Content-Length: 1150258 | pFad | http://nl.wikipedia.org/wiki/WK_voetbal_1994

Wereldkampioenschap voetbal 1994 - Wikipedia Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap voetbal 1994

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf WK voetbal 1994)
FIFA Wereldkampioenschap 1994
World Cup '94
Wereldkampioenschap voetbal 1994
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Datum 17 juni – 17 juli 1994
Teams 24 (van 5 confederaties)
Stadions (in 9 gaststeden)
Winnaar Vlag van Brazilië Brazilië (4e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 52
Doelpunten 141  (2,71 per wedstrijd)
Toeschouwers 3.587.538  (68.991 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Bulgarije Christo Stoitsjkov
Vlag van Rusland Oleg Salenko
(6 goals)
Beste speler Vlag van Brazilië Romário
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 1994 was de vijftiende editie van een internationale voetbalwedstrijd tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Na Italië traden de Verenigde Staten in 1994 op als gastheer, zoals zes jaar eerder, op 4 juli 1988, was besloten tijdens een FIFA-congres in Zürich. Aan de voorronden deden 133 landen mee, waaronder zestien debutanten. De loting voor de eindronde had plaats op 19 december 1993 in Las Vegas. Het toernooi zelf begon op 17 juni en eindigde een maand later, op 17 juli. Titelverdediger was Duitsland, dat vier jaar eerder ten koste van Argentinië de titel had gewonnen. Voor het eerst werd op een WK in de groepsfase het driepuntensysteem toegepast.

De Colombiaanse voetballer Andrés Escobar schoot bij de groepswedstrijd tegen de Verenigde Staten in eigen doel, waardoor Colombia met 2-1 verloor en in de eerste ronde uitgeschakeld werd. Hij betaalde hier met zijn leven voor: op 2 juli 1994 werd hij tijdens het uitgaan in Medellín vermoord.

Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1994 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Kwal.
datum
Aantal dln.
(incl. 1994)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(excl. 1994)
Beste
prestatie
Vlag van Nigeria Nigeria CAF Winnaar Groep 1 8 oktober 1993 1e 1 1994 n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Marokko Marokko CAF Winnaar Groep 2 10 oktober 1993 3e 1 1970 1986 0 Achtste finale
Vlag van Kameroen Kameroen CAF Winnaar Groep 3 10 oktober 1993 3e 2 1982 1990 0 kwartfinale
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea AFC Tweede finaleronde 28 oktober 1993 4e 3 1954 1990 0 Groepsfase
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië AFC Winnaar finaleronde 28 oktober 1993 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Duitsland Duitsland1 UEFA Titelverdediger 8 juli 1990 13e 11 1934 1990 3 Wereldkampioen
Vlag van Italië Italië UEFA Winnaar groep 1 17 november 1993 13e 9 1934 1990 3 Wereldkampioen
Vlag van Zwitserland Zwitserland UEFA Tweede groep 1 17 november 1993 7e 1 1934 1966 0 Kwartfinale
Vlag van Nederland Nederland UEFA Winnaar groep 2 17 november 1993 5e 2 1934 1990 0 Tweede
Vlag van Noorwegen Noorwegen UEFA Tweede groep 2 13 oktober 1993 2e 1 1938 1938 0 Groepsfase
Vlag van Spanje Spanje UEFA Winnaar groep 3 17 november 1993 9e 5 1934 1990 0 Vierde
Vlag van Ierland Ierland UEFA Tweede groep 3 17 november 1993 2e 2 1990. 1990. 0 Groepsfase
Vlag van België België UEFA Winnaar groep 4 17 november 1993 9e 4 1930 1990 0 Vierde
Vlag van Roemenië Roemenië UEFA Tweede groep 4 17 november 1993 5e 1 1930 1970 0 Groepsfase
Vlag van Rusland Rusland2 UEFA Winnaar groep 5 2 juni 1993 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Griekenland Griekenland UEFA Tweede groep 5 23 mei 1993 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Bulgarije Bulgarije UEFA Winnaar groep 6 17 november 1993 6e 1 1962 1990 0 Vierde
Vlag van Zweden Zweden UEFA Tweede groep 6 10 november 1993 9e 2 1934 1978 0 Tweede
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten CONCACAF Gastland 4 juli 1988 5e 2 1930 1990 0 Derde
Vlag van Mexico Mexico CONCACAF Finaleronde 1e 9 mei 1993 10e 1 1930 1986 0 Kwartfinale
Vlag van Colombia Colombia CONMEBOL Winnaar groep 1 5 september 1993 3 2 1962 1990 0 Achtste finale
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Winnaar groep 2 19 september 1993 15 15 1930 1990 3 Wereldkampioen
Vlag van Bolivia Bolivia CONMEBOL Tweede groep 2 19 september 1993 3 2 1930 1950 0 Groepsfase
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Intercontinentale play-off
(CONMEBOL–OFC–CONCACAF)
17 november 1993 11 6 1930 1990 2 Wereldkampioen
  • (1) = inclusief 10 deelnames als West-Duitsland tussen 1954 en 1990
  • (2) = exclusief 7 deelnames van de Sovjet-Unie.
Deelnemende landen
Groep A Groep B Groep C

Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Zwitserland Zwitserland

Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Kameroen Kameroen
Vlag van Rusland Rusland
Vlag van Zweden Zweden

Vlag van Bolivia Bolivia
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea

Groep D Groep E Groep F

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Bulgarije Bulgarije
Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Nigeria Nigeria

Vlag van Ierland Ierland
Vlag van Italië Italië
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Noorwegen Noorwegen

Vlag van België België
Vlag van Marokko Marokko
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië

Stadions/Speelsteden

[bewerken | brontekst bewerken]
Foxborough Pontiac Chicago Pasadena
Foxboro Stadium Pontiac Silverdome Soldier Field Rose Bowl
Capaciteit:53.664 Capaciteit:77.557 Capaciteit:63.117 Capaciteit: 91.794
Orlando Stadions WK 1994
Steden en speellocaties
Citrus Bowl
Capaciteit: 61.219
Dallas East Rutherford Washington D.C. Stanford
Cotton Bowl Giants Stadium RFK Memorial Stadium Stanford Stadium
Capaciteit: 63.998 Capaciteit: 75.338 Capaciteit: 53.142 Capaciteit: 80.906

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]
Naam Geboren Duels Kreeg geel Kreeg voor de tweede keer geel en dus rood Weggestuurd
Vlag van Hongarije Puhl, Sándor Sándor Puhl 14/07/1955 4 11 - -
Vlag van Frankrijk Quiniou, Joël Joël Quiniou 11/07/1950 4 18 2 1
Vlag van Colombia Torres Cadena, José José Torres Cadena 15/07/1952 4 21 - 1
Vlag van Syrië Al Sharif, Jamal Jamal Al Sharif 08/12/1954 3 15 2 -
Vlag van Costa Rica Badilla, Rodrigo Rodrigo Badilla 22/06/1957 3 6 - -
Vlag van Mexico Brizio Carter, Arturo Arturo Brizio Carter 09/03/1956 3 18 - 3
Vlag van Denemarken Mikkelsen, Peter Peter Mikkelsen 01/05/1960 3 10 - 1
Vlag van Nederland Ende, Mario van der Mario van der Ende 28/03/1956 3 15 - -
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Bujsaim, Ali Ali Bujsaim 09/09/1959 2 10 - -
Vlag van Engeland Don, Philip Philip Don 10/03/1952 2 10 1 -
Vlag van Tunesië Jouini, Neji Neji Jouini 12/08/1949 2 10 1 1
Vlag van Duitsland Krug, Hellmut Hellmut Krug 19/05/1956 2 7 - 1
Vlag van Argentinië Lamolina, Francisco Francisco Lamolina 25/10/1950 2 7 - -
Vlag van Brazilië Marsiglia, Renato Renato Marsiglia 03/06/1951 2 10 - -
Vlag van Schotland Mottram, Leslie Leslie Mottram 05/03/1951 2 9 1 -
Vlag van Zwitserland Röthlisberger, Kurt Kurt Röthlisberger 21/05/1951 2 7 - -
Vlag van Peru Tejada, Alberto Alberto Tejada 11/11/1956 2 9 - -
Vlag van Verenigde Staten Angeles, Arturo Arturo Angeles 12/09/1953 1 3 - -
Vlag van Italië Baldas, Fabio Fabio Baldas 19/03/1949 1 2 - -
Vlag van Spanje Díaz Vega, Manuel Manuel Díaz Vega 01/09/1954 1 5 - -
Vlag van Uruguay Filippi, Ernesto Ernesto Filippi 26/10/1954 1 4 - -
Vlag van Zweden Karlsson, Bo Bo Karlsson 12/10/1949 1 3 - -
Vlag van Mauritius Chong, Lim Kee Lim Kee Chong 15/05/1960 1 3 - -
Vlag van Italië Pairetto, Pierluigi Pierluigi Pairetto 15/07/1952 1 7 - -
Totaal 52 220 7 8

Colombia werd na een 0-5-overwinning in Argentinië door velen getipt als de te kloppen ploeg. Concurrentie was er van Roemenië, Zwitserland en het gastland de Verenigde Staten. Dit WK kreeg als primeur dat voor de eerste keer een wedstrijd werd gespeeld in een indoor stadion, het Pontiac Silverdome in Detroit. Zwitserland en de Verenigde Staten speelden een wedstrijd die dankzij twee vrije trappen in 1-1 eindigde.[1]

Het duel tussen Colombia en Roemenië was vooraf een duel tussen twee van de meest dominante spelbepalers Gheorghe Hagi en Carlos Valderrama. Colombia wilde dominant op de aanval te spelen, maar speelde Roemenië in de kaart, omdat hun spel gebaseerd was op de tegenaanval. In de beginfase lanceerde Hagi aanvaller Florin Răducioiu en dat leverde de 1-0 op. Hagi scoorde daarna met een schot van verre afstand, als contrast maakte Valderrama een bleke indruk en ontving een gele kaart. Vlak voor rust zorgde Adolfo Valencia voor de aansluittreffer, maar vlak voor tijd besliste Răducioiu opnieuw de wedstrijd na andermaal een voorzet van Hagi.[2]

De volgende tegenstander van Roemenië Zwitserland hanteerde echter dezelfde spelstijl en na een 1-1 ruststand behaalde de Zwitsers een ruime zege (4-1), invaller Ion Vladiou ontving een rode kaart met een wilde tackle en werd na het incident naar huis gestuurd. Op dezelfde dag zorgde ook de Verenigde Staten voor een verrassing door met 2-1 van een onherkenbaar Colombia te winnen. Verdediger Andrés Escobar verwerkte een ongevaarlijk schot in eigen goal en de bij Willem II spelende Earnest Stewart zorgde voor het winnende doelpunt. De meest opvallende speler van de Verenigde Staten was de veel op Abraham Lincoln lijkende verdediger Alexi Lalas, die met zijn onverzettelijke spel als eerste Amerikaan een transfer verdiende in de Serie A (Padova).

Zwitserland en de Verenigde Staten waren nu al geplaatst, alleen een nederlaag van Roemenië tegen de Verenigde Staten zou Colombia kunnen redden. Roemenië had aan één uitbraak genoeg om een zege te boeken, daardoor had de zege van Colombia op Zwitserland had geen waarde meer. In Colombia was het onrustig, omdat veel drugsdealers geld hadden verloren bij weddenschappen, veel spelers durfden zich niet te vertonen. Escobar ging naar een nachtclub iets drinken en werd na afloop doodgeschoten.[3] Na 24 jaar werd de uiteindelijke opdrachtgever ontrafeld en veroordeeld.[4]

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Roemenië Roemenië 3 2 0 1 5 5 0 6
Vlag van Zwitserland Zwitserland 3 1 1 1 5 4 1 4
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten¹ 3 1 1 1 3 3 0 4
Vlag van Colombia Colombia 3 1 0 2 4 5 –1 3

18 juni 1994
«onderlinge duels»
11:30 EST
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 1 Vlag van Zwitserland Zwitserland Pontiac Silverdome, Pontiac
Toeschouwers: 73.425
Scheidsrechter: Francisco Oscar Lamolina (Vlag van Argentinië Argentinië)
Wynalda Goal 45' wedstrijdverslag Goal 39' Bregy

18 juni 1994
«onderlinge duels»
16:30 PST
Colombia Vlag van Colombia 1 – 3 Vlag van Roemenië Roemenië Rose Bowl, Pasadena
Toeschouwers: 91.856
Scheidsrechter: Jamal Al Sharif (Vlag van Syrië Syrië)
Valencia Goal 43' wedstrijdverslag Goal 15'Goal 89' Răducioiu
Goal 34' Hagi

22 juni 1994
«onderlinge duels»
16:00 EST
Roemenië Vlag van Roemenië 1 – 4 Vlag van Zwitserland Zwitserland Pontiac Silverdome, Pontiac
Toeschouwers: 61.428
Scheidsrechter: Neji Jouini (Vlag van Tunesië Tunesië)
Hagi Goal 35' wedstrijdverslag Goal 16' Sutter
Goal 52' Chapuisat
Goal 65'Goal 72' Knup

22 juni 1994
«onderlinge duels»
16:30 PST
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 1 Vlag van Colombia Colombia Rose Bowl, Pasadena
Toeschouwers: 93.869
Scheidsrechter: Fabio Baldas (Vlag van Italië Italië)
Escobar Goal 35' (e.d.)
Stewart Goal 52'
wedstrijdverslag Goal 90' Valencia

26 juni 1994
«onderlinge duels»
13:00 PST
Zwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 2 Vlag van Colombia Colombia Stanford Stadium, Palo Alto
Toeschouwers: 83.401
Scheidsrechter: Peter Mikkelsen (Vlag van Denemarken Denemarken)
wedstrijdverslag Goal 44' Gaviria
Goal 90' Lozano

26 juni 1994
«onderlinge duels»
13:00 PST
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 1 Vlag van Roemenië Roemenië Rose Bowl, Pasadena
Toeschouwers: 93.869
Scheidsrechter: Mario van der Ende (Vlag van Nederland Nederland)
wedstrijdverslag Goal 18' Petrescu

Al 24 jaar wachtte Brazilië op een nieuwe wereldtitel, in vijf WK's werd maar twee keer de halve finale gehaald. Onder coach Carlos Alberto Parreira hoopte men met een mix van samba-voetbal en ingebouwde defensieve zekerheid eindelijk weer succes te halen. Sterkste troef was het aanvalsduo Romário-Bebeto die met hun Spaanse clubs FC Barcelona en Deportivo La Coruña een spannende titelrace uitvochten die FC Barcelona op doelsaldo won.[5] De eerste twee wedstrijden tegen Rusland en Kameroen leverden twee makkelijke overwinningen op. De eerste helft tegen Zweden leverde genoeg problemen en een 1-0-achterstand op. Romário redde de wedstrijd met een slalom. Na de wedstrijd werd de aanvallende middenvelder Rai vervangen voor meer defensieve zekerheid, de degelijke Dunga werd de nieuwe aanvoerder.

Zweden plaatste zich ook voor de achtste finales dankzij een 3-1-zege op Rusland, Martin Dahlin maakte twee doelpunten. Rusland en Kameroen waren uitgeschakeld, maar hun onderlinge wedstrijd leverde wel twee records op: Oleg Salenko maakte namens Rusland vijf doelpunten, tot op heden een record[6] en voor Kameroen scoorde de 42-jarige Roger Milla. Daarmee werd hij de oudste speler die een doelpunt maakte op een WK.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Brazilië Brazilië 3 2 1 0 6 1 5 7
Vlag van Zweden Zweden 3 1 2 0 6 4 2 5
Vlag van Rusland Rusland 3 1 0 2 7 6 1 3
Vlag van Kameroen Kameroen 3 0 1 2 3 11 –8 1

19 juni 1994
«onderlinge duels»
16:30 PST
Kameroen Vlag van Kameroen 2 – 2 Vlag van Zweden Zweden Rose Bowl, Pasadena
Toeschouwers: 93.194
Scheidsrechter: Alberto Tejada (Vlag van Peru Peru)
Embé Goal 31'
Omam-Biyik Goal 47'
wedstrijdverslag Goal 8' Ljung
Goal 75' Dahlin

20 juni 1994
«onderlinge duels»
13:00 PST
Brazilië Vlag van Brazilië 2 – 0 Vlag van Rusland Rusland Stanford Stadium, Palo Alto
Toeschouwers: 81.061
Scheidsrechter: Lim Kee Chong (Vlag van Mauritius Mauritius)
Romário Goal 26'
Raí Goal 52' (pen.)
wedstrijdverslag

24 juni 1994
«onderlinge duels»
13:00 PST
Brazilië Vlag van Brazilië 3 – 0 Vlag van Kameroen Kameroen Stanford Stadium, Palo Alto
Toeschouwers: 83.401
Scheidsrechter: Arturo Brizio Carter (Vlag van Mexico Mexico)
Romário Goal 39'
Márcio Santos Goal 66'
Bebeto Goal 73'
wedstrijdverslag

24 juni 1994
«onderlinge duels»
19:30 EST
Zweden Vlag van Zweden 3 – 1 Vlag van Rusland Rusland Pontiac Silverdome, Pontiac
Toeschouwers: 71.528
Scheidsrechter: Joël Quiniou (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Brolin Goal 37' (pen.)
Dahlin Goal 59'Goal 81'
wedstrijdverslag Goal 4' (pen.) Salenko

28 juni 1994
«onderlinge duels»
16:00 PST
Rusland Vlag van Rusland 6 – 1 Vlag van Kameroen Kameroen Stanford Stadium, Palo Alto
Toeschouwers: 74.914
Scheidsrechter: Jamal Al Sharif (Vlag van Syrië Syrië)
Salenko Goal 15'Goal 41'Goal 44' (pen.)Goal 72'Goal 75'
Radchenko Goal 81'
wedstrijdverslag Goal 46' Milla

28 juni 1994
«onderlinge duels»
16:00 EST
Brazilië Vlag van Brazilië 1 – 1 Vlag van Zweden Zweden Pontiac Silverdome, Pontiac
Toeschouwers: 77.217
Scheidsrechter: Sándor Puhl (Vlag van Hongarije Hongarije)
Romário Goal 46' wedstrijdverslag Goal 23' K. Andersson

Duitsland had bijna dezelfde selectie als het team dat vier jaar eerder wereldkampioen werd: alleen Matthias Sammer en Stefan Effenberg waren nieuw in de basiselftal. Het openingsduel van het toernooi leverde een kleurloze 1-0-overwinning op Bolivia dankzij een doelpunt van Jürgen Klinsmann.[7] De enige vedette van Bolivia Marco Etcheverry was niet fit, viel in en kreeg snel een rode kaart na een trappende beweging tegen Lothar Matthäus. Na een 1-1 gelijkspel tegen Spanje kwam Duitsland tegen Zuid- Korea voor rust op een 3-0-voorsprong mede dankzij een acrobatische omhaal van Klinsmann en een inschattingsfout van de Koreaanse doelman. Na een kwartier in de tweede helft maakten de Koreanen twee doelpunten en in het snikhete Chicago werd de wereldkampioen overspeeld. Steffan Effenberg was het doelwit van ontevreden Duitse supporters, hij werd gewisseld en stak zijn middelvinger naar het publiek.[8] Effenberg werd na het incident op het vliegtuig gezet en zou niet meer spelen voor de nationale ploeg.[9] Spanje plaatste zich ook voor de achtste finales na een 3-1-zege op Bolivia.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Duitsland Duitsland 3 2 1 0 5 3 2 7
Vlag van Spanje Spanje 3 1 2 0 6 4 2 5
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 3 0 2 1 4 5 –1 2
Vlag van Bolivia Bolivia 3 0 1 2 1 4 –3 1

17 juni 1994
«onderlinge duels»
14:00 CST
Duitsland Vlag van Duitsland 1 – 0 Vlag van Bolivia Bolivia Soldier Field, Chicago
Toeschouwers: 63.117
Scheidsrechter: Arturo Brizio Carter (Vlag van Mexico Mexico)
Klinsmann Goal 61' wedstrijdverslag

17 juni 1994
«onderlinge duels»
18:30 CST
Spanje Vlag van Spanje 2 – 2 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Cotton Bowl, Dallas
Toeschouwers: 56.247
Scheidsrechter: Peter Mikkelsen (Vlag van Denemarken Denemarken)
Salinas Goal 51'
Goikoetxea Goal 55'
wedstrijdverslag Goal 85' Hong Myung-bo
Goal 90' Seo Jung-Won

21 juni 1994
«onderlinge duels»
15:00 CST
Duitsland Vlag van Duitsland 1 – 1 Vlag van Spanje Spanje Soldier Field, Chicago
Toeschouwers: 63.113
Scheidsrechter: Filippi Cavani (Vlag van Uruguay Uruguay)
Klinsmann Goal 48' wedstrijdverslag Goal 14' Goikoetxea

23 juni 1994
«onderlinge duels»
19:30 EST
Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 0 – 0 Vlag van Bolivia Bolivia Foxboro Stadium, Foxborough
Toeschouwers: 54.453
Scheidsrechter: Leslie Mottram (Vlag van Schotland Schotland)
wedstrijdverslag

27 juni 1994
«onderlinge duels»
15:00 CST
Bolivia Vlag van Bolivia 1 – 3 Vlag van Spanje Spanje Soldier Field, Chicago
Toeschouwers: 63.089
Scheidsrechter: Rodrigo Badilla (Vlag van Costa Rica Costa Rica)
E. Sánchez Goal 67' wedstrijdverslag Goal 19' (pen.) Guardiola
Goal 66'Goal 70' Caminero

27 juni 1994
«onderlinge duels»
15:00 CST
Duitsland Vlag van Duitsland 3 – 2 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Cotton Bowl, Dallas
Toeschouwers: 63.998
Scheidsrechter: Joël Quiniou (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Klinsmann Goal 12'Goal 37'
Riedle Goal 20'
wedstrijdverslag Goal 52' Hwang Sun-hong
Goal 63' Hong Myung-bo

Diego Maradona trad aan voor zijn vierde WK, al was hij geen aanvoerder meer. Argentinië begon het WK voortvarend met een 4-0-zege op Griekenland, Gabriel Batistuta scoorde driemaal. Maradona maakte het vierde doelpunt na kort, vlot combinatiespel, net zo opvallend waren de uitpuilende ogen waarmee Maradona naar de camera liep.[10] Een andere favoriet in deze groep, Afrikaans kampioen Nigeria trad aan met de Nederlandse coach Clemens Westerhof en met twee spelers uit de Nederlandse competitie, Finidi George van Ajax en doelman Peter Rufai, de doelman van Go Ahead Eagles en begon het WK ook voortvarend met een 3-0-zege op Bulgarije.[11] In het onderlinge duel scoorde Claudio Caniggia tweemaal na een snel Nigeriaans doelpunt, hij kwam terug na een schorsing wegens gebruik van cocaïne.[12] Maradona werd uitgekozen voor de dopingcontrole en kwam hand in hand met een verpleegster het veld op.[13]

In de monster vond men de stof efedrine en de FIFA schorste Maradona voor de wedstrijd tegen Bulgarije.[14] Bulgarije, dat genoeg had een gelijkspel om de achtste finales te halen rook bloed en nam een 1-0-voorsprong door een doelpunt van Christo Stoitsjkov. De strijd om de eerste plaats in de groep was nu opeens weer interessant, aangezien op hetzelfde moment Nigeria met 1-0 voor stond tegen Griekenland. Door twee late doelpunten van Nigeria en Bulgarije zakte Argentinië van de eerste naar de derde plaats in de groep, alle drie de landen waren wel geplaatst.[15]

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Nigeria Nigeria 3 2 0 1 6 2 4 6
Vlag van Bulgarije Bulgarije 3 2 0 1 6 3 3 6
Vlag van Argentinië Argentinië¹ 3 2 0 1 6 3 3 6
Vlag van Griekenland Griekenland 3 0 0 3 0 10 –10 0

21 juni 1994
«onderlinge duels»
12:30 EST
Argentinië Vlag van Argentinië 4 – 0 Vlag van Griekenland Griekenland Foxboro Stadium, Foxborough
Toeschouwers: 54.456
Scheidsrechter: Arturo Angeles (Vlag van Verenigde Staten V.S.)
Batistuta Goal 2'Goal 44'Goal 90' (pen.)
Maradona Goal 60'
Wedstrijdverslag

21 juni 1994
«onderlinge duels»
18:30 CST
Nigeria Vlag van Nigeria 3 – 0 Vlag van Bulgarije Bulgarije Cotton Bowl, Dallas
Toeschouwers: 44.132
Scheidsrechter: Rodrigo Badilla (Vlag van Costa Rica Costa Rica)
Yekini Goal 21'
Amokachi Goal 43'
Amunike Goal 55'
wedstrijdverslag

25 juni 1994
«onderlinge duels»
16:00 EST
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 1 Vlag van Nigeria Nigeria Foxboro Stadium, Foxborough
Toeschouwers: 54.453
Scheidsrechter: Bo Karlsson (Vlag van Zweden Zweden)
Caniggia Goal 21'Goal 28' wedstrijdverslag Goal 8' Siasia

26 juni 1994
«onderlinge duels»
11:30 CST
Bulgarije Vlag van Bulgarije 4 – 0 Vlag van Griekenland Griekenland Soldier Field, Chicago
Toeschouwers: 63.160
Scheidsrechter: Ali Bujsaim (Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Staten)
Stoitsjkov Goal 5' (pen.)Goal 55' (pen.)
Letchkov Goal 65'
Borimirov Goal 90'
Wedstrijdverslag

30 juni 1994
«onderlinge duels»
18:30 CST
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 2 Vlag van Bulgarije Bulgarije Cotton Bowl, Dallas
Toeschouwers: 63.998
Scheidsrechter: Neji Jouini (Vlag van Tunesië Tunesië)
wedstrijdverslag Goal 61' Stoitsjkov
Goal 90' Sirakov

30 juni 1994
«onderlinge duels»
19:30 EST
Griekenland Vlag van Griekenland 0 – 2 Vlag van Nigeria Nigeria Foxboro Stadium, Foxborough
Toeschouwers: 53.001
Scheidsrechter: Leslie Mottram (Vlag van Schotland Schotland)
wedstrijdverslag Goal 45' George
Goal 90' Amokachi

Italië werd vooraf gezien als een van de favorieten, de Italiaanse clubs domineerden al jaren in de Europacup-toernooien en Juventus-speler Roberto Baggio werd verkozen tot speler van het jaar in Europa.[16] De start tegen Ierland was echter hopeloos, in New York waar veel Italiaanse en Ierse supporters woonden kwam Ierland al snel op een 1-0-voorsprong door een doelpunt van Ray Houghton. Italië was niet bij machte de stugge Ierse verdediging open te breken. Daarnaast raakte het aanvoerder Franco Baresi kwijt met een blessure, hij zou tijdens het toernooi geopereerd worden.

