Fryzyjski pies dowodny
 Wetterhoun | |
| Inne nazwy |
Wetterhound, |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
53-58cm |
| Masa |
15-20 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VIII, Sekcja 3 |
| Wzorce rasy | |
Fryzyjski pies dowodny[1] – jedna z ras psów należąca do grupy psy aportujące, płochacze i psy wodne. Podlega próbom pracy[2].
Rys historyczny
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z Fryzji. Został wyhodowany z psów polujących na wydry. W 1942 roku został uznany przez holenderski Kennel Club[3]. Wetterhoun, po holendersku „pies wodny”, pochodzi prawdopodobnie od wymarłego dziś starego wodnego psa.
Charakter i usposobienie
[edytuj | edytuj kod]Uparty, mocny i czujny pies. W stosunku do obcych nieufny, odznacza się wrodzoną chęcią obrony swojej rodziny. Potrzebuje ścisłego kontaktu ze swoim panem i jemu się podporządkowuje[4]. Ten niezależny z natury pies powinien być szkolony od młodego wieku. Jest bardzo aktywny.
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Wetterhoun jest psem ”na wszystkie pory roku”, pokrytym sierścią o ścisłych nieprzemakalnych loczkach, z wyjątkiem głowy i nóg. Masywna i krzepka budowa czyni tego psa idealnym łowcą wydr. Wyróżnia się też jako łowca szczurów i tchórzy[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Systematyka ras według FCI. zkwp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-30)]. s.22
- ↑ Fournier 2012 ↓, s. 329.
- ↑ Palmer 1995 ↓, s. 242.
- ↑ a b Krämer 1998 ↓, s. 182.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998. ISBN 83-7073-122-8.
- David Alderton „Psy”, Wiedza i Życie Warszawa 2006
- Joan Palmer: Psy rasowe; 235 ras; pochodzenie rasy, pielęgnacja, szkolenie, przygotowanie do pokazów. Warszawa: Agencja Elipsa, 1995. ISBN 83-85152-709.