Karabin maszynowy DA
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1928 |
| Produkcja |
1928 – ?? |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
63 naboje[1] |
| Wymiary | |
| Długość |
940 mm[1] |
| Masa | |
| broni |
7,1 kg[1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
840 m/s[1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
600 strz./min[1] |
| Szybkostrzelność praktyczna |
80 strz./min[1] |
Diegtiariow Awiacjonnyj (DA) – lotnicza wersja rkm-u DP, wprowadzona na uzbrojenie Armii Czerwonej w 1928 r.
Przystosowując karabin do nowych celów, usunięto zbędną osłonę lufy, tłumik płomieni, celownik krzywkowy i kolbę. Przekonstruowano bezpiecznik. W przedniej części komory zamkowej pojawił się pierścień mocujący karabin do podstawy lotniczej. Nowe przyrządy celownicze składały się z muszki-wiatrowskazu i celownika kołowego. W miejscu kolby pojawiły się dwie rękojeści: górna i dolna. Inną konstrukcję miał też magazynek. Był to nadal magazynek talerzowy, ale miał mniejszą średnicę. Ponieważ naboje są w nim ułożone w kilku warstwach, jest on wyższy (pojemność 63 naboje). Do gniazda wyrzutowego zamocowano zbieracz łusek.
Karabin ten miał także wersję zdwojoną, nazwaną DA-2, wprowadzoną w 1930 roku. W wersję DA-2 uzbrojone były samoloty bombowe: TB-1 i TB-3. Obie wersje zostały wycofane z uzbrojenia po pojawieniu się w połowie lat trzydziestych karabinu maszynowego SzKAS. W latach II wojny światowej wersja DA-2 była używana w naziemnych stanowiskach obrony przeciwlotniczej.
Opis techniczny
[edytuj | edytuj kod]Karabin maszynowy DA był lotniczą bronią samoczynną. Zasada działania oparta na odprowadzaniu gazów prochowych przez boczny otwór w lufie, ryglowanie ryglami wychylnymi rozsuwanymi przez iglicę. Strzelanie z zamka otwartego seriami. Zasilanie magazynkowe (magazynek talerzowy na 126 naboi). Lufa niewymienna.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 56. ISBN 83-86028-01-7.