De volgende tegenstander Noorwegen stond bekend als nog stugger, Nederland en Engeland werden in de kwalificatie verslagen met afwachtend voetbal en op het WK zelf was één moment vlak voor tijd van Kjetil Rekdal genoeg om de wedstrijd tegen Mexico te winnen. Het noodlot sloeg toe toen doelman Gianluca Pagliuca snel uit het veld werd gestuurd, trainer Arrigo Sacchi baarde opzien door uitgerekend sterspeler Roberto Baggio te wisselen voor een doelman. Noorwegen weigerde echter ook met een man meer aan te vallen en uiteindelijk maakte Dino Baggio het verlossende doelpunt.[17] Omdat een dag later Mexico van Ierland won stonden alle vier de landen gelijk met drie punten uit twee wedstrijden, alleen Ierland en Mexico hadden een voorsprong, doordat ze één doelpunt meer maakten dan Italië en Noorwegen.

Op de laatste speeldag kwam Noorwegen niet verder dan een doelpuntloos gelijkspel tegen Ierland, waardoor de Ieren geplaatst waren. Noorwegen schoot nauwelijks op doel in een wedstrijd dat het land moesten winnen. Noorwegen was alleen gebaat bij een overwinnaar bij de wedstrijd Italië-Mexico, maar na een 1-1-gelijkspel was Noorwegen uitgeschakeld, omdat alle vier landen op een gelijke stand eindigden, maar de Noren de minste doelpunten maakten.[18]

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Mexico Mexico 3 1 1 1 3 3 0 4
Vlag van Ierland Ierland 3 1 1 1 2 2 0 4
Vlag van Italië Italië¹ 3 1 1 1 2 2 0 4
Vlag van Noorwegen Noorwegen 3 1 1 1 1 1 0 4

18 juni 1994
«onderlinge duels»
16:00 EST
Italië Vlag van Italië 0 – 1 Vlag van Ierland Ierland Giants Stadium, East Rutherford
Toeschouwers: 75.338
Scheidsrechter: Mario van der Ende (Vlag van Nederland Nederland)
wedstrijdverslag Goal 11' Houghton

19 juni 1994
«onderlinge duels»
16:00 EST
Noorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 0 Vlag van Mexico Mexico RFK Stadium, Washington D.C.
Toeschouwers: 52.395
Scheidsrechter: Sándor Puhl (Vlag van Hongarije Hongarije)
Rekdal Goal 84' wedstrijdverslag

23 juni 1994
«onderlinge duels»
16:00 EST
Italië Vlag van Italië 1 – 0 Vlag van Noorwegen Noorwegen Giants Stadium, East Rutherford
Toeschouwers: 74.624
Scheidsrechter: Hellmut Krug (Vlag van Duitsland Duitsland)
D. Baggio Goal 69' wedstrijdverslag

24 juni 1994
«onderlinge duels»
12:30 EST
Mexico Vlag van Mexico 2 – 1 Vlag van Ierland Ierland Citrus Bowl, Orlando
Toeschouwers: 60.790
Scheidsrechter: Kurt Röthlisberger (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
García Goal 42'Goal 65' wedstrijdverslag Goal 84' Aldridge

28 juni 1994
«onderlinge duels»
12:30 EST
Italië Vlag van Italië 1 – 1 Vlag van Mexico Mexico RFK Stadium, Washington D.C.
Toeschouwers: 52.535
Scheidsrechter: Francisco Oscar Lamolina (Vlag van Argentinië Argentinië)
Massaro Goal 48' wedstrijdverslag Goal 57' Bernal

28 juni 1994
«onderlinge duels»
12:30 EST
Ierland Vlag van Ierland 0 – 0 Vlag van Noorwegen Noorwegen Giants Stadium, East Rutherford
Toeschouwers: 72.404
Scheidsrechter: José Torres Cadena (Vlag van Colombia Colombia)
wedstrijdverslag

Zoals vaker in de geschiedenis was het vooraf onrustig in het Nederlandse kamp, Johan Cruijff was voorbestemd de coaching op zich te nemen, maar ging uiteindelijk niet mee.[19] Ruud Gullit trok zich terug na kritiek op coach Dick Advocaat op zijn inziens te aanvallende tactiek. Oranje presteerde moeizaam in de eerste ronde, de wedstrijden tegen Saoedi-Arabië en Marokko werden moeizaam met 2-1 gewonnen door doelpunten in de slotfase van invallers Gaston Taument en Bryan Roy. Tussen deze wedstrijden door werd met 1-0 van België verloren, vooral door uitmuntend keeperswerk van Michel Preud'homme.[20] Saoedi-Arabië zorgde al voor een verrassing door te winnen van Marokko en speelde de laatste wedstrijd tegen het al geplaatste België, dat veel spelers rust gaf. Al na vijf minuten scoorde Al-Owairan na een imponerende rush, dat later uitgeroepen werd als het doelpunt van het toernooi.[21] België kwam de klap niet te boven en zakte van de eerste naar de derde plaats in deze groep en moest nu spelen tegen de regerend kampioen Duitsland.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Nederland Nederland 3 2 0 1 4 3 1 6
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië 3 2 0 1 4 3 1 6
Vlag van België België¹ 3 2 0 1 2 1 1 6
Vlag van Marokko Marokko 3 0 0 3 2 5 –3 0

19 juni 1994
«onderlinge duels»
12:30 EST
België Vlag van België 1 – 0 Vlag van Marokko Marokko Citrus Bowl, Orlando
Toeschouwers: 61.219
Scheidsrechter: José Torres Cadena (Vlag van Colombia Colombia)
Degryse Goal 11' wedstrijdverslag

20 juni 1994
«onderlinge duels»
19:30 EST
Nederland Vlag van Nederland 2 – 1 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië RFK Stadium, Washington D.C.
Toeschouwers: 50.535
Scheidsrechter: Manuel Díaz Vega (Vlag van Spanje Spanje)
Jonk Goal 50'
Taument Goal 86'
wedstrijdverslag Goal 18' Amin

25 juni 1994
«onderlinge duels»
12:30 EST
Saoedi-Arabië Vlag van Saoedi-Arabië 2 – 1 Vlag van Marokko Marokko Giants Stadium, East Rutherford
Toeschouwers: 76.322
Scheidsrechter: Philip Don (Vlag van Engeland Engeland)
Al-Jaber Goal 7' (pen.)
Amin Goal 45'
wedstrijdverslag Goal 26' Chaouch

25 juni 1994
«onderlinge duels»
12:30 EST
België Vlag van België 1 – 0 Vlag van Nederland Nederland Citrus Bowl, Orlando
Toeschouwers: 62.387
Scheidsrechter: Renato Marsiglia (Vlag van Brazilië Brazilië)
Albert Goal 65' wedstrijdverslag

29 juni 1994
«onderlinge duels»
12:30 EST
België Vlag van België 0 – 1 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië RFK Stadium, Washington D.C.
Toeschouwers: 52.959
Scheidsrechter: Hellmut Krug (Vlag van Duitsland Duitsland)
wedstrijdverslag Goal 5' Al-Owairan

29 juni 1994
«onderlinge duels»
12:30 EST
Marokko Vlag van Marokko 1 – 2 Vlag van Nederland Nederland Citrus Bowl, Orlando
Toeschouwers: 60.578
Scheidsrechter: Alberto Tejada (Vlag van Peru Peru)
Nader Goal 47' wedstrijdverslag Goal 43' Bergkamp
Goal 77' Roy

¹ De beste vier nummers 3 (Verenigde Staten, Argentinië, Italië en België) plaatsen zich ook voor de achtste finales

Knock-outfase

[bewerken | brontekst bewerken]
Achtste finale Kwartfinale Halve finale Finale
4 juli – Stanford            
 Vlag van Brazilië Brazilië  1
9 juli – Dallas
 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten  0  
 Vlag van Brazilië Brazilië  3
4 juli – Orlando
   Vlag van Nederland Nederland  2  
 Vlag van Nederland Nederland  2
13 juli – Pasadena
 Vlag van Ierland Ierland  0  
 Vlag van Brazilië Brazilië  1
3 juli – Dallas
   Vlag van Zweden Zweden  0  
 Vlag van Zweden Zweden  3
10 juli – Stanford
 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië  1  
 Vlag van Zweden Zweden  2 (5)
3 juli – Pasadena
   Vlag van Roemenië Roemenië  2 (4)  
 Vlag van Roemenië Roemenië  3
17 juli – Pasadena
 Vlag van Argentinië Argentinië  2  
 Vlag van Brazilië Brazilië  0 (3)
5 juli – Foxborough
   Vlag van Italië Italië  0 (2)
 Vlag van Italië Italië  2
9 juli – Foxborough
 Vlag van Nigeria Nigeria  1  
 Vlag van Italië Italië  2
2 juli – Washington
   Vlag van Spanje Spanje  1  
 Vlag van Spanje Spanje  3
13 juli – East Rutherford
 Vlag van Zwitserland Zwitserland  0  
 Vlag van Italië Italië  2
5 juli – East Rutherford
   Vlag van Bulgarije Bulgarije  1   Derde plaats
 Vlag van Bulgarije Bulgarije  1 (3)
10 juli – East Rutherford 16 juli – Pasadena
 Vlag van Mexico Mexico  1 (1)  
 Vlag van Bulgarije Bulgarije  2  Vlag van Zweden Zweden  4
2 juli – Chicago
   Vlag van Duitsland Duitsland  1    Vlag van Bulgarije Bulgarije  0
 Vlag van Duitsland Duitsland  3
 Vlag van België België  2  

Achtste finales

[bewerken | brontekst bewerken]

Tien Europese landen haalden de achtste finales, evenveel als vorig WK, Zuid-Amerika ging van vier naar twee plaatsen, Noord-Amerika van één naar twee, Afrika behield zijn ticket en Azië had voor de eerste keer sinds 1966 een vertegenwoordiger in de tweede ronde. Duitsland, Italië, Ierland, Nederland, Roemenië, Spanje, België, Argentinië en Brazilië waren er opnieuw bij, Kameroen en Costa Rica waren respectievelijk uitgeschakeld door Zweden en Mexico, Colombia door zowel Zwitserland als de Verenigde Staten. De plaatsen van Tsjecho-Slowakije, Joegoslavië en Engeland werden overgenomen door Bulgarije en Saoedi-Arabië.

Duitsland - België

[bewerken | brontekst bewerken]

2 juli 1994
«onderlinge duels»
12:00
Duitsland Vlag van Duitsland 3 – 2 Vlag van België België Soldier Field, Chicago
Toeschouwers: 60.246
Scheidsrechter: Kurt Röthlisberger (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Völler Goal 6'Goal 40'
Klinsmann Goal 11'
wedstrijdverslag Goal 8' Grün
Goal 90' Albert

Na de moeizaam verlopen eerste ronde greep de Duitse bondscoach Berti Vogts voor de wedstrijd tegen België in: matchwinnaar van de finale van het vorige WK Andreas Brehme kwam op de bank terecht en de eerder afscheid genomen Rudi Völler kwam terug in de basis. Hij vormde met Jürgen Klinsmann als vanouds een sterk duo, Völler scoorde tweemaal, Klinsmann een. Het was andermaal aan doelman Michel Preud'homme te danken dat de schade voor de Belgen niet verder opliep. Vroeg in de tweede helft was er een controversieel moment: bij een 3-1 stand voor Duitsland werd aanvaller Josip Weber onreglementair gestopt door Thomas Helmer, maar de Zwitserse scheidsrechter Kurt Röthlisberger zag er geen strafschop in.[22] In de slotfase maakte Philippe Albert een tegendoelpunt, maar dat doelpunt kwam te laat om alsnog Duitsland te verontrusten. Troostprijs voor de Belgen was dat doelman Michel Preud'homme werd gekozen tot beste doelman van het toernooi.[23]

Spanje - Zwitserland

[bewerken | brontekst bewerken]

2 juli 1994
«onderlinge duels»
16:35
Spanje Vlag van Spanje 3 – 0 Vlag van Zwitserland Zwitserland RFK Stadium, Washington D.C.
Toeschouwers: 53.121
Scheidsrechter: Mario van der Ende (Vlag van Nederland Nederland)
Hierro Goal 15'
Luis Enrique Goal 74'
Begiristain Goal 86' (pen.)
wedstrijdverslag

Spanje tegen Zwitserland werd al beslist in de eerste helft, toen de Nederlandse scheidsrechter Mario van der Ende liet doorspelen na een botsing tussen een Zwitserse en Spaanse speler op de Spaanse helft en Fernando Hierro in een snelle tegenaanval scoorde. In de tweede helft kwam Spanje niet in gevaar en in de slotfase maakte Spanje het professioneel af: 3-0. Het Spaanse team was een ploeg zonder vedetten en speelde vooral degelijk, geheel naar voorkeur van de Bask Javier Clemente, die in de publiciteit regelmatig botste met FC Barcelona-coach Johan Cruijff en een grote voorkeur voor Baskische spelers had.

Saoedi-Arabië - Zweden

[bewerken | brontekst bewerken]

3 juli 1994
«onderlinge duels»
16:30
Saoedi-Arabië Vlag van Saoedi-Arabië 1 – 3 Vlag van Zweden Zweden Cotton Bowl, Dallas
Toeschouwers: 60.277
Scheidsrechter: Renato Marsiglia (Vlag van Brazilië Brazilië)
Al-Ghesheyan Goal 85' Wedstrijdverslag Goal 6' Dahlin
Goal 51'Goal 88' K. Andersson

Saoedi-Arabië kon niet voor een nieuwe verrassing zorgen en verloor met 3-1 van een effectiever Zweden[24]. Het aanvalsduo Martin Dahlin en Kenneth Anderson was het meest succesvolle aanvalsduo van het toernooi, Dahlin stond op vier en Anderson op drie treffers na deze wedstrijd. De mooiste treffer werd echter gemaakt door de Arabier Fahad Al-Ghesheyan, die later een korte periode bij de Nederlandse club AZ Alkmaar speelde.

Roemenië - Argentinië

[bewerken | brontekst bewerken]

3 juli 1994
«onderlinge duels»
13:35
Roemenië Vlag van Roemenië 3 – 2 Vlag van Argentinië Argentinië Rose Bowl, Pasadena
Toeschouwers: 90.469
Scheidsrechter: Pierluigi Pairetto (Vlag van Italië Italië)
Dumitrescu Goal 11'Goal 18'
Hagi Goal 58'
wedstrijdverslag Goal 16' (pen.) Batistuta
Goal 75' Balbo

Na Maradona moest Argentinië ook al Claudio Caniggia missen met een blessure, ofschoon er geruchten gingen, dat Caniggia niet meedeed vanwege ook zijn drugsverleden. Roemenië had al eerder bewezen goed om te kunnen schieten met een sterk Zuid-Amerikaans land, de tactiek tegen Argentinië was hetzelfde als tegen Colombia: via snelle uitbraken proberen te scoren. Het leverde een adembenemende wedstrijd op[25]. waarbij Argentinië de eerste grote kans kreeg: Diego Simeone zette Abel Balbo vrij voor de doelman, maar hij verprutste de kans. Het antwoord van Roemenië kwam vrij snel: Dumitrescu nam een vrije trap schuin van het strafschopgebied en de doelman Islas was verrast. Gabriel Batistuta versierde een strafschop, die hij zelf benutte, maar het antwoord van Roemenië was verbluffend: Gheorghe Hagi zette met een leep passje Dumitrescu vrij voor de doelman en zonder de bal nog aan te spelen punterde hij de bal in de Argentijnse doel. Het spel golfde op en neer, tekenend was de 19e minuut, waarbij achtereenvolgens Gheorghe Popescu namens Roemenië, Daniel Ortega namens Argentinië en George Hagi en opnieuw Popescu namens Roemenië een grote kans miste. Vooral Hagi en Dumitrescu leefden zich uit in snel combinatie-spel. In de tweede helft leek de wedstrijd definitief beslist, toen Dumitrescu ditmaal George Hagi bediende: 3-1. Argentinië kwam nog één keer terug in de wedstrijd, toen doelman Bogdan Stelea de bal los liet bij een vrije trap van Fernando Cáceres, waarvan Balbo profiteerde. Verder kwamen de Argentijnen niet tot grote verdriet van Diego Maradona, die op de perstribune zich regelmatig liet gaan. Op basis van deze wedstrijd kocht Tottenham Hotspur Dumitrescu, maar hij kon totaal niet aarden in Londen en vertrok na één seizoen al terug naar Roemenië.

Nederland - Ierland

[bewerken | brontekst bewerken]

4 juli 1994
«onderlinge duels»
12:05
Nederland Vlag van Nederland 2 – 0 Vlag van Ierland Ierland Citrus Bowl, Orlando
Toeschouwers: 61.355
Scheidsrechter: Peter Mikkelsen (Vlag van Denemarken Denemarken)
Bergkamp Goal 11'
Jonk Goal 41'
wedstrijdverslag

Nederland maakte een betere indruk dan in de eerste ronde. In de eerste helft speelde Nederland vooral veel sneller dan Ierland, vooral Marc Overmars was ongrijpbaar en snelde vaak langs de Ierse verdediging. In de elfde minuut profiteerde hij van een fout in de verdediging en van zijn snelheid en gaf de voorzet waardoor Dennis Bergkamp scoorde. Toen de Ieren wat beter in de wedstrijd kwamen profiteerde Wim Jonk van een inschattingsfout van doelman Pat Bonner, die een houdbaar afstandsschot liet glippen.[26] In de tweede helft zette Ierland nog alles op alles om terug in de wedstrijd te komen, al leverde het geen grote kansen op. Nederland viel terug, maar haalde in het hete Orlando ongeschonden de kwartfinales.

Brazilië - Verenigde Staten

[bewerken | brontekst bewerken]

4 juli 1994
«onderlinge duels»
12:35
Brazilië Vlag van Brazilië 1 – 0 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Stanford Stadium, Stanford
Toeschouwers: 84.147
Scheidsrechter: Joël Quiniou (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Bebeto Goal 72' wedstrijdverslag

Op Independance Day hoopte heel de Verenigde Staten op een verrassing tegen het grootste voetballand van de wereld Brazilië. Amerika begon goed, een voorzet ging rakelings naast, maar daarna groef Amerika zich in, geheel volgens de filosofie van coach Bora Milutinovic[27]. Brazilië had ook wat zekerheden ingebouwd, de teleurstellend spelende aanvoerder Raí werd vervangen door de degelijke Mazinho. In de eerste helft moest Brazilië met tien man verder, Leonardo verloor zijn beheersing in een fel duel met Tab Ramos en sloeg met zijn elleboog hem buiten bewustzijn. Ramos zou nog wekenlang in het ziekenhuis liggen en Leonardo werd geschorst voor de rest van het toernooi[28]. Aan het spelbeeld veranderde echter weinig, Romário schoot op de paal. Brazilië moest het sowieso hebben van momenten van zijn sterke aanvaller, want de ploeg speelde een matige wedstrijd. In de tweede helft begon Romário een solo, die Bebeto in de gelegenheid stelde de winnende treffer te scoren. De Verenigde Staten waren niet meer in staat de wedstrijd om te buigen, zeker nadat Fernando Clavijo ook uit het veld werd gestuurd.

Nigeria - Italië

[bewerken | brontekst bewerken]

5 juli 1994
«onderlinge duels»
13:05
Nigeria Vlag van Nigeria 1 – 2
(nv)
Vlag van Italië Italië Foxboro Stadium, Foxborough
Toeschouwers: 54.367
Scheidsrechter: Arturo Brizio Carter (Vlag van Mexico Mexico)
Amunike Goal 25' wedstrijdverslag Goal 88'Goal 102' (pen.) R. Baggio

Na de matige resultaten in de eerste ronde keek Italië met angst en beven uit naar de wedstrijd tegen Nigeriaans voetbalelftal. Echter, het rommelde hevig in het Nigeriaanse kamp, de Nigeriaanse selectie had wekenlang als een monnik geleefd onder de strenge discipline van Clemens Westerhof. Een minister bezocht het trainingskamp van de Nigerianen en gaf als cadeau een aantal prostituees, wat eerder al tijdens de Afrika Cup was aangeboden [29]. De discipline was ver te zoeken en Westerhof vertrok uit het hotel.[30] Hij zat nog wel op de bank tegen Italië, maar de ploeg was geen eenheid meer.[31] Nigeria speelde minder als in de eerste ronde, maar kwam op voorsprong dankzij een misser in de Italiaanse verdediging. Italië viel wanhopig aan, maar kon weinig uitrichten. Tot overmaat van ramp werd de net ingevallen Gianfranco Zola uit het veld gestuurd, omdat een onschuldig duwtje door de scheidsrechter zwaar bestraft werd.[32] De Nigerianen dachten, dat de wedstrijd gespeeld was , vooral Jay-Jay Okocha probeerde de Italianen te vernederen.[33] De Italianen putten weer wat moed en twee minuten voor tijd zorgde de tot dusverre matig spelende Roberto Baggio voor opluchting op het Apennijnse schiereiland: 1-1.[34] In de verlenging benutte Baggio een strafschop en Nigeria kon naar huis. Dat gold ook voor Clemens Westerhof, zonder afscheid te nemen vertrok hij na vijf jaar Afrika naar Amsterdam. Zijn assistent Jo Bonfrère zorgde twee jaar later toch nog voor succes in de USA, op de Olympische Spelen van Atlanta werd hij met Nigeria Olympisch kampioen.[35] Jaren later werd Westerhof ervan beschuldigd dat hij zich voor 100.000 dollar liet omkopen om de wedstrijd te laten verliezen, Westerhof eiste rectificatie en werd van alle blaam gezuiverd.[36]

Mexico - Bulgarije

[bewerken | brontekst bewerken]

5 juli 1994
«onderlinge duels»
16:35
Mexico Vlag van Mexico 1 – 1
(nv)
Vlag van Bulgarije Bulgarije Giants Stadium, East Rutherford
Toeschouwers: 71.030
Scheidsrechter: Jamal Al Sharif (Vlag van Syrië Syri ë)
García Aspe Goal 18' (pen.) wedstrijdverslag Goal 6' Stoitsjkov
  Strafschoppen  
García Aspe Gemiste strafschop
Bernal Gemiste strafschop (saved)
Rodríguez Gemiste strafschop (saved)
Suárez Gescoord met penalty
1 – 3 Gemiste strafschop (saved) Balakov
Gescoord met penalty Guentchev
Gescoord met penalty Borimirov
Gescoord met penalty Letchkov

Net als buurman Roemenië was het sterke punt van Bulgarije de tegenaanval en dat bewezen ze in de zesde minuut in de wedstrijd tegen Mexico: na een snelle tegenaanval haalde Christo Stoitsjkov verwoestend uit: 1-0.[37] Bulgarije was in het begin veel sterker, kopte op de paal via Emil Kostadinov, maar Mexico werd gered door de scheidsrechter: een licht vergrijp leverde een strafschop op, die door Garcia Aspe werd benut. Vlak daarna vond er een opmerkelijk incident plaats: om een doelpunt te voorkomen vernielde een Mexicaanse verdediger per abuis het doel, maar door een efficiënte organisatie was er binnen korte tijd een nieuw doel beschikbaar. In het vervolg van het duel gebeurde op rode kaarten voor beide teams na niet veel meer. Mexico domineerde zonder echter gevaarlijk te worden, Bulgarije dacht nauwelijks nog aan aanvallen. In de strafschopserie misten liefst drie Mexicanen achter elkaar een strafschop, waarna Yordan Letchkov de beslissende strafschop benutte en Bulgarije voor de eerste keer in zijn geschiedenis zich plaatste voor de kwartfinales.[38]

Ten opzichte van het vorige WK haalden alleen (West-) Duitsland en Italië opnieuw de kwartfinales, Argentinië en Tsjecho-Slowakije werden beiden door Roemenië uitgeschakeld, Engeland en Ierland door Nederland, Kameroen door zowel Brazilië als Zweden. De plaats van Joegoslavië werd ingenomen door Spanje en Bulgarije. Europa won één zetel (van zes naar zeven) ten opzichte van de Afrikaanse zetel, Zuid-Amerika behield haar enige deelnemer.

Italië - Spanje

[bewerken | brontekst bewerken]

9 juli 1994
«onderlinge duels»
12:05
Italië Vlag van Italië 2 – 1 Vlag van Spanje Spanje Foxboro Stadium, Foxborough
Toeschouwers: 53.400
Scheidsrechter: Sándor Puhl (Vlag van Hongarije Hongarije)
D. Baggio Goal 25'
R. Baggio Goal 88'
wedstrijdverslag Goal 58' Caminero

In de eerste helft was de strijd van de Zuid-Europese landen Spanje en Italië een gelijkopgaande strijd, alleen Dino Baggio wist te scoren met een afstandsschot. In de tweede helft drukten de Spanjaarden door en scoorde de gelijkmaker via de Spaanse relevatie van het toernooi, José Luís Caminero. Italië was rijp voor de sloop, maar de Spanjaarden konden het niet afmaken. Invaller Julio Salinas miste volledig vrijstaand voor de doelman een kans en Alessandro Costacurta haalde een poging van Miguel Ángel Nadal van de lijn. Zoals vaker viel het doelpunt bij de tegenstander: Giuseppe Signori bediende de weer onzichtbare Roberto Baggio en hij was net als tegen Nigeria in de slotfase trefzeker. In de blessuretijd werd Spanje zwaar onrecht aangedaan, in een duel in het strafschopgebied van de Italianen bezorgde de Italiaanse verdediger Luis Enrique een gebroken neus, maar de scheidsrechter gaf geen strafschop en stuurde Tassotti niet van het veld. Voordat Enrique op het brandcard lag, wilde hij Tassotti nog te lijf gaan, maar niets help, Italië haalde strompelend de halve finale. Mauro Tassotti werd alsnog voor acht wedstrijden geschorst, maar Spanje en Luis Enrique hadden daar niets aan.[39]

Brazilië - Nederland

[bewerken | brontekst bewerken]

9 juli 1994
«onderlinge duels»
14:35 CST
Nederland Vlag van Nederland 2 – 3 Vlag van Brazilië Brazilië Cotton Bowl, Dallas
Toeschouwers: 63.500
Scheidsrechter: Rodrigo Badilla (Vlag van Costa Rica Costa Rica)
Bergkamp Goal 64'
Winter Goal 76'
wedstrijdverslag Goal 53' Romário
Goal 63' Bebeto
Goal 81' Branco

Na een eerste helft zonder hoogtepunten barstte het spektakel los in de tweede helft. In de opstelling van Nederland verkoos coach Dick Advocaat de tegen Ierland geschorste Jan Wouters boven Frank de Boer, ondanks het feit, dat Wouters een matig toernooi speelde en geen echte verdediger was. Dat werd een probleem in de tweede helft, waar Brazilië constant profiteerde van balverlies van de Nederlanders en Jan Wouters te langzaam was voor Bebeto. Na onnodig balverlies van Frank Rijkaard klopte Bebeto Wouters op snelheid en Romário klopte mandekker Stan Valckx: 1-0. Valcx en Romário waren vrienden in hun periode bij PSV Eindhoven en moesten nu tegen elkaar spelen.[40] Na de 1-0 had Nederland het zwaar en had Brazilië de wedstrijd kunnen beslissen, Bebeto raakte na weer een snelle uitbraak de paal en Romário werd gestuit door Ed de Goeij na een sterke, individuele actie. De 2-0 viel uiteindelijk toch, maar was te danken aan een scheidsrechtelijke dwaling, een scheidsrechter uit Bahrein zag een duidelijke buitenspelsituatie over het hoofd,[41] de Nederlanders stopte met anticiperen en Bebeto kon vrij voor De Goeij scoren. Bebeto vierde het doelpunt door met een wiegbeweging de geboorte van zijn zoon te eren.[42] Met nog een half uur te gaan, besloot Nederland eindelijk alle schroom van zich af te spelen en vlak daarna scoorde Dennis Bergkamp na goed doorzetten. In de 76e minuut kopte Aron Winter de gelijkmaker binnen na een hoekschop van Dennis Bergkamp. Daarna namen de Brazilianen weer het initiatief over, Branco schoot een vrije trap net naast. De vervanger van de geschorste Leonardo zette daarna door inclusief een vermeende overtreding op Marc Overmars en lokte een nieuwe vrije trap uit. Hij nam hem opnieuw zelf en Ed de Goeij reageerde net te laat op het schot.[43] Nederland kon geen vuist meer maken en het nam afscheid van de laatste representanten van het team, dat in 1988 Europees kampioen werden: Rijkaard, Wouters en Ronald Koeman speelden alle drie een minder toernooi.[44] Het werd tijd voor een nieuwe generatie, die zich af en toe liet gelden dit toernooi.

Duitsland - Bulgarije

[bewerken | brontekst bewerken]

10 juli 1994
«onderlinge duels»
12:05
Bulgarije Vlag van Bulgarije 2 – 1 Vlag van Duitsland Duitsland Giants Stadium, East Rutherford
Toeschouwers: 72.000
Scheidsrechter: José Torres Cadena (Vlag van Colombia Colombia)
Stoitsjkov Goal 75'
Letchkov Goal 78'
wedstrijdverslag Goal 47' (pen.) Matthäus

Regerend wereldkampioen Duitsland bewees, dat de goede wedstrijd tegen België een incident was en speelde opnieuw matig. In de eerste helft kreeg Bulgarije de beste kans, maar Krasimir Balakov schoot op de paal. De tweede helft liet Jürgen Klinsmann zich makkelijk vallen in een duel met Letchkov, de scheidsrechter zag er een strafschop in en Lothar Matthäus benutte de kans. Bij de vorige kwartfinale op een WK tegen een andere Oost-Europees land (Tsjecho-Slowakije) gebeurde precies hetzelfde, alleen de uitkomst was anders. Eerst schoot Thomas Häßler op de paal en Rudi Völler benutte de rebound. Het scorebord gaf al 2-0 aan, maar de scheidsrechter keurde het doelpunt (terecht) af. De Bulgaren putten moed, Christo Stoitsjkov liet zich makkelijk vallen, kreeg een vrije trap en schoot hem zelf in, waarbij doelman Bodo Illgner een passieve indruk maakte. Vlak daarna kwam de beslissing, uitgerekend de bij Hamburger SV spelende en veroorzaker van de strafschop Yordan Letchkov scoorde met het hoofd en de Duitsers konden de wedstrijd niet meer omzetten.[45] Heel Duitsland eiste het hoofd van coach Berti Vogts, maar hij zou gewoon aanblijven.

Roemenië - Zweden

[bewerken | brontekst bewerken]

10 juli 1994
«onderlinge duels»
12:35 PST
Roemenië Vlag van Roemenië 2 – 2
(n.v.)
Vlag van Zweden Zweden Stanford Stadium, Stanford
Toeschouwers: 83.500
Scheidsrechter: Philip Don (Vlag van Engeland Engeland)
Rǎducioiu Goal 88'Goal 101' wedstrijdverslag Goal 78' Brolin
Goal 115' K. Andersson
  Strafschoppen  
Răducioiu Gescoord met penalty
Hagi Gescoord met penalty
Lupescu Gescoord met penalty
Petrescu Gemiste strafschop (saved)
Dumitrescu Gescoord met penalty
Belodedici Gemiste strafschop (saved)
4 – 5 Gemiste strafschop Mild
Gescoord met penalty K. Andersson
Gescoord met penalty Brolin
Gescoord met penalty Ingesson
Gescoord met penalty R. Nilsson
Gescoord met penalty Larsson

Roemenië bewees andermaal, dat het moeite had om het spel te maken, tegenstander Zweden speelde namelijk vooral fysiek en defensief. Dat leverde lange tijd een wedstrijd zonder hoogtepunten op, de beste kans was voor Martin Dahlin van Zweden, die op de paal kopte. De uitblinker van de wedstrijd tegen Argentinië, Ilie Dumitrescu was onzichtbaar en regisseur Gheorghe Hagi kon de wedstrijd niet naar zijn hand zetten. Zweden leek de wedstrijd te winnen door in de 78e minuut voor te komen via een goed ingestudeerde vrije trap door Tomas Brolin, maar Florin Răducioiu scoorde vlak voor tijd de gelijkmaker om vroeg in de verlenging de Roemenen op voorsprong te schieten. De Roemenen liepen echter meer achteruit dan vooruit, zelfs toen Stefan Schwarz uit het veld werd gestuurd na twee gele kaarten. Vier minuten voor tijd liet doelman Florin Prunea zich aftroeven in een luchtduel met Kenneth Anderson, hetgeen de Zweedse gelijkmaker opleverde. In de strafschoppenserie groeide de Zweedse doelman Thomas Ravelli uit tot held van de natie, door twee strafschoppen te keren.[46]

Halve finales

[bewerken | brontekst bewerken]

Ten opzichte van het vorige WK plaatse alleen Italië zich opnieuw, (West-) Duitsland werd uitgeschakeld door Bulgarije, de plaatsen van Argentinië en Engeland werden ingenomen door Bulgarije en Zweden. De verhouding qua continenten bleef hetzelfde, driemaal Europa, eenmaal Zuid-Amerika.

Italië - Bulgarije

[bewerken | brontekst bewerken]

13 juli 1994
«onderlinge duels»
16:05
Bulgarije Vlag van Bulgarije 1 – 2 Vlag van Italië Italië Giants Stadium, East Rutherford
Toeschouwers: 74.110
Scheidsrechter: Joël Quiniou (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Stoitsjkov Goal 44' (pen.) wedstrijdverslag Goal 21'Goal 25' R. Baggio

Eindelijk liet Italië goed voetbal zien, in de eerste helft werd Bulgarije weggespeeld met fraai combinatiespel. Grote man was opnieuw Roberto Baggio, die met twee sterke individuele acties binnen vijf minuten twee keer scoorde.[47] Demetrio Albertini schoot op de paal en doelman Michailov redde prima op schoten van Roberto Donadoni en opnieuw Albertini. Vlak voor rust kwam Bulgarije terug in de wedstrijd, Nasko Sirakov begon een solo, die gestuit werd door Alessandro Costacurta, waarna Christo Stoitsjkov de strafschop verzilverde. Het was het zesde doelpunt van Stoickov, die daarmee met de Rus Salenko topscorer zou worden. In de tweede helft gebeurde niet veel meer, Bulgarije kon niet veel meer en Italië vond het prima, ook de hitte werkte niet mee. Wel had Bulgarije een strafschop kunnen hebben, toen Costacurta hands maakte. Grote schrik was er vlak voor tijd bij de Italianen, Roberto Baggio viel geblesseerd uit en er werd gevreesd, dat hij de finale niet zou halen.

