Republika Srpska

„Srpska” preusmjerava ovdje. Za druge upotrebe, v. Srpska (razvrstavanje).

Република Српска Republika Srpska
Entitet
Zastava Amblem
Himna: Moja Republika
Glavni grad	Istočno Sarajevo (de fakto Banja Luka)
Uprava
• Predsjednik vlade	Radovan Višković
• Predsjednik	Milorad Dodik
Površina
• Ukupno	24.641,72 km²
Stanovništvo  (2013.)	1.228.423
• Gustina	50/km²
Vremenska zona	UTC+1 (CET)
• Ljeti (DST)	UTC+2 (CEST)
ISO 3166 kod	3166-2:BA-SRP
Službeni jezici	"Jezici srpskog hrvatskog i bošnjačkog naroda"
Etničke grupe	Srbi: 81,5% Bošnjaci: 14,0% Hrvati: 2,4%
Valuta	Konvertibilna marka

Republika Srpska jedan je od dva entiteta koji sačinjavaju Bosnu i Hercegovinu. Drugi entitet je Federacija Bosne i Hercegovine. Glavni grad Republike Srpske je Sarajevo, a Banja Luka je najveći privredni, politički i administrativni centar, sjedište Vlade i Narodne Skupštine.

Republika Srpska je proglašena 9. 1. 1992. godine, ali je tokom čitavog rata u Bosni i Hercegovini bila nelegalna tvorevina, u skladu sa mišljenjem Međunarodne arbitražne komisije o Jugoslaviji, i međunarodnim priznanjem Republike Bosne i Hercegovine.

Postojanje Republike Srpske priznato je 1. članom dejtonskog Ustava Bosne i Hercegovine iz 1995. godine, u kojem se navodi: “Republika BiH nastavlja svoje legalno postojanja pod zvaničnim imenom BiH kao država po međunarodnom pravu sastavljena od dva entiteta – FBiH i RS.” Po Dejtonskom sporazumu, ona je jedan od dva entiteta Bosne i Hercegovine i zauzima 49% teritorije BiH.

Istorija

Samoproklamovane "srpske autonomne oblasti" od 1991. do 1992., nastale u pobuni protiv vlasti Bosne i Hercegovine.

Republika Srpska je formirana 9. 1. 1992. pod nazivom Srpska Republika Bosna i Hercegovina, od strane predstavnika srpske nacionalnosti u organima vlasti tadašnje Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine, još uvijek formalno u sastavu SFRJ. Već ranije, tokom raspada SFRJ, na područjima sa srpskom većinom su se formirali paralelni organi vlasti, uključujući i tzv. srpske autonomne oblasti i opštine i druge entitete, sa ciljem ujedinjenja u Savez srpskih država.

Skupština bosanskohercegovačkih Srba, formirana 24. 10. 1991., je 28. 2. 1992. donijela Ustav Srpske republike Bosne i Hercegovine. Republika bi se sastojala ne samo od svih područja gdje su Srbi bili većina, nego takođe i od „mjesta gdje je srpski narod manjina zbog genocida nad njim tokom Drugog svjetskog rata“, odnosno obuhvaćala bi teritorije sledećih 70 opština (u podebljanim Srbi nisu činili većinu): Banjaluka, Bihać, Bijeljina, Bileća, Bosanska Dubica, Bosanska Gradiška, Bosanska Krupa, Bosanski Brod, Bosanski Novi, Bosanski Petrovac, Bosanski Šamac, Bosansko Grahovo, Bratunac, Brčko, Bugojno, Čajniče, Čapljina, Čelinac, Derventa, Doboj, Donji Vakuf, Drvar, Foča, Gacko, Glamoč, Han-Pijesak, Ilijaš, Jajce, Kalinovik, Kladanj, Ključ, Konjic, Kotor-Varoš, Laktaši, Livno, Lopare, Ljubinje, Milići, Modriča, Mostar, Mrkonjić-Grad, Nevesinje, Olovo, Petrovo, Prijedor, Prnjavor, Stanari, Rogatica, Rudo, Pale, Skender Vakuf, Sokolac, Srbac, Srebrenica, Srebrenik, Stari grad Sarajevo, Stolac, Šekovići, Šipovo, Teslić, Trebinje, Tuzla, Ugljevik, Višegrad, Vlasenica, Vogošća, Zavidovići, Zvornik, Žepče. Istom odlukom je Republika proglašena dijelom jugoslovenske federalne države. Nakon provedenog referenduma Bosna i Hercegovina 5. 4. 1992. proglašave nezavisnost, Srpska Republika Bosna i Hercegovina proglašava 7. 4. 1992. godine odvajanje od Bosne i Hercegovine i ostanak u Jugoslaviji.

