Content-Length: 122561 | pFad | http://pl.wikipedia.org/wiki/Gotthard_Kettler

Gotthard Kettler – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Gotthard Kettler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gotthard Kettler
Ilustracja
Herb
Kettler
Rodzina

Kettlerowie

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1517 lub 1518
Eggeringhausen

Data i miejsce śmierci

17 maja 1587
Jełgawa

Ojciec

Gotthard von Kettler

Matka

Sybila Zofia von Nesselrode

Żona

Anna Meklemburska

Dzieci

Anna Radziwiłłowa
Fryderyk Kettler
Wilhelm Kettler
Elżbieta Kurlandzka

Gotthard Kettler (w polskiej literaturze także Gotard Kettler; ur. 2 lutego 1517 lub 1518 na zamku Eggeringhausen pod Soest, zm. 17 maja 1587 w Mitawie)[1] – mistrz krajowy inflancki zakonu krzyżackiego w latach 1559–1561, książę Kurlandii i Semigalii w latach 1561–1587, gubernator Inflant w latach 1561–1565. Założyciel dynastii Kettlerów. Brat biskupa Münster, Wilhelma Kettlera.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rycerz-zakonnik

[edytuj | edytuj kod]

Gotthard Kettler pochodził z rodu westfalskich rycerzy. Był synem Gottharda von Kettlera z Melrich i Sybilli Zofii von Nesselrode. Jako jeden z najmłodszych w rodzinie został oddany do stanu duchownego. W 1538 roku wstąpił do zakonu inflanckiego. W latach 1544–1558 był komturem w Dyneburgu, od 1557 roku sprawował komturstwo w Fellin. Jako zwolennik współpracy z królem polskim Zygmuntem II Augustem był współautorem antymoskiewskiego układu w Pozwolu z 1557 roku. W 1558 schorowany mistrz krajowy inflancki, Wilhelm von Fürstenberg wyznaczył go swoim koadiutorem. 21 października 1559 roku po rezygnacji poprzednika został wybrany na urząd mistrza zakonu.

Mistrz zakonu krzyżackiego w Inflantach

[edytuj | edytuj kod]

Okres jego regencji i rządów przypadł na wojnę domową w Inflantach, ciągłe ingerencje państw ościennych oraz szerzącą się w zakonie reformację, która spowodowała zachwianie dyscypliny w zakonie i jego powolny rozkład. W 1558 roku armia Iwana IV Groźnego pod wodzą księcia Kurbskiego najechała Estonię i zajęła ważny port bałtycki Narwę, druga armia moskiewska pod wodzą księcia Szujskiego oblegała Dorpat. Pomimo próby przeprowadzenia kontrofensywy zimowej przez Kettlera w styczniu 1559 roku kolejny najazd wojsk moskiewskich okazał się dla zakonu katastrofą. W 1560 roku Rosjanie ponownie najechali Inflanty jeszcze raz je pustosząc. Wybuchło powstanie Estończyków, które wykorzystały Dania i Szwecja do zagarnięcia dla siebie Estonii.

Książę Kurlandii i Semigalii

[edytuj | edytuj kod]
Herb rodowy Kettlerów, książąt Kurlandii i Semigalii według herbarza Johanna Siebmachera

W tych trudnych warunkach nie mogąc samemu dać sobie rady z najeźdźcami 31 sierpnia 1559 roku Gotthard Kettler postanowił podporządkować się jednej ze stron walczących o Dominium Maris Baltici. Powrócił do sojuszu z królem polskim i oddał rządzone przez siebie ziemie pod opiekę Wielkiego Księstwa Litewskiego. 2 sierpnia 1560 roku po klęsce w bitwie pod Ermes, która była dla niego katastrofą[2] przystąpił do rozwiązywania struktur zakonnych i zrezygnował z dalszego przewodzenia zgromadzeniu krzyżackiemu w Inflantach.

Wobec przewagi wojsk moskiewskich jako zwierzchnik zakonu zawarł 28 listopada 1561 roku układ w Wilnie, na mocy którego zgodził się na sekularyzację Inflant i ich inkorporację do Korony i Litwy. Przeszedł na luteranizm. 5 marca 1562 roku w Rydze złożył hołd lenny Zygmuntowi II Augustowi, który w zastępstwie króla przyjął Mikołaj Radziwiłł Czarny. W zamian otrzymał w dziedziczne posiadanie Kurlandię i Semigalię oraz urząd gubernatora Inflant. W 1565 roku nie będąc w stanie podołać powierzonej mu funkcji przekazał gubernatorstwo inflanckie Janowi Chodkiewiczowi. 24 lutego 1566 roku zerwał z celibatem i ożenił się. Od 1575 roku uczestniczył jako lennik króla polskiego w kolejnej wojnie z Rosją. 5 sierpnia 1579 roku, w czasie trwania zwycięskiej kampanii połockiej, w obozie pod Dzisną (okolice Połocka) złożył hołd lenny Stefanowi Batoremu.

W Kurlandii i Semigalii dążył do rządów absolutnych. Zapewnił sobie dominację ekonomiczną. Przejął w posiadanie większość sekularyzowanych dóbr ziemskich. Był mecenasem rozwoju handlu i przemysłu. Pozostawał w ustawicznym konflikcie z miejscową szlachtą żądająca dla siebie przywilejów.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Z małżeństwa z Anną Meklemburską, córką księcia Meklemburgii Albrechta VII pozostawił czworo dzieci:

Gotthard Kettler pochowany jest w krypcie pod pałacem w Mitawie.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gotard Kettler sejm-wielki.pl
  2. William Urban, Nowożytni najemnicy. Warszawa 2008, s.73.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Józef Dobosz, Maciej Serwański, Słownik dynastii Europy, Poznań: Wydawn. Poznańskie, 1999, ISBN 83-7177-025-1, OCLC 44489879.
  • Marek Arpad Kowalski, Kolonie Rzeczypospolitej, Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2005, ISBN 83-11-10285-6, OCLC 69278111.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]








ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://pl.wikipedia.org/wiki/Gotthard_Kettler

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy