Żandarm Europy
Żandarm Europy – pojęcie odwołujące się do rosyjskiego cara Mikołaja I[1][2][3][4] (ur. 1796, zm. 1855). Przydomek ten zyskał po tym, jak carska Rosja stłumiła powstanie dekabrystów w 1825, powstanie listopadowe w Polsce w 1831 i rewolucję węgierską w 1849.
Porażka militarna w wojnie krymskiej z Imperium Osmańskim oraz jego sojusznikami: Francją, Wielką Brytanią i Królestwem Sardynii doprowadziła do tego, że Rosja straciła pozycję wielkiego mocarstwa europejskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anna Owsińska: Powstanie palatynacko-badeńskie 1849 roku oraz udział w nim Polaków, Wrocław 1966, s. 13.
- ↑ Ludwik Bazylow: Historia Rosji, t. 2, Warszawa 1983, s. 219.
- ↑ Kazimierz Sosnkowski: myśl - praca - walka: przyczynki do monografii oraz uzupełnienia do materiałów historycznych Kazimierza Sosnkowskiego / zebr. i oprac. Stanisław Babiński, London 1988, s. 40.
- ↑ Marek Ruszczyc: Dzieje rodu i fortuny Branickich, Warszawa 1991, s. 103.
