Content-Length: 883739 | pFad | http://pl.wikipedia.org/wiki/Jacqueline_Seifriedsberger

Jacqueline Seifriedsberger – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Jacqueline Seifriedsberger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacqueline Seifriedsberger
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1991
Ried im Innkreis

Klub

SC Waldzell

Wzrost

158 cm[1]

Debiut w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (13. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (13. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

12 lutego 2012 w Ljubnie (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

3 lutego 2013 w Sapporo

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
srebro Val di Fiemme 2013 druż. miesz.
srebro Lahti 2017 druż. miesz.
srebro Seefeld 2019 norm. druż.
srebro Planica 2023 norm. druż.
brąz Val di Fiemme 2013 normalna
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Zakopane 2008 indywidualnie
Igrzyska europejskie
złoto Zakopane 2023 normalna
złoto Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Kontynentalny
brąz 3. miejsce
2007/2008
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jacqueline Seifriedsberger (ur. 20 stycznia 1991 w Ried im Innkreis[1]) – austriacka skoczkini narciarska, reprezentantka klubu SC Waldzell. Brązowa medalistka mistrzostw świata w konkursie indywidualnym (2013) i dwukrotna wicemistrzyni świata w konkursach drużyn mieszanych (2013 i 2017), złota medalistka mistrzostw świata juniorów (2008).

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Na arenie międzynarodowej zadebiutowała 13 sierpnia 2003 podczas letnich zawodów Pucharu Kontynentalnego w austriackim Bischofshofen, zajmując jedenastą pozycję. 1 marca 2006 po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując trzecie miejsce w Zaō. Później sześciokrotnie zwyciężyła w letnich konkursach Pucharu Kontynentalnego[2].

Po raz pierwszy na mistrzostwach świata juniorów wystąpiła w 2006 w Kranju, zajmując tam szóstą pozycję. Później jeszcze pięciokrotnie startowała w MŚJ. Najwyższe miejsce zajęła 28 lutego 2008 w Zakopanem, zdobywając złoty medal[2].

W mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym zadebiutowała w 2009 w Libercu, zajmując 12. miejsce, a dwa lata później w Oslo uplasowała się na 31. pozycji. 22 lutego 2013 w Val di Fiemme zdobyła indywidualnie brązowy medal, a dwa dni później została drużynową wicemistrzynią świata (w konkursie mieszanym)[2].

3 grudnia 2011 w pierwszym w historii konkursie Pucharu Świata kobiet w Lillehammer zajęła 13. miejsce, po skokach 84 m i 82,5 m. 12 lutego 2012 po raz pierwszy w konkursie PŚ stanęła na podium w Ljubno, zajmując 3. miejsce. Pierwsze zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata odniosła 3 lutego 2013 w Sapporo[2].

Igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 12 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 93,0 m 92,0 m 183,5 pkt 81,1 pkt Maren Lundby

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
12. 20 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 76,0 m 83,0 m 178,5 pkt 64,5 pkt Lindsey Van
32. 25 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 78,0 m – 71,1 pkt 160,6 pkt Daniela Iraschko-Stolz
3.brąz 22 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 104,0 m 98,5 m 237,2 pkt 16,5 pkt Sarah Hendrickson
2.srebro 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. miesz.[a] 97,5 m 99,5 m 986,7 pkt (245,3 pkt) 24,3 pkt Japonia
7. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 89,0 m 90,5 m 225,6 pkt 11,3 pkt Carina Vogt
4. 22 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. miesz.[b] 96,5 m 90,0 m 869,5 pkt (216,4 pkt) 48,4 pkt Niemcy
7. 24 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 92,5 m 240,9 pkt 13,7 pkt Carina Vogt
2.srebro 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. miesz.[c] 94,5 m 92,5 m 999,3 pkt (247,0 pkt) 36,2 pkt Niemcy
2.srebro 26 lutego 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż.[d] 92,5 m 96,0 m 880,3 pkt (205,8 pkt) 18,6 pkt Niemcy
16. 27 lutego 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 95,0 m 94,5 m 212,3 pkt 47,3 pkt Maren Lundby
2.srebro 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż.[e] 84,0 m 89,5 m 831,1 pkt (186,5 pkt) 12,7 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata juniorów

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
6. 5 lutego 2006 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 indywid. 98,5 m 92,5 m 210,3 pkt 45,5 pkt Juliane Seyfarth
6. 17 marca 2007 Włochy Tarvisio/Słowenia Planica Srednija velikanka K-90 HS-100 indywid. 86,5 m 86,5 m 207,5 pkt 22,0 pkt Lisa Demetz
1.złoto 28 lutego 2008 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 87,0 m 84,0 m 227,0 pkt –
5. 6 lutego 2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 90,0 m 231,0 pkt 11,0 pkt Magdalena Schnurr
6. 29 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 indywid. 95,0 m 101,0 m 239,5 pkt 28,0 pkt Elena Runggaldier
4. 27 stycznia 2011 Estonia Otepää Tehvandi K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 95,5 m 247,5 pkt 10,0 pkt Coline Mattel

Igrzyska europejskie

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
1. 27 czerwca 2023 Polska Zakopane[f] Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 99,0 m 98,5 m 262,6 pkt –
1. 29 czerwca 2023 Polska Zakopane[f] Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[g] 95,5 m 99,5 m 939,3 pkt (230,4 pkt) –
4. 30 czerwca 2023 Polska Zakopane[f] Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 128,0 m 130,0 m 240,9 pkt 36,5 pkt Nika Križnar

Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[3]
2011/2012 11.
2012/2013 4.
2013/2014 41.
2014/2015 9.
2015/2016 4.
2016/2017 8.
2017/2018 15.
2018/2019 17.
2019/2020 14.
2021/2022 10.
2022/2023 21.
2023/2024 5.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[4][2]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 3 lutego 2013 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 94,0 m 93,0 m 245,7 pkt
2. 3 lutego 2024 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 125,0 m 127,0 m 161,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[4][2]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 12 lutego 2012 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 87,0 m 84,5 m 222,4 pkt 3. 0,7 pkt Daniela Iraschko
2. 5 stycznia 2013 Niemcy Schonach Langenwaldschanze K-95 HS-106 93,0 m 95,5 m 219,2 pkt 3. 22,9 pkt Sara Takanashi
3. 13 stycznia 2013 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 103,0 m 102,0 m 244,5 pkt 3. 3,0 pkt Sara Takanashi
4. 2 lutego 2013 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 93,0 m – 111,9 pkt 2. 8,3 pkt Coline Mattel
5. 3 lutego 2013 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 99,0 m 102,0 m 271,2 pkt 1. –
6. 9 lutego 2013 Japonia Zaō Yamagata K-90 HS-100 88,0 m 92,5 m 212,0 pkt 2. 16,0 pkt Sara Takanashi
7. 10 lutego 2013 Japonia Zaō Yamagata K 90 HS 100 96,0 m 92,5 m 229,4 pkt 2. 11,0 pkt Sara Takanashi
8. 15 marca 2013 Norwegia Trondheim Granåsen K-90 HS-105 101,5 m 101,0 m 283,0 pkt 3. 11,8 pkt Sarah Hendrickson
9. 17 marca 2013 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 123,5 m 125,5 m 233,9 pkt 3. 28,9 pkt Sarah Hendrickson
10. 17 stycznia 2016 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 95,0 m 90,0 m 231,9 pkt 3. 25,9 pkt Sara Takanashi
11. 7 lutego 2016 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 90,0 m 88,0 m 240,3 pkt 3. 19,8 pkt Sara Takanashi
12. 27 lutego 2016 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 98,5 m 99,0 m 239,2 pkt 3. 13,4 pkt Sara Takanashi
13. 3 grudnia 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 93,5 m 95,0 m 250,0 pkt 3. 18,1 pkt Sara Takanashi
14. 11 grudnia 2016 Rosja Niżny Tagił Aist K-90 HS-100 93,5 m 93,5 m 237,0 pkt 3. 13,7 pkt Sara Takanashi
15. 1 stycznia 2024 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 129,5 m 126,0 m 261,6 pkt 3.[h] 10,5 pkt Eva Pinkelnig
16. 3 lutego 2024 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 125,0 m 127,0 m 161,4 pkt 1. –
17. 24 lutego 2024 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 88,0 m 87,0 m 240,2 pkt 2. 2,9 pkt Eva Pinkelnig
18. 25 lutego 2024 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 85,5 m 88,0 m 237,8 pkt 3. 8,8 pkt Eva Pinkelnig
19. 1 marca 2024 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 125,0 m 125,0 m 246,5 pkt 2. 7,6 pkt Nika Križnar

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan na 21 grudnia 2024

Źródło[4][2]
Sezon 2011/2012
Lillehammer Hinterzarten Hinterzarten Predazzo Predazzo Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Zaō Zaō Zaō Oslo punkty
13 12 12 8 4 21 5 10 3 - - - 6 327
Sezon 2012/2013
Lillehammer Krasnaja Polana Krasnaja Polana Ramsau Schonach Schonach Hinterzarten Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Trondheim Oslo punkty
9 7 4 6 3 8 4 3 2 1 2 2 - - 3 3 817
Sezon 2013/2014
Lillehammer Hinterzarten Hinterzarten Czajkowskij Czajkowskij Sapporo Sapporo Zaō Zaō Planica Planica Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Oslo Falun Planica punkty
5 - - - - - - - - - - - - - - - - - 45
Sezon 2014/2015
Lillehammer Sapporo Sapporo Zaō Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Ljubno Ljubno Oslo punkty
7 4 24 11 4 4 10 6 13 18 14 14 14 370
Sezon 2015/2016
Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Sapporo Sapporo Zaō Zaō Oberstdorf Oberstdorf Oslo Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Lahti Ałmaty Ałmaty punkty
6 10 10 5 3 9 17 5 5 9 7 3 5 6 5 3 4 695
Sezon 2016/2017
Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Oberstdorf Oberstdorf Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Pjongczang Pjongczang Oslo punkty
4 3 5 3 10 32 9 16 37 11 13 11 9 8 6 5 - - 5 544
Sezon 2017/2018
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Râșnov Râșnov Oslo Oberstdorf Oberstdorf punkty
20 22 16 15 13 11 16 14 16 13 27 10 10 13 18 252
Sezon 2018/2019
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Prémanon Prémanon Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Oberstdorf Oberstdorf Oslo Lillehammer Trondheim Niżny Tagił Niżny Tagił Czajkowskij Czajkowskij punkty
29 38 13 15 17 22 25 21 27 11 13 22 23 13 20 16 20 21 34 18 12 15 4 4 360
Sezon 2019/2020
Lillehammer Lillehammer Klingenthal Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Lillehammer Lillehammer punkty
7 11 23 15 11 17 16 10 15 19 15 9 6 14 11 28 321
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił Niżny Tagił Lillehammer Lillehammer Klingenthal Klingenthal Ramsau Ljubno Ljubno Willingen Willingen Hinzenbach Hinzenbach Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Oberhof Oberhof punkty
10 6 20 11 15 13 13 17 15 9 - 11 9 17 11 8 14 14 14 393
Sezon 2022/2023
Wisła Wisła Lillehammer Lillehammer Titisee-Neustadt Villach Villach Ljubno Ljubno Sapporo Sapporo Zaō Zaō Hinterzarten Hinterzarten Willingen Willingen Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Oslo Oslo Lillehammer Lillehammer Lahti punkty
23 25 31 28 - 23 27 33 23 23 21 27 19 18 16 19 17 13 14 9 8 22 21 33 25 21 259
Sezon 2023/2024
Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Garmisch-Partenkirchen Oberstdorf Villach Villach Sapporo Sapporo Zaō Ljubno Ljubno Willingen Willingen Hinzenbach Hinzenbach Lahti Oslo Oslo Trondheim Trondheim Vikersund Planica punkty
16 18 4 9 18 3 15 6 8 9 6 13 11 1 8 2 3 2 10 7 6 11 7 6 935
Sezon 2024/2025
Lillehammer Lillehammer Zhangjiakou Zhangjiakou Engelberg Garmisch-Partenkirchen Oberstdorf Villach Villach Sapporo Sapporo Zaō Zaō Willingen Lake Placid Lake Placid Ljubno Ljubno Hinzenbach Hinzenbach Oslo Vikersund Vikersund Lahti Lahti punkty
q 7 21 7 8 114
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[3]
2019 23.
2020 14.
2022 10.
2023 24.
2024 9.

Turniej Sylwestrowy

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[2]
2021/2022 15.
2022/2023 26.

Korona Alp

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[2]
2021/2022 5.

Turniej Dwóch Nocy

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[2]
2023/2024 11.

Letnie Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[2]
2012 9.
2013 25.
2015 9.
2018 8.
2019 11.
2022 25.
2023 22.
2024 6.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[4][2]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 sierpnia 2012 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-90 HS-96 88,5 m 96,0 m 219,3 pkt 3. 2,6 pkt Alexandra Pretorius
2. 13 września 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 96,0 m 95,5 m 219,8 pkt 3. 17,3 pkt Sara Takanashi
3. 7 października 2023 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 120,5 m 125,0 m 211,5 pkt 3. 35,7 pkt Ema Klinec
4. 13 sierpnia 2024 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-132 124,5 m 124,5 m 241,6 pkt 3. 14,5 pkt Ema Klinec
5. 14 sierpnia 2024 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-132 115,0 m 126,0 m 231,7 pkt 2. 18,6 pkt Sara Takanashi

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[4][2]
2012
Courchevel 15.08 Hinterzarten 17.08 Ałmaty 22.09 Ałmaty 23.09 punkty
3 4 - - 110
2013
Hinterzarten 26.07 Courchevel 15.08 Niżny Tagił 13.09 Niżny Tagił 14.09 Ałmaty 21.09 Ałmaty 22.09 punkty
5 18 - - - - 58
2015
Courchevel 14.08 Czajkowskij 05.09 Czajkowskij 06.09 Ałmaty 12.09 Ałmaty 13.09 punkty
4 - - 6 3 150
2018
Hinterzarten 28.07 Courchevel 10.08 Frenštát 17.08 Frenštát 18.08 Czajkowskij 09.09 punkty
7 15 17 5 9 140
2019
Hinterzarten 26.07 Courchevel 09.08 Frenštát 18.08 punkty
11 8 20 67
2022
Wisła 23.07 Wisła 24.07 Courchevel 06.08 Râșnov 17.09 Klingenthal 02.10 punkty
11 16 - - 20 50
2023
Courchevel 29.07 Courchevel 30.07 Szczyrk 05.08 Szczyrk 06.08 Râșnov 23.09 Râșnov 24.09 Klingenthal 07.10 punkty
- - - - - - 3 60
2024
Courchevel 13.08 Courchevel 14.08 Râșnov 21.09 Râșnov 22.09 Klingenthal 05.10 punkty
3 2 - - 7 176
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[2]
2004/2005 11.
2005/2006 16.
2006/2007 8.
2007/2008 3.
2008/2009 7.
2009/2010 10.
2010/2011 5.
2011/2012 8.
2014/2015 4.

Miejsca na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]
  1. Japonia Zaō – 1 marca 2006 (3. miejsce)
  2. Austria Villach – 14 stycznia 2007 (2. miejsce)
  3. Niemcy Pöhla – 15 sierpnia 2007 (1. miejsce)
  4. Austria Bischofshofen – 18 sierpnia 2007 (3. miejsce)
  5. Stany Zjednoczone Park City – 2 września 2007 (3. miejsce)
  6. Norwegia Notodden – 11 grudnia 2007 (3. miejsce)
  7. Norwegia Notodden – 12 grudnia 2007 (3. miejsce)
  8. Włochy Toblach – 23 stycznia 2008 (3. miejsce)
  9. Japonia Zaō – 8 marca 2008 (2. miejsce)
  10. Stany Zjednoczone Park City – 12 grudnia 2008 (3. miejsce)
  11. Niemcy Braunlage – 15 stycznia 2011 (3. miejsce)
  12. Austria Ramsau – 19 lutego 2011 (3. miejsce)
  13. Japonia Zaō – 9 marca 2011 (2. miejsce)
  14. Norwegia Notodden – 9 grudnia 2011 (3. miejsce)
  15. Norwegia Notodden – 12 grudnia 2014 (1. miejsce)
  16. Norwegia Notodden – 13 grudnia 2014 (3. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[4][2]
Sezon 2004/2005
Park City Park City Planica Toblach Oberaudorf Schönwald Baiersbronn Rastbüchl Saalfelden Vikersund Vikersund Oslo punkty
8 10 9 17 12 17 9 9 8 9 15 14 290
Sezon 2005/2006
Bischofshofen Klingenthal Pöhla Meinerzhagen Park City Park City Lake Placid Lake Placid Ljubno Toblach Baiersbronn Schönwald Saalfelden Rastbüchl Zaō Zaō Vikersund Våler punkty
12 dq 9 14 - - - - 13 14 19 16 24 6 3 8 13 14 311
Sezon 2006/2007
Park City Park City Calgary Calgary Klingenthal Pöhla Meinerzhagen Bischofshofen Villach Toblach Toblach Ljubno Saalfelden Rastbüchl Baiersbronn Schönwald Zaō Zaō Sapporo Sapporo punkty
8 8 6 10 11 10 7 5 2 30 - 8 13 9 8 9 - - - - 484
Sezon 2007/2008
Bischofsgrün Pöhla Bischofshofen Ramsau Lake Placid Lake Placid Park City Park City Notodden Notodden Toblach Rastbüchl Rastbüchl Baiersbronn Schönwald Zaō Zaō punkty
23 1 3 4 8 10 3 5 3 3 3 5 13 4 - 2 5 801
Sezon 2008/2009
Park City Park City Whistler Whistler Schonach Schonach Baiersbronn Baiersbronn Toblach Ljubno Ljubno Zakopane Notodden Notodden Zaō Zaō Sapporo Sapporo punkty
3 8 13 13 17 10 10 8 - 12 9 - 6 5 8 9 4 10 503
Sezon 2009/2010
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Notodden Notodden Baiersbronn Baiersbronn Schonach Schonach Ljubno Ljubno Villach Villach Zaō Zaō Zakopane Zakopane punkty
10 4 6 7 dq 5 7 12 6 5 - - 4 17 - - - - 404
Sezon 2010/2011
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Notodden Notodden Schonach Hinterzarten Hinterzarten Braunlage Braunlage Ljubno Ljubno Brotterode Brotterode Zakopane Zakopane Ramsau Ramsau Zaō punkty
7 4 10 11 13 8 8 7 5 3 6 - - 11 17 - - 3 4 2 629
Sezon 2011/2012
Rovaniemi Rovaniemi Notodden Notodden Zakopane Zakopane Liberec punkty
- - 3 11 8 - 7 152
Sezon 2014/2015
Notodden Notodden Falun Falun punkty
1 3 - - 160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[2]
2008 5.
2010 2.
2011 5.
2012 1.

Miejsca na podium konkursów Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]
  1. Niemcy Pöhla – 13 sierpnia 2008 (3. miejsce)
  2. Austria Bischofshofen – 17 sierpnia 2008 (3. miejsce)
  3. Niemcy Oberwiesenthal – 20 sierpnia 2010 (1. miejsce)
  4. Niemcy Oberwiesenthal – 21 sierpnia 2010 (1. miejsce)
  5. Norwegia Lillehammer – 11 września 2010 (2. miejsce)
  6. Norwegia Oslo – 18 września 2010 (3. miejsce)
  7. Szwecja Falun – 26 września 2010 (2. miejsce)
  8. Czechy Liberec – 1 października 2010 (2. miejsce)
  9. Niemcy Oberwiesenthal – 19 sierpnia 2011 (1. miejsce)
  10. Norwegia Trondheim – 10 września 2011 (1. miejsce)
  11. Norwegia Trondheim – 11 września 2011 (2. miejsce)
  12. Norwegia Lillehammer – 8 września 2012 (2. miejsce)
  13. Norwegia Lillehammer – 9 września 2012 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[4][2]
2008
Bischofsgrün Pöhla Bischofshofen Bischofshofen Lillehammer Lillehammer Oberstdorf Oberstdorf Liberec Liberec punkty
8 3 4 3 7 9 4 4 12 9 418
2010
Bischofsgrün Bischofsgrün Oberwiesenthal Oberwiesenthal Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Falun Falun Liberec punkty
- - 1 1 2 dq 3 5 5 2 2 590
2011
Szczyrk Zakopane Bischofsgrün Bischofsgrün Oberwiesenthal Oberwiesenthal Trondheim Trondheim punkty
- - - - 1 5 1 2 325
2012
Lillehammer Lillehammer punkty
2 1 180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[2]
2015/2016 5.

Miejsca na podium konkursów FIS Cupu

[edytuj | edytuj kod]
  1. Austria Villach – 11 lipca 2015 (1. miejsce)
  2. Austria Villach – 12 lipca 2015 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[4][2]
Sezon 2015/2016
Villach Villach Szczyrk Szczyrk Râșnov Râșnov Harrachov Harrachov punkty
1 1 - - - - - - 200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Skład zespołu: Chiara Hölzl, Thomas Morgenstern, Gregor Schlierenzauer i Jacqueline Seifriedsberger
  2. ↑ Skład zespołu: Michael Hayböck, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft i Jacqueline Seifriedsberger
  3. ↑ Skład zespołu: Michael Hayböck, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft i Jacqueline Seifriedsberger
  4. ↑ Skład zespołu: Chiara Hölzl, Daniela Iraschko-Stolz, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
  5. ↑ Skład zespołu: Chiara Kreuzer, Julia Mühlbacher, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
  6. ↑ a b c Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  7. ↑ Skład zespołu: Marita Kramer, Jan Hörl, Jacqueline Seifriedsberger i Daniel Tschofenig
  8. ↑ Ex aequo z Eirin Marią Kvandal

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Jacqueline SEIFRIEDSBERGER - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-11-27].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Adam Kwieciński: SEIFRIEDSBERGER Jacqueline 1991.01.20 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-27].
  3. ↑ a b SEIFRIEDSBERGER Jacqueline - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h SEIFRIEDSBERGER Jacqueline - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Medalistki mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medalistki mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużyn mieszanych)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Mistrzynie świata juniorek w skokach narciarskich
  • Indywidualnie
  • Drużynowo
Mistrzynie Austrii w skokach narciarskich
Skocznia normalna
Skocznia duża
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacqueline_Seifriedsberger&oldid=75633201”








 ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://pl.wikipedia.org/wiki/Jacqueline_Seifriedsberger

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy