music for the Masses 1987 10-10-1987 37 4
101 1989 01-04-1989 39 7 Livealbum
Violator 1990 31-03-1990 15 14
Songs of Faith and Devotion 1993 03-04-1993 21 15
Ultra 1997 26-04-1997 15 11
The Singles 86>98 1998 10-10-1998 34 7 Verzamelalbum
Exciter 2001 19-05-2001 15 7
Remixes 81-04 2004 30-10-2004 68 4
Playing the Angel 2005 22-10-2005 11 13
The Best of, Volume 1 2006 18-11-2006 40 10 Verzamelalbum
Sounds of the Universe 17-04-2009 25-04-2009 7 10
Remixes 2: 81-11 03-06-2011 11-06-2011 69 1
Delta Machine 22-03-2013 30-03-2013 3 12
Spirit 17-03-2017 25-03-2017 4 7
Memento Mori 24-03-2023 01-04-2023 3 3
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Ultra 1997 26-04-1997 8 8
The singles 86>98 1998 03-10-1998 7 8 Verzamelalbum
Exciter 2001 19-05-2001 5 7
Remixes 81-04 2004 30-10-2004 22 12
Playing the Angel 2005 22-10-2005 4 34
The Best of, Volume 1 2006 25-11-2006 8 26 Verzamelalbum
Sounds of the Universe 2009 25-04-2009 2 18 Platina
Remixes 2: 81-11 2011 11-06-2011 22 7
Delta Machine 26-03-2013 30-03-2013 2 39
Spirit 17-03-2017 2 28
SPiRiTS in the Forest 26-06-2020 04-07-2020 14 5
Memento Mori 25-03-2023 01-04-2023 2 9
The Broadcast Collection 1983 / 1990 2023 06-05-2023 159 1
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
See You 1982 10-04-1982 tip13 - #49 in de Single Top 100
Everything Counts 1983 03-09-1983 tip10 - #50 in de Single Top 100
People Are People 1984 14-04-1984 10 9 #8 in de Single Top 100
Master and Servant 1984 25-08-1984 tip13 - #41 in de Single Top 100
Blasphemous Rumours / Somebody 1984 01-12-1984 27 5 #34 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Just Can't Get Enough (Live) 1985 09-03-1985 5 10 #10 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Shake the Disease 1985 04-05-1985 tip2 - #47 in de Single Top 100
It's Called a Heart 1985 12-10-1985 tip16 - #47 in de Single Top 100
A Question of Lust 1986 14-06-1986 24 5 #19 in de Single Top 100
A Question of Time 1986 04-10-1986 tip5 - #34 in de Single Top 100
Strangelove 1987 23-05-1987 24 5 #30 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Never Let Me Down Again 1987 - #80 in de Single Top 100
Everything Counts (Live) 1989 - #89 in de Single Top 100
Personal Jesus 1989 14-10-1989 tip14 - #62 in de Single Top 100
Enjoy the Silence 1990 17-03-1990 8 9 #5 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Policy of Truth 1990 09-06-1990 tip14 - #37 in de Single Top 100
World in My Eyes 1990 13-10-1990 tip15 - #49 in de Single Top 100
I Feel You 1993 10-04-1993 35 2 #39 in de Single Top 100
Walking in My Shoes 1993 22-05-1993 tip7 - #36 in de Single Top 100
Barrel of a Gun 1997 22-02-1997 tip2 - #50 in de Single Top 100
It's No Good 1997 12-04-1997 tip7 - #50 in de Single Top 100
Home 1997 05-07-1997 tip21 - #78 in de Single Top 100
Only When I Lose Myself 1998 - #89 in de Single Top 100
Dream On 2001 05-05-2001 tip12 - #47 in de Single Top 100
I Feel Loved 2001 - #64 in de Single Top 100
Freelove 2001 24-11-2001 tip18 - #65 in de Single Top 100
Enjoy the Silence 04 15-10-2004 13-11-2004 tip6 - #46 in de Single Top 100
Precious 03-10-2005 15-10-2005 24 5 #11 in de Single Top 100
A Pain That I'm Used To 09-12-2005 24-12-2005 tip6 - #27 in de Single Top 100
Martyr 27-10-2006 - #74 in de Single Top 100
Wrong 16-02-2009 - #49 in de Single Top 100
Heaven 01-02-2013 - #95 in de Single Top 100
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Barrel of a Gun 1997 01-03-1997 37 1
It's No Good 1997 19-04-1997 43 2
Dream On 2001 05-05-2001 31 3
I Feel Love 2001 28-07-2001 tip7 -
Enjoy the Silence 04 2004 30-10-2004 tip9 -
Precious 2005 22-10-2005 26 5
A Pain That I'm Used To 2005 17-12-2005 tip3 -
Suffer Well 2006 11-03-2006 tip7 -
Martyr 2006 18-11-2006 48 1
Wrong 2009 14-03-2009 14 13
Peace 2009 27-06-2009 tip23 -
Heaven 2013 30-03-2013 50 1
Soothe My Soul 2013 30-03-2013 tip10
Where's the Revolution 2017 11-02-2017 tip15

Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23 '24
Blasphemous Rumours - 817 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Enjoy the Silence - - - - - - - - 192 1120 177 213 181 174 158 142 146 129 116 149 151 135 138 115 104
Just Can't Get Enough (Live) - 655 - 566 883 695 1004 904 1027 893 944 1042 972 1003 834 977 978 824 900 1115 999 920 912 919 937
People Are People 716 1144 1305 864 1148 1084 1766 1720 - 1752 1908 - - 1759 1884 - - - - - - - - - -
Personal Jesus - - - - - - - - - - - - - - - - - 1052 1020 1146 925 866 926 868 873
Somebody - - - - - - - - - - - - - - - - 1990 - - - - - - - -
Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
 Hoogste 
positie
 Aantal 
weken
 Opmerkingen 
Devotional 2006 11-02-2006 23 1
Touring the Angel - Live in Milan 2006 07-10-2006 8 17
Tour of the Universe: Barcelona 20/21.11.09 2010 13-11-2010 8 6
Video Singles Collection 2016 26-11-2016 7 7
Dvd's met hitnoteringen in de Vlaamse Ultratop muziek-dvd top 10/20 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
 Hoogste 
positie
 Aantal 
weken
 Opmerkingen 
Devotional 2004 02-10-2004 2 2
Touring the Angel - Live in Milan 2006 30-09-2006 2 30
Tour of the Universe: Barcelona 20/21.11.09 2010 13-11-2010 2 20

Huidige leden

  • Martin Gore – keyboards, guitars, backing vocals, co-lead vocals (1980–present)
  • Dave Gahan – lead vocals (1980–present)

Tour-leden

  • Christian Eigner – slagwerk, keyboards (1997–present)
  • Peter Gordeno – keyboards, basgitaar, piano, achtergrondzang (1998–present)

Oud-leden

  • Vince Clarke – keyboards, achtergrondzang, co-lead vocals, gitaar (1980–1981)
  • Alan Wilder – keyboards, piano, drums, achtergrondzang (1982–1995; eenmalige show in 2010)
  • Andy Fletcher – keyboards (1980–2022), bass (1980)
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Depeche Mode van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.








ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://nl.wikipedia.org/wiki/Depeche_Mode

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy