Eugenio Garin

Eugenio Garin (ur. 9 maja 1909 w Rieti, zm. 29 grudnia 2004 we Florencji) – włoski historyk filozofii i kultury. Zajmował się historią kultury umysłowej Europy, ze szczególnym uwzględnieniem Renesansu.

Życiorys

Był uczniem Ludovica Limonettiego. Od 1950 r. był profesorem historii filozofii Uniwersytetu we Florencji. Jest twórcą florenckiej szkoły historyków filozofii renesansowej. W 1974 r. został wybrany na członka zagranicznego PAN (Wydział I – Nauk Społecznych).

W języku polskim ukazały się m.in. jego Filozofia Odrodzenia we Włoszech (1952, wydanie polskie 1969 i Powrót filozofów starożytnych (1975, wydanie polskie 1987). Główną pracą metodologiczną Garina jest La filosofia come sapere storico (Bari 1959). Spośród prac historycznych, z wyjątkiem książki o oświeceniu angielskim z 1942 i wstępu do pism Kartezjusza z 1967, większość poświęcił filozofii włoskiej. Na rozległy korpus jego prac składają się monografie humanizmu, myśli renesansowej i poszczególnych jej aspektów, zwłaszcza filozofii wychowania i zagadnienia stosunku myśli renesansowej do średniowiecznej.