Isle of Man TT 1964
 TT van Man 1964
| ||
|---|---|---|
| ||
| Officiële naam | Isle of Man Tourist Trophy | |
| Land | Isle of Man
| |
| Datum | 8-12 juni 1964 | |
| Organisator | ACU | |
| Senior TT (500 cc) | ||
| Snelste ronde |  Mike Hailwood
| |
| Eerste | Mike Hailwood
| |
| Tweede | Derek Minter
| |
| Derde | Fred Stevens
| |
| Junior TT (350 cc) | ||
| Snelste ronde |  Jim Redman
| |
| Eerste | Jim Redman
| |
| Tweede | Phil Read
| |
| Derde |  Mike Duff
| |
| Lightweight 250 cc TT | ||
| Snelste ronde | Phil Read
| |
| Eerste | Jim Redman
| |
| Tweede | Alan Shepherd
| |
| Derde |  Alberto Pagani
| |
| Lightweight 125 cc TT | ||
| Snelste ronde |  Luigi Taveri
| |
| Eerste | Luigi Taveri
| |
| Tweede | Jim Redman
| |
| Derde | Ralph Bryans
| |
| 50 cc TT | ||
| Snelste ronde |  Hugh Anderson
| |
| Eerste | Hugh Anderson
| |
| Tweede | Ralph Bryans
| |
| Derde |  Isao Morishita
| |
| Sidecar TT | ||
| Snelste ronde |  Max Deubel / Emil Hörner
| |
| Eerste | Max Deubel / Emil Hörner
| |
| Tweede | Colin Seeley / Wally Rawlings
| |
| Derde | Georg Auerbacher / Beno Heim
| |
De Isle of Man TT 1964 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1964. De races werden verreden van 8 tot en met 12 juni op het eiland Man. Alle klassen kwamen aan de start; voor de 350cc-klasse was het de seizoensopening.
Algemeen
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens de TT vonden twee dodelijke ongevallen plaats. Tijdens de training op 2 juni verongelukte bakkenist Brian Cockrell met een Norton Manx bij Braddan Bridge en tijdens de Sidecar TT op 8 juni verongelukte bakkenist Peter Essery bij Ballaugh Bridge. Mike Hailwood bracht door een virusinfectie vier dagen in bed door en kon ook niet in de Junior TT starten, maar op 12 juni was hij weer fit genoeg om in de Senior TT te starten.
Senior TT
[bewerken | brontekst bewerken]Vrijdag 12 juni, zes ronden (364 km)
Er stond geen maat op Mike Hailwood in de Senior TT. Hij won met ruim drie minuten voorsprong op Derek Minter. Fred Stevens werd derde, met ruim zes minuten achterstand op Hailwood.
Top tien tussenstand 500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Pnt |
|---|---|---|---|
| 1 | Mike Hailwood |
MV Agusta | 16 |
| 2 | Derek Minter |
Norton | 6 |
| Phil Read |
Matchless | ||
| 4 | John Hartle |
Norton | 4 |
| Fred Stevens |
Matchless | ||
| 6 | Derek Woodman |
Matchless | 3 |
| Mike Duff |
Norton / Matchless | ||
| 8 |  Paddy Driver |
Matchless | 2 |
| Griff Jenkins |
Norton | ||
| 10 | Billy McCosh |
Matchless | 1 |
 Buddy Parriott |
Norton |
Junior TT
[bewerken | brontekst bewerken]Woensdag 10 juni, zes ronden (364 km)
Jim Redman ondervond in het begin van de race nog wat druk van Alan Shepherd met zijn MZ RE 350, maar toen Shepherd uitviel won Redman comfortabel met ruim zeven minuten voorsprong op Phil Read met de AJS 7R. Mike Duff, eveneens op een AJS, werd derde. Mike Hailwood kon door een virusinfectie niet starten.
Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Top zes tussenstand 350cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Conform wedstrijduitslag
Lightweight 250 cc TT
[bewerken | brontekst bewerken]Maandag 8 juni, zes ronden (364 km)
Nu de eerdere GP's gewonnen waren door drie verschillende merken (Alan Shepherd met de MZ RE 250, Tarquinio Provini met de Benelli 250 4C en Phil Read met de Yamaha RD 56), werd er een spannende confrontatie verwacht, temeer omdat ook Honda en Suzuki nog wat te bewijzen hadden en met grote teams aantraden. De race werd echter een deceptie omdat slechts acht van de 64 deelnemers de volle zes ronden aflegden. Read was trainingssnelste, maar na de eerste ronde lag hij al achter Jim Redman met de Honda RC 164. Alan Shepherd was toen nog derde. Read viel echter uit, net als het complete Suzuki-team (Bert Schneider, Jack Ahearn en Derek Minter). Zo won Jim Redman gemakkelijk, op korte afstand gevolgd door Alan Shepherd. Alberto Pagani werd met de eencilinder Paton derde, maar had al achttien minuten achterstand. Tommy Robb, na zijn ontslag bij Honda onmiddellijk aangenomen bij Yamaha, werd slechts zevende, twee plaatsen achter Roy Boughey, die met een Yamaha TD 1 A-productieracer reed.
Uitslag Lightweight 250 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Pnt |
|---|---|---|---|
| 1 | Alan Shepherd |
MZ | 14 |
| Jim Redman |
Honda | ||
| 3 | Phil Read |
Yamaha | 12 |
| 4 | Tarquinio Provini |
Benelli | 8 |
| 5 | Ron Grant |
Parilla | 6 |
| Luigi Taveri |
Honda | ||
| 7 | Bo Gehring |
Bultaco | 4 |
 Bert Schneider |
Suzuki | ||
| Alberto Pagani |
Paton | ||
| 10 | Isamu Kasuya |
Honda | 3 |
| George Rockett |
Ducati | ||
| Bruce Beale |
Honda | ||
 Stanislav Malina |
CZ |
Lightweight 125 cc TT
[bewerken | brontekst bewerken]
Woensdag 10 juni, drie ronden (182 km)
Honda was in de TT van 1963 vernederd door Suzuki, maar de nieuwe viercilinder Honda 2RC 146 bleek degelijker dan de Suzuki RT 64. Net als in de Lightweight 250 cc TT vielen alle Suzuki's uit. Luigi Taveri won door een spectaculaire laatste ronde, waarin hij een nieuw ronderecord van 93,53 mijl per uur reed. Jim Redman werd op drie seconden tweede en 50cc-rijder Ralph Bryans, die na het ontslag van Tommy Robb en Kunimitsu Takahashi nu ook in de 125cc-klasse mocht starten, werd derde. Verreweg het grootste deel van het startveld bestond uit Honda CR 93-productieracers, waarmee Walter Scheimann en Bruce Beale ook punten scoorden.
Uitslag Lightweight 125 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Pnt |
|---|---|---|---|
| 1 | Luigi Taveri |
Honda | 24 |
| 2 | Bert Schneider |
Suzuki | 13 |
| 3 | Jim Redman |
Honda | 12 |
| 4 | Hugh Anderson |
Suzuki | 10 |
| 5 | Mitsuo Itoh |
Suzuki | 6 |
| 6 | Rex Avery |
EMC | 4 |
 Jean-Pierre Beltoise |
Bultaco | ||
| Frank Perris |
Suzuki | ||
| Ralph Bryans |
Honda | ||
| 10 | Isao Morishita |
Suzuki | 3 |
| Kunimitsu Takahashi |
Honda | ||
| Stanislav Malina |
CZ |
50 cc TT
[bewerken | brontekst bewerken]Vrijdag 12 juni, drie ronden (182 km)
Na de afgang van Suzuki in de 125- en de 250cc-klasse moest er op de laatste racedag iets goedgemaakt worden. Dat lukte Hugh Anderson, die weinig moeite had om Ralph Bryans (Honda) voor te blijven. In de laatste ronde reed Anderson een ronderecord van 81,13 mijl per uur. Isao Morishita werd met zijn Suzuki RM 64 derde. Hans Georg Anscheidt (Kreidler) werd slechts vierde. Tarquinio Provini had nog steeds moeite met de twaalf versnellingen van zijn fabrieks-Kreidler en finishte nog achter privérijder Luigi Taveri.
Uitslag 50 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 50cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Pnt |
|---|---|---|---|
| 1 | Hugh Anderson |
Suzuki | 30 |
| 2 | Hans Georg Anscheidt |
Kreidler | 20 |
| 3 | Isao Morishita |
Suzuki | 15 |
| 4 | Mitsuo Itoh |
Suzuki | 10 |
| 5 | Jean-Pierre Beltoise |
Kreidler | 6 |
| Ralph Bryans |
Honda | ||
| 7 |  José Maria Busquets |
Derbi | 3 |
| 8 | Ángel Nieto |
Derbi | 2 |
| 9 | Lee Allen |
Ducati | 1 |
| Luigi Taveri |
Kreidler | ||
| Tarquinio Provini |
Kreidler | ||
| Naomi Taniguchi |
Honda |
Sidecar TT
[bewerken | brontekst bewerken]Maandag 8 juni, drie ronden (182 km)
Max Deubel en Emil Hörner leidden de Sidecar TT van start tot finish. Aanvankelijk hadden ze nog tegenstand van Florian Camathias. Camathias, herenigd met zijn oude bakkenist Alfred Herzig, lag tweede, maar viel door technische problemen met zijn Gilera 500 4C terug naar de vijftiende plaats. Daardoor werd de combinatie Colin Seeley/Wally Rawlings tweede en Georg Auerbacher/Beno Heim werden derde.
UitslagSidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Pnt |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Max Deubel |
Emil Hörner |
BMW | 17 |
| 2 | Georg Auerbacher |
Beno Heim |
BMW | 12 |
| 3 | Colin Seeley |
Wally Rawlings |
FCS | 9 |
| 4 | Florian Camathias |
Roland Föll / Alfred Herzig |
Gilera | 8 |
| Fritz Scheidegger |
John Robinson |
BMW | ||
| 6 | Otto Kölle |
Dieter Hess / Heinz Marquardt |
BMW | 6 |
| 7 | Arsenius Butscher |
Wolfgang Kalauch |
BMW | 5 |
| 8 | Chris Vincent |
Keith Scott |
BMW | 2 |
| Terry Vinicombe |
Gary Golder |
Triumph | ||
| 10 | Ludwig Hahn |
Heinz Schäfer / Ralf Engelhardt |
BMW | 1 |
| Joseph Duhem |
François Fernandez |
BMW | ||
| Tony Jackson |
Peter Hartill |
BMW |
Trivia
[bewerken | brontekst bewerken]Roland Föll
[bewerken | brontekst bewerken]Florian Camathias wilde graag dat zijn bakkenisten zich volledig concentreerden op de zijspanklasse. Hij had in 1959 zelfs de samenwerking met Hilmar Cecco beëindigd omdat Cecco graag in soloklassen wilde racen. Roland Föll was uit hetzelfde hout gesneden. Hij was in de Franse GP al met een 125cc-Honda CR 93 gestart (en had een punt gescoord) en in de TT van Man startte hij in vier klassen: in de Senior TT met een Matchless G50, in de Junior TT met een AJS 7R, in de Lightweight 250 cc TT met een Moto Guzzi en in de Lightweight 125 cc TT met de Honda CR 93. Of dat de reden was is niet bekend, maar Camathias viel in de Sidecar TT terug op zijn "oude" bakkenist Alfred Herzig.
- https://www.iomtt.com/tt-database/events?meet_code=TT62%20%20&era=3
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Voetnoten
- ↑ Startte alleen in de Ulster Grand Prix
- ↑ John Hartle was tijdens een internationale race in Imola zodanig gewond geraakt, dat hij enkele jaren niet meer kon racen.
- ↑ a b c d e f Startte alleen in de Amerikaanse GP
- ↑ Ernst Degner herstelde nog van de brandwonden die hij had opgelopen door een val in de GP van Japan, waarbij zijn tank was gescheurd en zijn machine in brand was gevlogen.
- ↑ Kunimitsu Takahashi was na de Franse Grand Prix ontslagen.
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1964 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 16e seizoen (1964) |
Volgende race: TT Assen 1964 |
|
| ||
| Vorige race: Isle of Man TT 1963 |
Isle of Man TT | Volgende race: Isle of Man TT 1965 |
· 
· 
· ·