Bandino Panciatici
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 lipca 1629 |
| Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 1718 |
| Miejsce pochówku | |
| Łaciński patriarcha Jerozolimy | |
| Okres sprawowania |
1689–1690 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
21 grudnia 1689 |
| Kreacja kardynalska |
13 lutego 1690 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
21 grudnia 1689 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| |||||
Bandino Panciatici (ur. 10 lipca 1629 we Florencji, zm. 21 kwietnia 1718 w Rzymie) – włoski kardynał, krewny papieża Klemensa IX Rospigliosi.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował na uniwersytecie w Pizie uzyskując tytuł doktora praw. W 1667 przyjął święcenia kapłańskie. Sekretarz Św. Kongregacji ds. Biskupów i Zakonów 1686–1689, następnie pro-datariusz papieży Aleksandra VIII (1689–1691) i Innocentego XII (1691–1700). W 1689 został tytularnym patriarchą Jerozolimy, a w 1690 kardynałem u Św Tomasza w Parione (Rzym)[1]. Na konklawe 1700 był jednym z kandydatów do tiary. Wybrany wówczas papież Klemens XI oferował mu stanowisko sekretarza stanu, ale odmówił ze względu na zaawansowany wiek. Zrezygnował też wówczas z kierowania Datarium. Prefekt Św. Kongregacji Soboru Trydenckiego 1700–1718. Zmarł w swojej rezydencji w Palazzo Bolognetti, ale jego szczątki spoczęły w kościele Santa Maria Novella w rodzinnej Florencji.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Spicilegium Benedictinum: a collection of unpublished papers, v 4 Watykan 1899.