Arnold de Villanova

Arnold de Villanova
Data i miejsce urodzenia	1235 ; Walencja
Data śmierci	1311–1313
	profesor
	Specjalność: scholastyk, lekarz, alchemik
	rektor uniwersytetu w Montpellier
Stanowisko	lekarz króla Aragonii

Arnold de Villanova, znany też jako Arnau de Vilanova, Arnaldus de Villanova, Arnold z Villanova, Arnaud de Villeneuve (ur. ok. 1235 w Walencji, zm. 1311–1313^[1]) – kataloński scholastyk, lekarz, templariusz, alchemik.

Życiorys

Osobisty lekarz króla Aragonii Jakuba II, profesor i rektor uniwersytetu w Montpellier. Autor wielu traktatów alchemicznych i medycznych, m.in. Breviarium practicae, Herbolarium de virtutibus herbarum, Regimen sanitatis ad regem Aragonum, Regimen sanitatis Salernitanum. Na podstawie arabskiej receptury nauczył się destylować alkohol etylowy z wina.

Po pobycie na dworze aragońskim przeniósł się do Paryża, gdzie zyskał uznanie, ale też spotkał się z wrogością ze strony duchowieństwa i został zmuszony do ucieczki, ostatecznie znajdując azyl na Sycylii. Został wezwany ok. 1311–1313 (według różnych źródeł^[1]^[2]) do Awinionu przez chorego papieża Klemensa V. Zmarł podczas tej podróży na morzu między Neapolem a Genuą.

Poszukiwał kamienia filozoficznego (łac. lapis philosophorum), o którym tak pisał:

Hic lapis exilis extat, pretio quoque vilis; Spernitur a stultis, amatur plus ab edoctis.
Tu wznosi się marny kamień, lichej też jest ceny; Głupcom niepotrzebny – Miłują go bardziej mędrcy.

Arnold de Villanova

Wierzył, że impotencja może być spowodowana magią. Wg niego w niektórych przypadkach potrzebna jest boska pomoc, w innych wystarczą wyłącznie ludzkie działania. Przykładowo urok można pozbyć się uroku poprzez usunięcie przedmiotu, którego za niego odpowiada. Takim przedmiotem mogą być jądra koguta znajdujące się pod łóżkiem. W innych przypadkach potrzebny jest egzorcyzm, który może polegać na zapisaniu początkowych wersetów Ewangelii Jana na papierze i zanurzeniu zapisanego papieru w płynie wypijanym przez parę małżeńską^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Kevin Knight: Arnaldus Villanovanus. newadvent.org. [dostęp 2013-01-22]. (ang.).
↑ Fernando Salmón: The Oxford Dictionary of the Middle Ages. Oxford, England: Oxford University Press, 2010, s. 1841. ISBN 978-0-19-866262-4. (ang.).
↑ Kieckhefer 2001 ↓, s. 133.

Bibliografia

Rosarium Philosophorum, w: Artis auriferae, t. 2, s. 210.
Carl Gustav Jung: Wspomnienia, sny, myśli. Przeł. Robert Reszke, Leszek Kolankiewicz, Warszawa 1999, s. 232. ISBN 83-909527-1-8.
Richard Kieckhefer: Magia w średniowieczu. Kraków: Universitas, 2001. ISBN 83-7052-546-6. (pol.).

Linki zewnętrzne

Arnau (Arnold) de Vilanova, Breviarium practicae medicinae. [dostęp 2013-02-28]. (hiszp.).
Arnold de Villanova: Opus aureum, Frankfurt 1604. Online-Ausgabe der Sächsischen Landesbibliothek - Staats- und Universitätsbibliothek Dresden. [dostęp 2014-09-12]. (niem.).
Arnold de Villanova, Johannes de Rupescissa: Excerpta medica - Mscr.Dresd.C.278. Online-Ausgabe der Sächsischen Landesbibliothek - Staats- und Universitätsbibliothek Dresden. [dostęp 2008-10-05]. (niem.).
Hermetis Trismegisti Phoenicum Aegyptiorum Sed et aliarum Gentium Monarchae Conditoris... sive Tabula Smaragdina, Lipsk 1657. Online-Ausgabe der Sächsischen Landesbibliothek - Staats- und Universitätsbibliothek Dresden. [dostęp 2008-10-05]. (niem.).
Hermetischer Rosenkrantz, Das ist: Vier schöne, außerlesene Chymische Tractätlein, Hamburg 1682. Online-Ausgabe der Sächsischen Landesbibliothek - Staats- und Universitätsbibliothek Dresden. [dostęp 2008-10-05].

[newadent-1] Kevin Knight: Arnaldus Villanovanus. newadvent.org. [dostęp 2013-01-22]. (ang.).

[Salmon-2] Fernando Salmón: The Oxford Dictionary of the Middle Ages. Oxford, England: Oxford University Press, 2010, s. 1841. ISBN 978-0-19-866262-4. (ang.).

[CITEREFKieckhefer2001133-3] Kieckhefer 2001 ↓, s. 133.

[1]

[2]

[3]

Życiorys

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier! Saves Data!