Međunarodna arbitražna komisija o Jugoslaviji je dala pravno mišljenje da samo republike SFRJ imaju pravo na proglašenje nezavisnosti nakon referenduma, a da narodi nemaju pravo na samoodređenje, čime je želja srpskog naroda za zajedničkom državom pred međunarodnom zajednicom proglašena nelegalnom.

Radovan Karadžić, prvi predsednik Republike Srpske, i Ratko Mladić, prvi načelnik generalštaba VRS.

12. 5. 1992. godine, na 16. sjednici Skupštine srpskog naroda u Bosni i Hercegovini, Radovan Karadžić je objavio šest "strategijskih ciljeva" srpskog naroda u Bosni i Hercegovini:

1. Uspostaviti državne granice koje bi odvojili srpski narod od druga dva naroda.
2. Uspostaviti koridor između Semberije i Bosanske Krajine, jer nema "Saveza srpskih zemalja" bez toga.
3. Uspostaviti koridor u Podrinju, što znači ukinuti stanje Drine kao granicu srpskih država.
4. Uspostaviti granicu na Uni i Neretvi.
5. Podijeliti Sarajevo u srpske i bošnjačke dijelove, te uspostaviti sposobne državne vlasti u oba djela.
6. Osigurati pristup Jadranskom moru.

Tokom iste sjednice, skupština bosanskih Srba je uspostavila Vojsku Republike Srpske (VRS) i izabrala Ratka Mladića da bude zapovjednik drugog vojnog distrikta Jugoslavenske armije, kasnije glavnog štaba vojske Republike Srpske. Na toj istoj sjednici, na kojoj se raspravljalo o stvaranju "Srpske Republike Bosne i Hercegovine", general Ratko Mladić je rekao Skupštini da neće biti moguće odvojiti Srbe od nesrba tako što će nesrbi sami otići sa te teritorije. Upozorio je da svaki pokušaj u tom smislu znači genocid.

Ime samoproglašene republike je promijenjeno u Republika Srpska 12. 8. 1992. Rat u BiH je bio počeo nekoliko dana prije proglašenja nezavisnosti Bosne i Hercegovine. Na početku rata su bosanskosrpske snage potpomognute s JNA stekle nadzor nad oko 60-70 % teritorija predratne BiH. Politički dogovor velikih sila podržan od strane Miloševića i Tuđmana o podjeli Bosne i Hercegovine na Republiku Srpsku i Federaciju Bosnu i Hercegovinu u odnosu 49 % naprema 51 % je postignut 1994., ali do njegove vojne provedbe dolazi tek u ljeto 1995. godine kada bosanskosrpske snage eliminiraju bošnjačke "zaštićene zone" u istočnoj Bosni i kada Hrvatske vojska zajedno s vojskom Bosne i Hercegovine zauzima zapadne dijelove države.

Nakon primirja su započeli pregovori u Daytonu koji su 21. 11. 1995. doveli do potpisivanja Daytonskog mirovnog sporazuma.Njime je Republika Srpska međunarodno priznata kao jedan od dva entiteta koji čine Bosnu i Hercegovinu (drugi entitet je Federacija Bosne i Hercegovine). Republika Srpska obuhvata 49% teritorije Bosne i Hercegovine, a Federacija Bosne i Hercegovine 51%.

Arbitražnom odlukom o statusu Brčkog, te uspostavljanjem Distrikta Brčko BiH 2000. godine, posjed teritorije oba entiteta je smanjen za otprilike 0.5 - 1.0 %. Tokom proteklih godina, neke ingerencije Republike Srpske izričito definisane dejtonskim ustavom i njegovim aneksima prenesene su na nivo Bosne i Hercegovine (carinska i granična služba, vojska, pravosuđe - osnivanjem Suda BiH i Visokog sudskog i tužilačkog savjeta itd.).

Demografija

Po podacima Republičkog zavoda za statistiku broj stanovnika Republike Srpske je u porastu[1]. Po njihovim procenama u RS je:

• 2001. godine živjelo 1.447.477 stanovnika
• 2002. - 1.455.446 stanovnika
• 2003 - 1.463.465 stanovnika
• 2004. - 1.471.529 stanovnika i
• 2005. 1.479.634 stanovnika

Opštine i gradovi

Republika Srpska se sastoji iz 62 opštine i dva grada, Banje Luke i Istočnog Sarajeva (čine ga opštine: Istočni Stari Grad, Istočna Ilidža, Istočno Novo Sarajevo, Pale, Sokolac i Trnovo. Grad Brčko (38.479) nalazi se u Distriktu Brčko, koji je pod zajedničkom upravom Republike Srpske i Federacije Bosne i Hercegovine. Mnogi gradovi Republike Srpske su u vrijeme civilnog rata u Bosni i Hercegovini dobili prefikse izvedene od pridjeva srpski: Srpski Brod (Brod), Srbinje (Foča), Srpsko Sarajevo (Istočno Sarajevo), itd. Kasnije su mnogim od ovih gradova vraćena stara imena ili su dobili nova imena bez prefiksa srpski. Primjera radi, današnji Brod se prije rata zvao Bosanski Brod, da bi mu tokom rata ime bilo promijenjeno u Srpski Brod, a danas se zove samo Brod.

Banja Luka, administrativni centar i najveći grad Republike Srpske.

Osnovni podaci o opštinama Srpske
Ime opštine	Sedište opštine	broj naselja	Površina (km²)	broj stan.1996.	broj stan.2004.
Grad Banja Luka	Banja Luka	54	1.225,05	217.968	224.647
Opština Berkovići	Berkovići	21	241,27	2.660	2.799
Opština Bijeljina	Bijeljina	61	724,69	104.831	109.211
Opština Bileća	Bileća	61	632,35	11.864	12.282
Opština Bosanska Kostajnica	Bosanska Kostajnica	12	85,11	7.467	7.874
Opština Brod	Bosanski Brod	23	228,46	13.035	20.424
Opština Bratunac	Bratunac	50	291,71	18.762	23.006
Opština Višegrad	Višegrad	163	448,93	17.822	19.419
Opština Vlasenica	Vlasenica	37	225,20	19.328	20.437
Opština Vukosavlje	Vukosavlje	13	86,83	1.761	5.454
Opština Gacko	Gacko	71	735,89	9.951	10.300
Opština Gradiška	Gradiška	68	762,06	59.494	61.440
Opština Derventa	Derventa	57	516,41	37.140	42.747
Opština Doboj	Doboj	82	808,85	76.550	80.464
Opština Donji Žabar	Donji Žabar	5	49,80	8,654	10,834
Opština Zvornik	Zvornik	61	371,96	43.718	51.688
Opština Istočni Drvar	Potoci	3	66,17	3	62
Opština Istočni Mostar	Zijemlje	3	85,72	326	794
Opština Istočni Stari Grad*	Gornje Biosko	19	83,39	3.050	3.185
Opština Jezero	Jezero	12	29,21	533	1.316
Opština Kalinovik	Kalinovik	68	678,93	4.614	4.871
Opština Istočna Ilidža*	Sarajevo	5	27,50	16.190	16.754
Opština Kneževo	Kneževo	20	318,93	11.793	12.278
Opština Kozarska Dubica	Kozarska Dubica	61	497,92	33.289	34.916
Opština Kotor Varoš	Kotor Varoš	43	545,49	16.129	20.025
Opština Krupa na Uni	Donji Dubovik	9	104,43	1.615	1.949
Opština Kupres	Novo Selo	5	35,04	5	483
Opština Laktaši	Laktaši	37	388,17	39.196	40.311
Opština Lopare	Lopare	35	283,87	16.047	16.983
Opština Istočno Novo Sarajevo*	Lukavica	8	38,13	8.807	9.129
Opština Ljubinje	Ljubinje	21	321,97	4.085	4.258
Opština Milići	Milići	55	266,99	9.659	10.214
Opština Modriča	Modriča	23	314,22	27.111	28.581
Opština Mrkonjić Grad	Mrkonjić Grad	38	638.19	16.088	20.004
Opština Nevesinje	Nevesinje	57	873,97	18.260	18.955
Opština Novi Grad	Novi Grad	48	483,22	28.502	31.144
Opština Novo Goražde	Kopaci	70	118,66	2.453	3.095
Opština Osmaci	Osmaci	16	71,35	4.529	4.807
Opština Oštra Luka	Oštra Luka	24	204,65	2.463	3.319
Opština Pale*	Pale	63	491,93	26.046	26.959
Opština Pelagićevo	Pelagićevo	11	124,47	4.824	6.435
Opština Petrovac	Drinić	6	146,20	0	189
Opština Petrovo	Petrovo	8	106,31	11.478	12.044
Opština Prijedor	Prijedor	71	842,75	90.002	98.570
Opština Prnjavor	Prnjavor	63	629,96	48.292	49.821
Opština Ribnik	Gornji Ribnik	28	501,96	7.881	9.008
Opština Rogatica	Rogatica	118	636,42	12.383	14.850
Opština Rudo	Rudo	89	343,53	8.807	9.801
Opština Sokolac*	Sokolac	94	722,53	16.858	17.449
Opština Srbac	Srbac	39	452,73	24.044	24.739
Opština Srebrenica	Srebrenica	81	533,32	16.305	21.879
Opština Teslić	Teslić	57	819,49	43.345	49.021
Opština Trebinje	Trebinje	141	889,60	30.086	31.299
Opština Trnovo*	Trnovo	24	113,56	1.645	2.594
Opština Ugljevik	Ugljevik	24	173,37	16.142	17.005
Opština Foča	Foča	101	1.114,06	22.229	25.489
Opština Han Pijesak	Han Pijesak	26	326,75	4.740	4.902
Opština Čajniče	Čajniče	36	274,60	4.237	5.311
Opština Čelinac	Čelinac	30	362,09	16.980	17.536
Opština Šamac	Šamac	20	185,15	22.110	23.339
Opština Šekovići	Šekovići	38	218,79	9.612	10.167
Opština Šipovo	Šipovo	43	550,52	7.973	10.585
Republika Srpska	Banja Luka	2.731	24.467,79	1.355.885	1.471.529
*Opštine koje čine Grad Istočno Sarajevo

Ekonomija

Posljedice rata ostavile su teško nasljeđe za ekonomiju Republike Srpske kao i čitave Bosne i Hercegovine. Ukupne ratne štete u BiH cijene se sa 100 mlrd USD, od čega oko jedne trećine otpada na Republiku Srpsku.

Ekonomski oporavak Bosne i Hercegovine i Republike Srpske nakon 1995. godine ide veoma sporo. To se vidi posebno preko kretanja BDP per capita. U 2002. godini u čitavoj BiH ovaj indikator se procenjuje sa 1200-1300 USD, dok je na početku 1992. on iznosio cca 2200 USD.

Uz ovo, procjenjuje se da BDP per capita u Republici Srpskoj zaostaje iza prosjeka BiH za 20%. BDP je u 2005. godini u cijeloj RS iznosio 5.251.162.000 konvertibilnih maraka[

Turizam

Na prostoru sjevera i istoka Bosne i Hercegovine nalazi se Republika Srpska. Iako teritorijalno nevelikoj, Republici Srpskoj pripadaju bogati, ali razuđeni prirodni resursi. Oni predstavljaju njenu osobenost i veliku prednost budući da se klimatske zone protežu od mediteranske na jugu Hercegovine, do umjereno-kontinentalne koja preovlađuje u sjevernim dijelovima.

Znamenitosti prirodnog bogatstva Republike Srpske bi svakako bile njene alpske planine, Zelengora, Treskavica, Jahorina, Romanija, potom Grmeč, Kozara, Ozren i mnoge druge, sa ogromnim šumskim i lovnim bogatstvom. U njenim podnožjima prostrle su se pitome i plodne ravnice žitne Posavine i Semberije, Lijevče polja i lagano zatalasanih Potkozarja i Podgrmeča, kao i predjeli hercegovačkog krasa, prošaranog plodnim kraškim poljima. Vodotoci moćnih rijeka Une, Sane, Vrbasa, Ukrine, Drine i Tare, zasigurno najbistrijih rijeka na čitavom Balkanu, bogati su svakovrsnom ribom.

Geografija

Granice Republike Srpske nakon Dejtonskog sporazuma

Republika Srpska (roze) i Brčko distrikt (zeleno)

Granice Republike Srpske su određene međunarodno priznatom granicom prema Srbiji, Crnoj Gori i Republici Hrvatskoj i međunarodno priznatom međuentitetskom granicom prema Federaciji Bosne i Hercegovine. I jedna i druga je uspostavljena bez poštovanja osnovnih principa razgraničenja među narodima (etnički, istorijski, prirodno-geografski, funkcionalno-ekonomski, vojnostrateški i dr).

U odnosu na površinu svoje teritorije Republika Srpska ima nesrazmjerno duge i nepravilne granice. One su jako izdužene i izlomljene praveći na pojedinim mjestima uske pojaseve (tzv. „džepove“) kojima se vežu srpski prostori. Takav najuži i najosetljiviji pojas je, do izdvajanja u zaseban distrikt, bio onaj oko grada Brčko čija je širina svega 5 km. Ukupna dužina granice Republike Srpske iznosi oko 2170 km, od čega na međuentitetsku granicu otpada 1080 km. Ako bi teritorija Republike Srpske sa površinom koju ima bila u obliku kruga, ukupna dužina njenih granica bi onda iznosila svega 561 km. To znači da je koeficijent razuđenosti granice 3,6 što je rijetkost u svijetu, i jedino bi se mogla porediti sa Čileom.

Republika Srpska ima atipičan oblik državne teritorije čiji je sjeverni dio izdužen u pravcu zapad-istok, a istočni u pravcu sjever-jug. Ovakav neobičan oblik predstavlja otežavajuću okolnost unutrašnje komunikacije i ekonomske integracije međusobno udaljenih zapadnih i južnih dijelova Republike.

Teritorija Republike Srpske nalazi se između 42°33' i 45°16' sjeverne geografske širine i 16°11' i 19°37' istočne geografske dužine. Zauzima manji dio jedinstvenog srpskog etničkog prostora zapadno od Drine, odnosno zahvata sjeverni i istočni dio geoprostora Bosne i Harcegovine. Jedan dio prostora Bosne i Hercegovine koji su pretežno naseljavali Srbi je prema Dejtonskom sporazumu ostao izvan Republike Srpske - dio Bosanske Krajine, Ozrena, Posavine i Hercegovine, dijelovi Podrinja, sarajevske kotline, te dio Jadranskog primorja. Republika Srpska ima površinu od 25.053 km² ili oko 49% teritorije Bosne i Hercegovine na kojoj živi 1.439.673 stanovnika.

Republika Srpska spada u grupu kontitentalnih zemalja - nema izlaz na more, što je karaktiristika zemalja sa nepovoljnim geografskim položajem. Međutim, za opstanak i razvoj neke zemlje nije odlučujuće to da li ima ili nema izlaz na more (npr. Češka, Švajcarska, Austrija i dr). Republika Srpska je smještena na kontaktu dviju velikih prirodno-geografskih i društveno-ekonomskih regionalnih cjelina - panonske i mediteranske. U saobraćajno-geografskom smislu ovakav njen položaj ima poseban značaj, jer je prosjecaju vitalne komunikacione veze. To se prvenstveno odnosi na meridijanski pravac koji međusobno povezanim riječnim dolinama Bosne i Neretve, presijecajući dinarski planinski kompleks povezuje srednjoevropsku i mediteransku makroregiju. Ništa manjeg značaja nije niti uporedni pravac koji povezuje Republiku Srpsku sa centralnobalkanskim i zapadnoevropskim prostorom. U tom pogledu je neophodno istaći važnost izlaza Republike Srpske na rijeku Savu kojom se veže na evropsku riječnu saobraćajnicu Rajna-Majna-Dunav. Dakle, prostor Republike Srpske predstavlja sponu panonskog i jadranskog basena sa jedne strane, i zapadne Evrope i centralnog Balkana, s druge strane. Tako determinisan njen položaj u geopolitičkom smislu ima dvojak karakter – u mirnodopskim prilikama on je pozitivan, dok u ratnim uslovima, naročito ako se ima u vidu izduženost i izlomljenost granica on postaje izuzetno nepovoljan.

Prirodne odlike Republike Srpske su veoma složene, što je rezultat njene pripadnosti različitim prirodnogeografskim cjelinama i njihovoj geomorfološkoj evoluciji. U geomorfološkom izgledu na prostoru Republike Srpske se smjenjuju različiti oblici. U sjevernom peripanonskom dijelu brežuljkasti tereni izgrađeni od kenozojskih naslaga postepeno se spuštaju u ravničarske prostore sa aluvijalnim zaravnima i riječnim terasama koji ujedno čini i najplodniji dio Republike Srpske. Na tom prostoru izdižu se samo nekoliko usamljenih planina – Kozara, Prosara, Motajica, Vučijak, Ozren i Trebovac, te krajnji sjeveroistočni ogranci Majevice. Prema jugu ravničarski prostor preko brežuljkastog terena prelazi u planinsko područje koje zauzima i najveći dio površine Republike Srpske.

Klima

Republika Srpske se nalazi u sjevernom umjerenom pojasu, i mogu se izdvojiti tri klimatska podneblja.

• Sredozemni, sa varijantama klasične i izmijenjene sredozemne klime.
• Planinski, koji obilježava obilje snijega zimi, i prijatna i svježa ljeta.
• Kontinentalni, sa varijantama umjereno-kontinentalne i kontinentalne klime.

Različiti klimatski uticaji koji se osjećaju na prostoru Republike Srpske su rezultat prirodnih elementa i zakonitosti opšte cirkulacije vazdušnih masa na širem prostoru. Sjeverni peripanonski dio pripada umjereno kontinentalnom klimatskom pojasu u kome se osjeća i panonski (stepski) klimatski uticaj sa sjevera. Ljeta su topla, a zime većinom umjereno hladne, sa prosječnom godišnjom temperaturom iznad 10 °C. Padavine su uglavnom ravnomjerno raspoređene, a najveće količine se izlučuju kada su i najpotrebnije poljoprivrednim kulturama (maj-jun). Količina padavina po pravilu opada idući od zapada (1500 mm) prema istoku (700 mm) zbog uticaja zapadnih vazdušnih strujanja.

Planinska i planinsko-kotlinska (pretplaninska) varijanta klimatskog uticaja osjeća se na najvećem dijelu Republike Srpske. Prostrani planinski masivi imaju planinsku klimu čije su odlike svježa i kratka ljeta, a duge hladne i snežne zime. Snježne padavine su obilne i dugo se zadržavaju, a visina padavina je iznad 1200 mm. Za razliku od planinske klime ovih prostora, brežuljkasta područja, te kotline i doline imaju nešto blažu klimu – planinsko-kotlinsku. Glavne njene odlike su umjereno topla ljeta i dosta hladne zime, sa prosječnom godišnjom temperaturom ispod 10°C, i visinom padavina od 700-1000 mm.

Južni dio Republike Srpske, odnosno prostor Hercegovine (Humine) ima izmijenjenu varijantu jadranske klime, dok se prostor Rudina odlikuje prelaznom varijantom između klime Humina i planinske klime. Klima Humina se odlukuje oslabljenim uticajem sa mora, pa su ljeta vrlo topla a zime dosta blage. Prosječna godišnja temperatura se kreće od 11 °C do 14 °C. Raspored padavina je nepovoljan, pošto kiše najviše padaju u jesen i u zimu a najmanje u ljeto, kada se javljaju i kraći sušni periodi. Kišne padavine dominiraju nad snježnim. Za razliku od ovakvih klimatskih odlika hercegovačkih humina, klimu Rudina uglavnom karakterišu niže ljetne temperature i znatne zimske snježne padavine.

