dwupiętrowy

dwupiętrowy (język polski)

dwupiętrowy (1.1) tort

dwupiętrowy (1.2) budynek

wymowa:

IPA: [ˌdvupʲjɛ̃nˈtrɔvɨ], AS: [dvupʹi ̯ẽntrovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) złożony z dwóch pięter, mający dwa piętra

(1.2) archit. bud. złożony z parteru i dwóch pięter, mający trzy kondygnacje ponad poziom gruntu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwupiętrowy		dwupiętrowa	dwupiętrowe	dwupiętrowi	dwupiętrowe
dopełniacz	dwupiętrowego		dwupiętrowej	dwupiętrowego	dwupiętrowych
celownik	dwupiętrowemu		dwupiętrowej	dwupiętrowemu	dwupiętrowym
biernik	dwupiętrowego	dwupiętrowy	dwupiętrową	dwupiętrowe	dwupiętrowych	dwupiętrowe
narzędnik	dwupiętrowym		dwupiętrową	dwupiętrowym	dwupiętrowymi
miejscownik	dwupiętrowym		dwupiętrowej	dwupiętrowym	dwupiętrowych
wołacz	dwupiętrowy		dwupiętrowa	dwupiętrowe	dwupiętrowi	dwupiętrowe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Ten dwupiętrowy obiekt wewnątrz wyłożony został ściankami gipsowymi.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dwupiętrowy tort

(1.2) dwupiętrowy budynek / dom • dwupiętrowa kamienica

synonimy:

(1.1) dwupoziomowy

(1.2) trzykondygnacyjny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwupiętrowość ż

przysł. dwupiętrowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dwu- + piętro + -owy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) three-storey
• białoruski: (1.2) трохпавярховы
• rosyjski: (1.2) трёхэтажный
• ukraiński: (1.2) триповерхо́вий

źródła: