Diallo Telli
Boubacar Diallo Telli (ur. 1925, zm. 1977) – gwinejski dyplomata i polityk, przedstawiciel Gwinei w ONZ (1958-1964), następnie sekretarz generalny Organizacji Jedności Afrykańskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w muzułmańskiej rodzinie rolniczej należącej do plemienia Peulh. Ukończywszy szkołę elementarną w Poredako (swej rodzinnej wiosce) kontynuował naukę w dakarskiej szkole Williama Ponty, która była znana jako ośrodek edukowania francuskokolonialnej inteligencji afrykańskiej[1]. W 1948 wstąpił do szkoły kolonialnej administracji w Paryżu jako pierwszy afrykański uczeń w tej szkole. Po sześcioletnich studiach w Paryżu doktoryzował się z prawa w 1954. W tejże stolicy Francji wziął ślub z gwinejską działaczką społeczną oraz zawarł przyjaźń[1] z działaczem Afrykańskiego Zrzeszenia Demokratycznego - Ahmedem Sekou Toure – mimo że plemię Peulh pozostawało w opozycji do Sekou Toure. Po studiach w Paryżu Diallo Telli nie angażował się w politykę i sprawował wysokie stanowiska w administracji kolonialnej, podróżując wiele po Francuskiej Afryce Zachodniej i niektórych krajach poza jej zasięgiem (np. w 1956 po raz pierwszy odwiedził Akrę - stolicę Ghany[1]).
W roku 1958, kiedy Gwinea jako pierwszy kraj francuskokolonialny zyskała niepodległość, a jej pierwszym prezydentem został Ahmed Sekou Toure, Diallo Telli wstąpił do służby państwowej nowego państwa i otrzymał funkcję pierwszego w jego historii ambasadora[2]. Od 1958 był ambasadorem Gwinei w Organizacji Narodów Zjednoczonych i osobistym przedstawicielem Sekou Toure. Miał za zadanie utrzymywać łączność z krajami zarówno Afryki, jak i innych kontynentów w okresie izolacji Gwinei od kontaktów międzynarodowych ze względu na wycofanie przez Francję ogółu zawodowego personelu francuskiego (było to skutkiem referendum z 1958, w którym odrzucone zostały związki z Francją na rzecz uzyskania niepodległości[2]). W grudniu 1958 Diallo Telli był reprezentantem Gwinei na XIII sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, na którym Gwinea została członkiem ONZ. Od 1959 do 1961 ambasador Gwinei w Stanach Zjednoczonych, w 1962 wybrano go na jednego z wiceprzewodniczących Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Od kwietnia 1962 sprawował funkcję przewodniczącego Komisji ONZ dla Spraw Dyskryminacji Ludności Afrykańskiej w Republice Południowej Afryki[2].
Czynnie uczestniczył w przygotowaniach do pierwszej konferencji Organizacji Jedności Afrykańskiej w Addis Abebie w 1963 roku[3]. Od 1964[4] do 1972 był sekretarzem generalnym OJA, po czym objął tekę ministra sprawiedliwości (1972-1976) w rządzie Ahmeda Sekou Toure, który sprawował już wówczas rządy dyktatorskie. Ostatecznie Diallo Telli został uwięziony pod fałszywymi zarzutami przez Ahmeda Sekou Touré i zagłodzony w więzieniu.
W 2005 pośmiertnie odznaczony południowoafrykańskim Złotym Orderem Towarzyszy O. R. Tambo[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Józef i Krystyna Chałasińścy, Bliżej Afryki, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1965, s. 487
- ↑ a b c Józef i Krystyna Chałasińścy, Bliżej Afryki, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1965, s. 488
- ↑ "Le Monde", 21 maja 1963
- ↑ "Jeune Afrique", 27 lipca 1964
- ↑ The Order of the Companions of O.R. Tambo | The Presidency [online], www.thepresidency.gov.za [dostęp 2024-12-13] [zarchiwizowane z adresu 2024-09-29] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Józef i Krystyna Chałasińścy, Bliżej Afryki, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1965
- Mongo Beti, Odile Tobner, Telli, Diallo (1925-1977) w: Dictionnaire de la négritude, Editions L'Harmattan, 1989, ISBN 2-7384-0494-4
- "West Africa", 25 lipca 1964