Brazilië - Zweden

[bewerken | brontekst bewerken]

13 juli 1994
«onderlinge duels»
16:05 PST
Zweden Vlag van Zweden 0 – 1 Vlag van Brazilië Brazilië Rose Bowl, Pasadena
Toeschouwers: 91.856
Scheidsrechter: José Torres Cadena (Vlag van Colombia Colombia)
wedstrijdverslag Goal 80' Romário

In de groepswedstrijd tegen Zweden moest Brazilië genoegen nemen met een gelijkspel, in de halve finale was het echter eenrichtingsverkeer. De Zweden creëerden nauwelijks kansen, Zinho en Mazinho misten opgelegde kansen en een inzet van de vaak weer ongrijpbare Romário werd van de lijn gehaald. Bij Zweden werd Jonas Thern uit het veld gestuurd na een charge op Dunga, maar er werd maar niet gescoord tot de tachtigste minuut. In die minuut kopte de kleinste man van het veld de winnende treffer binnen.[48] Daarmee schoot Romário zijn land voor de eerste keer sinds 1970 naar de finale. De tegenstander was dezelfde: Italië.[49]


16 juli 1994
«onderlinge duels»
12:35 PST
Zweden Vlag van Zweden 4 – 0 Vlag van Bulgarije Bulgarije Rose Bowl, Pasadena
Toeschouwers: 91.500
Scheidsrechter: Ali Bujsaim (Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten)
Brolin Goal 8'
Mild Goal 30'
Larsson Goal 37'
K. Andersson Goal 40'
wedstrijdverslag

De finale was opnieuw een confrontatie tussen een Europees en een Zuid-Amerikaans land. De finaleplaatsen van (West-)Duitsland en Argentinië werden ingenomen door Italië en Brazilië. Voor het eerst in de geschiedenis van het WK moest de finale door strafschoppen worden beslecht.

Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 1994 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

17 juli 1994
«onderlinge duels»
12:35 PST
Brazilië Vlag van Brazilië 0 – 0
(nv)
Vlag van Italië Italië Rose Bowl, Pasadena
Toeschouwers: 94.194
Scheidsrechter: Sándor Puhl (Vlag van Hongarije Hongarije)
wedstrijdverslag
  Strafschoppen  
Márcio Santos Gemiste strafschop (Gestopt)
Romário Gescoord met penalty
Branco Gescoord met penalty
Dunga Gescoord met penalty
3 – 2 Gemiste strafschop Baresi
Gescoord met penalty Albertini
Gescoord met penalty Evani
Gemiste strafschop (Gestopt) Massaro
Gemiste strafschop R. Baggio
1994 Wereldkampioen

Vlag van Brazilië
BRAZILIË
Vierde titel

Toernooiranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Land Groep GW Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Brazilië Brazilië B 7 5 2 0 11 3 +8 17
2 Vlag van Italië Italië E 7 4 2 1 8 5 +3 14
3 Vlag van Zweden Zweden B 7 3 3 1 15 8 +7 12
4 Vlag van Bulgarije Bulgarije D 7 3 1 3 10 11 −1 10
Uitgeschakeld in de Kwartfinales
5 Vlag van Duitsland Duitsland C 5 3 1 1 9 7 +2 10
6 Vlag van Roemenië Roemenië A 5 3 1 1 10 9 +1 10
7 Vlag van Nederland Nederland F 5 3 0 2 8 6 +2 9
8 Vlag van Spanje Spanje C 5 2 2 1 10 6 +4 8
Uitgeschakeld in de Achtste finales
9 Vlag van Nigeria Nigeria D 4 2 0 2 7 4 +3 6
10 Vlag van Argentinië Argentinië D 4 2 0 2 8 6 +2 6
11 Vlag van België België F 4 2 0 2 4 4 0 6
12 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië F 4 2 0 2 5 6 −1 6
13 Vlag van Mexico Mexico E 4 1 2 1 4 4 0 5
14 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten A 4 1 1 2 3 4 −1 4
15 Vlag van Zwitserland Zwitserland A 4 1 1 2 5 7 −2 4
16 Vlag van Ierland Ierland E 4 1 1 2 2 4 −2 4
Uitgeschakeld in de groepsfase
17 Vlag van Noorwegen Noorwegen E 3 1 1 1 1 1 0 4
18 Vlag van Rusland Rusland B 3 1 0 2 7 6 +1 3
19 Vlag van Colombia Colombia A 3 1 0 2 4 5 −1 3
20 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea C 3 0 2 1 4 5 −1 2
21 Vlag van Bolivia Bolivia C 3 0 1 2 1 4 −3 1
22 Vlag van Kameroen Kameroen B 3 0 1 2 3 11 −8 1
23 Vlag van Marokko Marokko F 3 0 0 3 2 5 −3 0
24 Vlag van Griekenland Griekenland D 3 0 0 3 0 10 −10 0
Aantal wedstrijden 52
Totaal aantal doelpunten 141
Eigen doelpunten 1
Aantal rode kaarten 15
Aantal gele kaarten 235
Doelpuntgemiddelde per wedstrijd 2,71
Toeschouwerstotaal 3.587.538
Toeschouwersgemiddelde 68.991

Doelpuntenmakers

[bewerken | brontekst bewerken]
6 doelpunten
5 doelpunten
4 doelpunten
3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt
Eigen doelpunt

Spelers uit de Belgische/Nederlandse competitie

[bewerken | brontekst bewerken]
Vlag van België Club Spelers (land)
Anderlecht Chidi Nwanu (Nigeria), John Bosman (Nederland) ; Filip De Wilde, Philippe Albert, Michel De Wolf, Marc Emmers, Danny Boffin, Marc Degryse, Luc Nilis (België)
Antwerp Nourredine Moukrim (Marokko), Rudi Smidts (België)
Beerschot Christopher Nwosu (Nigeria)
Cercle Brugge Tibor Selymes, Dorin Munteanu (Roemenië), Josip Weber (België)
Charleroi Jean-Jacques Missé-Missé (Kameroen)
Club Brugge Daniel Amokachi (Nigeria) ; Vital Borkelmans, Dirk Medved, Lorenzo Staelens, Franky Van der Elst, Dany Verlinden, Pascal Renier, Stephan Van der Heyden (België)
KV Kortrijk Roger Feutmba (Kameroen), Augustine Eguavon (Nigeria)
KV Mechelen Michel Preud'homme, Alex Czerniatynski (België)
RFC de Liège Alloy Agu, Sunday Oliseh (Nigeria)
Lierse SK Jahn Ivar Jakobsen, Kjetil Rekdal (Noorwegen)
RWDM Stephen Keshi (Nigeria)
Standard Luik Bogdan Stelea (Roemenië), Mohamed Lashaf (Marokko) ; Marc Wilmots (België)
KSV Waregem Nacer Abdellah (Marokko)
Vlag van Nederland Club Spelers (land)
Ajax Stefan Pettersson (Zweden), Finidi George (Nigeria) ; Edwin van der Sar, Danny Blind, Frank de Boer, Sonny Silooy, Frank Rijkaard, Ronald de Boer, Marc Overmars, Peter van Vossen (Nederland)
Feyenoord Henrik Larsson (Zweden), Mike Obiku (Nigeria), Rob Witschge, Ed de Goeij, Gaston Taument, Ulrich van Gobbel, John de Wolf (Nederland)
PSV Gheorghe Popescu (Roemenië), Klas Ingesson (Zweden) ; Erwin Koeman, Arthur Numan, Jan Wouters (Nederland)
Roda JC Tijjani Babangida (Nigeria)
Vitesse Ben Iroha (Nigeria)
Willem II Earnest Stewart (Verenigde Staten)
  • Argentijns sterspeler Diego Maradona werd na twee wedstrijden positief getest op het gebruik van efedrine. Hij werd daarop door de FIFA geschorst. Zonder Maradona won Argentinië geen wedstrijd meer dit WK.
  • Michel Preud'homme won de 'Gouden Handschoen' voor beste doelman van het WK. Het was de eerste keer dat deze prijs werd uitgereikt.
  • Marc Overmars werd uitgeroepen tot "Best Young Player".

WK 1994 in beeld

[bewerken | brontekst bewerken]








ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://nl.wikipedia.org/wiki/WK_voetbal_1994

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy