Jacques Lunis
| ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
27 maja 1923 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 listopada 2008 | |||||||||||||||||||||
| Wzrost |
181 cm | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Jacques Lunis (ur. 27 maja 1923 w Pierrecourt, zm. 2 listopada 2008 w Le Plessis-Trévise[1]) – francuski lekkoatleta (sprinter), wicemistrz olimpijski z 1948 oraz mistrz Europy z 1946.
Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Zdobył srebrny medal na tym dystansie na mistrzostwach Europy w 1946 w Oslo za Duńczykiem Nielsem Holst-Sørensenem oraz zwyciężył w sztafecie 4 × 400 metrów, która biegła w składzie: Bernard Santona, Yves Cros, Robert Chef d’Hôtel i Lunis na ostatniej zmianie[2].
Na igrzyskach olimpijskich w 1948 w Londynie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (biegła w składzie: Jean Kerebel, Francis Schewetta, Chef d’Hôtel i Lunis), za zespołem Stanów Zjednoczonych. Na tych samych igrzyskach startował również w biegu na 400 metrów, ale odpadł w ćwierćfinale[1].
Ponownie zdobył srebrny medal na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1950 w Brukseli (za Derekiem Pughem z Wielkiej Brytanii), a sztafeta 4 × 400 metrów w składzie René Leroux, Schewetta, Jean-Paul Martin du Gard i Lunis zajęła w finale 4. miejsce, ustanawiając rekord Francji czasem 3:11,6[3].
Lunis był czterokrotnym mistrzem Francji w biegu na 400 metrów w 1946, 1948, 1949 i 1950, a także wicemistrzem w 1947 i brązowym medalistą w 1951[4].
Dwukrotnie wyrównywał rekord Francji na 400 metrów czasem 47,6 (25 sierpnia 1950 w Brukseli i 1 października 1950 w Colombes), a trzykrotnie poprawiał rekord w sztafecie 4 × 400 metrów do wspomnianego wyżej wyniku 3:11,6 27 sierpnia 1950 w Brukseli[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Jacques Lunis [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-05] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 493, 495 [dostęp 2020-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 499, 501 [dostęp 2020-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 127, 134, 138, 148, 156, 164 [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 29 i 202. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jacques Lunis, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2013-11-19] (ang.).