Content-Length: 140740 | pFad | http://pl.wikipedia.org/wiki/Okr%C4%99ty_podwodne_typu_Ariane

Okręty podwodne typu Ariane – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Okręty podwodne typu Ariane

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okręty podwodne typu Ariane
Ilustracja
Kraj budowy

 Francja

Stocznia

Ateliers et Chantiers Augustin-Normand, Hawr

Zbudowane

4

Użytkownicy

 Marine nationale

Typ poprzedzający

Sirène

Typ następny

Circé

Służba w latach

1928-1944

Stracone

4

Uzbrojenie:
13 torped
1 działo kal. 100 mm
2 km kal. 8 mm
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe
• rufowe
• zewnętrzne


4 x 550 mm
1 x 550 mm
2 x 550 mm

Załoga

41 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

626 ton

• w zanurzeniu

787 ton

Zanurzenie testowe

80 m

Długość

66 m

Szerokość

6,2 m

Zanurzenie

4,1 m

Napęd:
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1250 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1000 KM
2 śruby
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


14 węzłów
7,5 węzła

Zasięg:
• na powierzchni

powierzchnia: 3500 Mm przy 9 w.
zanurzenie: 75 Mm przy 5 w.

Okręty podwodne typu Arianefrancuskie okręty podwodne z okresu międzywojennego i II wojny światowej. W latach 1923–1929 w stoczni Ateliers et Chantiers Augustin-Normand w Hawrze zbudowano cztery okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Marine nationale w latach 1928–1929, służąc na Morzu Śródziemnym. Oprócz „Ondine”, utraconej w 1928 roku, wzięły udział w działaniach wojennych. 9 listopada 1942 roku dwa okręty tego typu zostały samozatopione w Oranie. 27 listopada ich los w Tulonie podzieliła „Eurydice”, podniesiona następnie przez Włochów i ponownie zatopiona przez alianckie samoloty w czerwcu 1944 roku.

Projekt i budowa

[edytuj | edytuj kod]

Okręty podwodne typu Ariane[a] zamówione zostały na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1922 roku[1][2]. Okręty, zaprojektowane przez Marie-Augustina Normanda i Fernanda Fenaux(inne języki), zbliżone były wielkością i parametrami do typu Sirène[1][3]. Jednostki charakteryzowały się wysoką manewrowością i silnym uzbrojeniem, lecz miały zbyt długi czas zanurzenia, a ciasnota wnętrza powodowała trudności w obsłudze mechanizmów okrętowych przez załogę[3].

Wszystkie okręty typu Ariane zbudowane zostały w stoczni Ateliers et Chantiers Augustin-Normand w Hawrze[1][4]. Stępki okrętów położono w 1923 roku[2], zostały zwodowane w latach 1925–1927[1][3], a do służby w Marine nationale przyjęto je w latach 1928–1929[2]. Jednostki otrzymały numery burtowe Q121–Q122 i Q130–Q131.

Okręt Stocznia Początek budowy Wodowanie Wejście do służby
„Ondine” (Q121) Normand 1923 8 maja 1925 1928
„Ariane” (Q122) luty 1923 6 sierpnia 1925 wrzesień 1929
„Eurydice” (Q130) lipiec 1923 31 maja 1927 wrzesień 1929
„Danaé” (Q131) luty 1923 11 września 1927 listopad 1929

Dane taktyczno–techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Okręty podwodne typu Ariane były średniej wielkości okrętami podwodnymi o konstrukcji dwukadłubowej[1][3]. Długość całkowita wynosiła 66 metrów, szerokość 6,2 metra i zanurzenie 4,1 metra[1][5]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 626 ton, a w zanurzeniu 787 ton[1][3][b]. Okręty napędzane były na powierzchni przez dwa czterosuwowe silniki wysokoprężne Normand-Vickers o łącznej mocy 1250 koni mechanicznych (KM)[1][3][c]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Schneider o łącznej mocy 1000 KM[1][8]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 14 węzłów na powierzchni i 7,5 węzła w zanurzeniu[1][3]. Zasięg wynosił 3500 Mm przy prędkości 9 węzłów w położeniu nawodnym oraz 75 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[3][5][d]. Zbiorniki paliwa mieściły 60 ton oleju napędowego[1][2], a energia elektryczna magazynowana była w bateriach akumulatorów typu D liczących 140 – 144 ogniwa[7][8]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 80 metrów, a autonomiczność 20 dób[2][7].

Okręty wyposażone były w siedem wyrzutni torped kalibru 550 mm: dwie wewnętrzne i dwie zewnętrzne na dziobie, jedną wewnętrzną na rufie oraz jeden podwójny obrotowy zewnętrzny aparat torpedowy za kioskiem, z łącznym zapasem 13 torped[1][3][e]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 100 mm M1917 L/45 oraz dwa karabiny maszynowe kal. 8 mm (2 x I)[2][3][f].

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 3 oficerów oraz 38 podoficerów i marynarzy[1][4].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

„Ondine” 3 października 1928 roku została przypadkowo staranowana i zatopiona nieopodal Vigo przez grecki parowiec „Aikaterini Gouloudris”[1][4][g]. W momencie wybuchu II wojny światowej pozostałe okręty pełniły służbę na Morzu Śródziemnym, wchodząc w skład 14. dywizjonu 2. Flotylli okrętów podwodnych w Oranie[9]. W czerwcu 1940 roku okręty nadal stacjonowały w Oranie[10]. Po zawarciu zawieszenia broni między Francją a Niemcami jednostki znalazły się pod kontrolą rządu Vichy[11]. 8 listopada 1942 roku, podczas lądowania Aliantów w Afryce Północnej, „Ariane” i „Danaé” stacjonowały w Oranie[12]. Następnego dnia, aby uniknąć zdobycia przez Aliantów, na rozkaz wiceadmirała Rioulta oba okręty zostały samozatopione[3][12]. 27 listopada 1942 roku, podczas ataku Niemców na Tulon, „Eurydice” została samozatopiona[3][4], a później podniesiona przez Włochów i 22 czerwca 1944 roku ponownie zatopiona przez amerykańskie samoloty[1][2][h].

  1. Zwane początkowo, od pierwszego zamówionego okrętu, typem Ondine. Po utracie „Ondine” nazwę typu przejęto od kolejnej jednostki serii, „Ariane”.
  2. Jane's Fighting Ships 1934 i Jane’s Fighting Ships of World War II podają wyporność 576/765 ton[6][7], a J. Lipiński 576/776 ton[5].
  3. J. Labayle-Couhat i Jane’s Fighting Ships of World War II podają, że moc silników Diesla wynosiła 1200 KM[4][7].
  4. J. Labayle-Couhat i Navypedia podają, że zasięg 3500 Mm był osiągany przy prędkości 7,5 węzła[2][4].
  5. Według J. Labayle-Couhata okręty posiadały trzy wyrzutnie dziobowe, dwie rufowe i podwójną wyrzutnię zewnętrzną[4].
  6. Według J. Labayle-Couhata okręty były uzbrojone w działo kal. 75 mm M1928[4].
  7. Według P.E. Fontenoya do zatopienia okrętu doszło 2 października 1928 roku[3].
  8. Według P.E. Fontenoya okręt został zatopiony przez alianckie lotnictwo 5 lipca 1944 roku[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 273.
  2. a b c d e f g h Ivan Gogin: ARIANE submarines (1928-1929). Navypedia. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l m n Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 183.
  4. a b c d e f g h Jean Labayle-Couhat: French warships of World War II. London: 1971, s. 80.
  5. a b c Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, s. 540.
  6. Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: 1934, s. 204.
  7. a b c d Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989, s. 131.
  8. a b Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: 1941, s. 194.
  9. Don Kindell: FRENCH, POLISH, GERMAN NAVIES, also US SHIPS IN EUROPE, SEPTEMBER 1939. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  10. Don Kindell: FRENCH NAVY SHIPS, JUNE 1940. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  11. Don Kindell: NAVAL EVENTS, NOVEMBER 1940 (Part 2 of 2) Friday 15th – Saturday 30th. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  12. a b Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: 2014, s. 364.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: ARIANE submarines (1928-1929). Navypedia. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  • Don Kindell: FRENCH, POLISH, GERMAN NAVIES, also US SHIPS IN EUROPE, SEPTEMBER 1939. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  • Don Kindell: FRENCH NAVY SHIPS, JUNE 1940. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  • Don Kindell: NAVAL EVENTS, NOVEMBER 1940 (Part 2 of 2) Friday 15th – Saturday 30th. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War II. London: Ian Allan Ltd., 1971. ISBN 0-7110-0153-7. (ang.).
  • Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.
  • Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: Sampson Low, Marston & Co., 1941. (ang.).
  • Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).
  • Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-372-1.
  • Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-194-X. (ang.).








ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://pl.wikipedia.org/wiki/Okr%C4%99ty_podwodne_typu_Ariane

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy