Władysław Wiślicki
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Władysław Wiślicki (ur. 7 grudnia 1829 w Warszawie, zm. 14 grudnia 1899 tamże[1]) – polski kompozytor, dyrygent i pianista.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował w Konserwatorium Warszawskim u Józefa Władysława Krogulskiego, Kacpra Wysockiego i Karola Augusta Freyera[1]. W 1852 roku wyjechał na dalsze studia do Konserwatorium Paryskiego, gdzie jego nauczycielami byli Jacques Fromental Halévy i Thomas Tellefsen[1][2]. Po powrocie do Warszawy w 1853 roku został sprawozdawcą muzycznym „Tygodnika Illustrowanego”[1][2]. Uczył w Instytucie Szlacheckim i Instytucie Maryjskim[2]. Wykładał też grę na fortepianie i śpiew zbiorowy w Warszawskim Instytucie Muzycznym[1]. Organizował koncerty, na których wykonano m.in. Stabat Mater Gioacchina Rossiniego[1]. Był pomysłodawcą powołania Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, po jego utworzeniu w 1871 roku pełnił w nim funkcję bibliotekarza i dyrygenta[1][2]. Założył szkołę przygotowawczą śpiewu chóralnego, która w chwili jego śmierci kształciła 300 uczniów[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim[2].
Skomponował szereg tanców fortepianowych, m.in. Polonez koncertowy, Walc fantastyczny i Wielką polkę, pisał też pieśni solowe i chóralne[1]. Opublikował Podręcznik do wykładu tymczasowych zasad muzyki (Warszawa 1890)[1].