Alfred Spett
| |
 pułkownik saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 października 1952 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
34 pułk strzelców |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
Alfred Spett (ur. 15 stycznia 1880 w Latoszynie, zm. 21 października 1952 w Londynie) – pułkownik saperów inżynier Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Alfred Spett urodził się 15 stycznia 1880 roku w Latoszynie, w rodzinie Józefa, adwokata, i Marii ze Steinhausów. W 1904 roku uzyskał świadectwo dojrzałości i rozpoczął studia inżyniersko-komunikacyjne na Politechnice Lwowskiej, następnie kontynuował je w Wiedniu do 1910 roku. W latach 1901–1902 odbył obowiązkową jednoroczną służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii. Po jej ukończeniu został awansowany na kadeta rezerwy oddziałów piechoty Obrony Krajowej ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1903 roku. W styczniu 1913 roku posiadał przydział mobilizacyjny do 18 pułku piechoty Obrony Krajowej w Przemyślu[1]. W 1914 roku został zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Służył w c. i k. 34 pułku strzelców na froncie rosyjskim, a później froncie włoskim. Dowodził plutonem, a następnie kompanią. W 1914 roku awansował na podporucznika (niem. Leutnant), a rok później porucznika (niem. Oberleutnant).
3 września 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika, zaliczeniem do 1 Rezerwy armii z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny aż do demobilizacji, i przydzielony do IV batalionu kolejowego[2]. W IV batalionie kolejowym objął dowodzenie 14 kompanią wojsk kolejowych. W latach 1919–1920 był referentem kolejki wąskotorowej w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków”, a następnie referentem technicznym w Departamencie II Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w Korpusie Wojsk Kolejowych, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[3]. Pełnił wówczas służbę na stanowisku zastępcy dowódcy 10 baonu kolejowego. Następnie objął dowództwo tego baonu. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę na stanowisku szefa Szefostwa Kolejnictwa 2 Armii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 1 pułk wojsk kolejowych[4].
W listopadzie 1921 roku został pełniącym obowiązki zastępcy dowódcy 1 pułku wojsk kolejowych. 28 lutego 1922 roku komendant Obozu Warownego „Kraków” generał Zdzisław Kostecki odznaczył go Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari[5].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów kolejowych[6]. W lipcu 1922 roku został komendantem Kolejowej Linii Ćwiczebnej[7]. Z dniem 1 grudnia 1923 roku został przeniesiony kierownikiem Centralnego Zarządu Parków i Warsztatów (później przemianowanego na Centralny Zarząd Parków i Warsztatów Saperów Kolejowych) w Krakowie na stanowisko kierownika[8]. 31 marca 1924 roku został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów kolejowych[9]. 11 marca 1926 roku został przeniesiony do kadry oficerów saperów kolejowych i przydzielony do Departamentu V Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko zastępcy szefa Wydziału III Saperów[10]. 29 stycznia 1927 roku został mianowany dowódcą 1 pułku saperów kolejowych w Krakowie[11]. 4 grudnia 1928 roku został przeniesiony z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów. Z dniem 5 listopada 1928 roku został przydzielony do Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, w charakterze kierownika Kursu dla Oficerów Sztabowych Saperów na okres sześciu miesięcy[12]. Z dniem 28 lutego 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13]. Na emeryturze mieszkał we Lwowie. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto, był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[14]. W latach 1934–1939 pełnił obowiązki dyrektora Okręgu Poczt i Telegrafów w Krakowie.
W chwili wybuchu wojny w 1939 roku ewakuował personel Poczt i Telegrafów Okręgu Krakowskiego do Rumunii. W latach 1940–1941 był osadzony w obozie przejściowym na Cyprze, a następnie udał się do Palestyny i pracował przy dostawie żywności dla Armii Polskiej. Od 1941 do 1942 roku był zatrudniony w wojskowym arsenale w Asmarze w Erytrei. W 1943 roku został powołany do służby czynnej i natychmiast przeniesiony w stan nieczynny wraz z mianowaniem na przewodniczącego PCK w Kairze. W 1947 roku został wpisany na stan ewidencyjny Ośrodka Rezerwy Personalnej Oficerów Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie. W 1948 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, a w 1948 został zdemobilizowany. Zamieszkał w Londynie, gdzie pracował.
Zmarł 21 października 1952 roku w Londynie. Pochowany na cmentarzu Old Brompton[15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5113
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)[16]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 10 listopada 1928[17][18])
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1913, Wiedeń styczeń 1913, s. 192, 302.
- ↑ Dziennik Rozkazow Wojskowych Nr 90 z 25 września 1919 roku, poz. 3301.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, poz. 740.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 369, 883.
- ↑ Korespondencje. Z Krakowa. „Polska Zbrojna”. 65, s. 3, 1922-03-07. Warszawa.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 265.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, s. 981, 993.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 702. Rocznik Oficerski 1924, s. 896, 903.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 166.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 82.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1927 roku, s. 19. 1 Pułk Wojsk Kolejowych, w dniu Święta Pułkowego, s. 34. Rocznik Oficerski 1928, s. 633.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 10, 28.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 31 grudnia 1929 roku, s. 441.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934, s. 349, 973.
- ↑ Saperzy w Służbie Polsce, s. 635.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie pocztowo-telegraficznej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 403.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924 i 1928.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- 1 Pułk Saperów Kolejowych. W dniu święta pułkowego. Jednodniówka, oprac. zb., Drukarnia Polska Franciszka Zemanka, Kraków 20 czerwca 1927.
- Adam Julian Szugajew, Saperzy w Służbie Polsce, Londyn 1985.
- Andrzej Suchcitz, Spett Alfred (1880–1952), Polski Słownik Biograficzny, tom XLI, Warszawa 2002 [1].
- Piotr Zarzycki, 1 Batalion Mostów Kolejowych, Pruszków: Wydawnictwo „Ajaks”, 2005, ISBN 83-88773-26-7, OCLC 69369558.
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 2 Batalionu Mostów Kolejowych
- Oficerowie wojsk kolejowych II Rzeczypospolitej
- Pochowani na cmentarzu Brompton w Londynie
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polscy Żydzi – żołnierze II Rzeczypospolitej
- Pułkownicy saperów II Rzeczypospolitej
- Pułkownicy saperów Polskich Sił Zbrojnych
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1880
- Zmarli w 1952
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej