Irene Flunser Pimentel
Irene Flunser Pimentel (Lissabon, 1950) is een Portugese historica gespecialiseerd in de Portugese geschiedenis van de 20e eeuw eeuw, met name de Estado Novo en de toenmalige geheime dienst, de PIDE.[1]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Pimentel is onderzoeker aan het Instituut voor Hedendaagse Geschiedenis in Lissabon, Portugal. Ze studeerde geschiedenis aan de Faculteit der Letteren van de Universiteit van Lissabon en heeft een doctorsgraad in de institutionele en politieke geschiedenis van de 20e eeuw van de Faculteit Sociale en Menswetenschappen van het Nieuwe Universiteit van Lissabon.[1] [2]
Prijzen en erkenning
[bewerken | brontekst bewerken]In 2007 ontving ze de Pessoa-prijs.[3]
In 2012 ontving ze de Máxima Literatuurprijs in de categorie Essay voor Ieder zijn eigen plek – de vrouwelijke politiek van de nieuwe staat. [4] [5]
In 2015 ontving ze van de Franse regering het Chevalier-insigne van de Nationale Orde van het Legioen van Eer. [2] [6]
Publicaties (selectie) [7] [8]
[bewerken | brontekst bewerken]- Informadores da PIDE – A Tragédia Portuguesa (PIDE-informanten – De Portugese tragedie) (2022) [9]
- História das Organizações Femininas do Estado Novo(De geschiedenis van vrouwenorganisaties van de Estado Novo (2000) [10]
- Judeus em Portugal durante a Segunda Guerra Mundial. Em fuga a Hitler e ao Holocausto (Joden in Portugal tijdens de Tweede Wereldoorlog . Ontsnappen aan Hitler en de Holocaust) (2006)
- Vítimas de Salazar. Estado Novo e Violência Política (co-autoria com João Madeira e Luís Farinha) (Salazars slachtoffers. Estado Novo en politiek geweld {co-auteur met João Madeira en Luís Farinha}) (2007) [11]
- PIDE / DGS . 1945-1974 (2007)
- Cardeal Cerejeira. O Príncipe da Igreja (Kardinaal Cerejeira. De Prins van de Kerk) (2010) [12]
- A Cada Um o Seu Lugar. A política feminina do Estado Novo (Ieder zijn eigen plek. De vrouwelijke politiek van de Estado Novo) (2011) [13]
- Salazar, Portugal e o Holocausto (co-autoria com Cláudia Ninhos) (Salazar, Portugal en de Holocaust {co-auteur met Cláudia Ninhos}) (2012) [14]
- Espiões em Portugal Durante a II Guerra Mundial (Spionnen in Portugal tijdens de Tweede Wereldoorlog) (2013) [15]
- História da Oposição à Ditadura (1926-1974) (Geschiedenis van het verzet tegen de dictatuur (1926-1974)) (2014)
- O caso da PIDE/DGS (Het geval PIDE/DGS) (2017)
Verschillende wetenschappelijke artikelen en co-auteurschap in encyclopedieën en audiovisuele programma's.
- O Comboio do Luxemburgo (2016) com Margarida de Magalhães (De Luxemburgse trein (2016) met Margarida de Magalhães Ramalho) [16] [17]
Ze publiceerde in verscheidene kranten en weekbladen, bijvoorbeeld in de Portugese krant Público.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- RTP | Irene Pimentel faz um retrato da mulher no Estado Novo (Irene Pimentel schildert een portret van vrouwen in de Estado Novo)
- SIC-Notícias | Interview met Irene Flunser Pimentel (Portugees)
- Antena2 | Interview met Irene Flunser Pimentel (2007 (Portugees))
- TEDx FCTUNL | De vrouw in de nieuwe staat vandaag gezien: Irene Pimentel (2013)
- RTP | Ballingen in het vrouwelijke | Irene Pimentel is een van de 7 geïnterviewde vrouwen en doet verslag van haar reis en verblijf in ballingschap tijdens de dictatuur in Portugal (2024)
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ a b Irene Flunser Pimentel no site da editora Esfera dos Livros.
- ↑ a b ORCID - Irene Flunser Pimentel. orcid.org. Geraadpleegd op 1 november 2021.
- ↑ (pt) Portugal, Rádio e Televisão de, Irene Pimentel vencedora do Prémio Pessoa 2007. Irene Pimentel vencedora do Prémio Pessoa 2007. Geraadpleegd op 1 november 2021.
- ↑ (pt) Maria Teresa Horta, Irene Flunser Pimentel e Magda Pinheiro distinguidas com os Prémios Máxima. Jornal SOL. Geraadpleegd op 1 november 2021.
- ↑ (pt) Maria Teresa Horta entre as distinguidas com Prémios Máxima. www.sabado.pt. Geraadpleegd op 1 november 2021.
- ↑ (fr) Remise des insignes de Chevalier de la Légion d’Honneur à Madame Irene Flunser Pimentel (28.05.2015). La France au Portugal. Geraadpleegd op 1 november 2021. [dode link]
- ↑ Biblioteca Nacional de Portugal - Obras de Irene Flunser Pimentel. catalogo.bnportugal.gov.pt. Geraadpleegd op 1 november 2021.
- ↑ (pt) Irene Flunser Pimentel | Wook. www.wook.pt. Geraadpleegd op 1 november 2021.
- ↑ (pt) https://www.dn.pt/autor/artur-cassiano.html, Quem eram os informadores da PIDE, onde estavam e porque delatavam?. www.dn.pt (19 mei 2022). Geraadpleegd op 13 juli 2023.
- ↑ Auteur., Pimentel, Irene Flunser (1950-....). (2001). História das organizações femininas do Estado Novo. Temas e debates.
- ↑ João, Madeira, (2010). Vítimas de Salazar : Estado Novo e violência política. Esfera dos Livros.
- ↑ Flunser., Pimentel, Irene (2010). Cardeal Cerejeira : o príncipe da Igreja. A esfera dos livros.
- ↑ Flunser., Pimentel, Irene (2011). A cada um o seu lugar : a política feminina do Estado Novo. Temas e Debates.
- ↑ Flunser., Pimentel, Irene (2013). Salazar, Portugal e o holocausto. Temas e Debates.
- ↑ Flunser., Pimente, Irene (2014). Espiões em Portugal durante a II Guerra Mundial : como o nosso país se tornou local de passagem de agentes ingleses e alemães. A Esfera dos Livros.
- ↑ Gabi, Abramac, (2020). Irene Flunser Pimentel, Margarida de Magalhães Ramalho, O Comboio do Luxemburgo. Os refugiados judeus que Portugal não salvou em 1940 (Lisabon: A Esfera dos Livros, 2016), 382 str.. Croatian Institute of History.
- ↑ (pt) O Comboio do Luxemburgo. Visita Guiada (22 mei 2018). Geraadpleegd op 1 november 2021.