Hidrografija

Sa hidrološkog aspekta, prostor Republike Srpske se može označiti kao relativno bogat površinskom i podzemnom hidrološkom mrežom. Svi glavni riječni tokovi hidrološki pripadaju slivu Crnog mora. Okosnica crnomorskog sliva je tok rijeke Save koji je nisko položen, te mu dotiču svi veći riječki tokovi – Una sa Sanom, Vrbas, Ukrina, Bosna i Drina. Sve one imaju kompozitni karakter riječnih dolina sa velikim padovima, te raspolažu značajnim hidroenergetskim potencijalom. U tom pogledu je posebno značajna Drina koja ima najrazvijeniji hidrološki sistem i ogroman hidroenergetski potencijal koji je još uvek nedovoljno valorizovan. I ostali riječni tokovi imaju veliki privredni značaj, mada uglavnom samo svojim donjim i srednjim tokovima pripadaju Republici Srpskoj. Izuzetak je Ukrina koja ima manji tok i teče po brdima između donjih tokova Vrbasa i Bosne.

Hidrografsku riječnu mrežu Republike Srpske upotpunuje najveća i najznačajnija rijeka istočne Hercegovine – Trebišnjica, čiji je hidrografski potencijal gotovo u potpunosti valorizovan. Ona, kao i gotovo sva podzemna karstna hidrografska mreža pripada jadranskom slivu. Rijeke Srpske, pored hidroenergetskog potencijala, svojim kvalitetom predstavljaju značajnu komponentu turističke privrede. To se posebno odnosi na planinske tokove koji su veoma čisti i bogati riječnom ribom.

Pored bogatstva u riječnim tokovima, na prostoru Republike Srpske nalaze se brojni izvori i vrela koja su uglavnom pukotinskog i kontaktnog karaktera, a na brojnim rasjedima (npr. Savski rov) javljaju se značajni termomineralni izvori koji imaju ogroman banjsko-turistički značaj, te akumulaciona i prirodna, uglavnom cirkovna jezera. S

Vegetacija

Prašuma Perućica u Nacionalnom parku Sutjeska.

Vegetacija Republike Srpske se odlukuje velikom raznolikošću, što je najvećim dijelom posljedica klimatskih uslova. Poseban značaj ima šumski kompleks, a među najrasprostranjenije spada područje klimazonalne vegetacije hrastovih šuma. Na sjeveru, uz obalu rijeke Save i njenih većih pritoka nalazi se pojas hrasta lužnjaka koji je mjestimično isprekidan šumama hrasta kitnjaka i običnog graba. Prostorno, ovaj pojas se nastavlja na šumski pojas u Slavoniji poznat pod nazivom „slavonske hrastove šume“. Južnije, na brežuljkastim i uzdignutijim prostorima, nalazi se šumska zajednica hrasta kitnjaka i običnog graba, a mjestimično su se razvile i bukove šume pretplaninskog pojasa.

S obzirom na to da je ovo panonsko i pretplaninsko biljnogeografsko područje koje je ujedno i najgušće naseljeno poljoprivrednim stanovništvom, zbog toga su i šumske zajednice svedene na manje površine. Manji lokaliteti hrasta kitnjaka i običnog graba susreću se i u dolini Neretvice u istočnoj Hercegovini.

Uski pojas gornjeg Podrinja i niska Hercegovina odlukuje se klimazovalnom vegetacijom hrasta medunca i crnog jasena, a u srednjem toku Drine i okolini Foče i Višegrada nalazi se uski pojas hrasta sladuna i cera.

Znatan dio prostora Republike Srpske nalazi se pod bukovom šumom, a na višim planinskim područjima razvile su se mješovite šumske zajednice bukve, jele i smreče. Kao glavni pratioci bukovih šuma jesu javor, brijest, bijeli jasen i druge vrste. Pojas bukovih šuma zauzima preddinarsko i dinarsko biljnogeografsko područje. Nešto su raširenije u istočnim nego u zapadnim dijelovima Srpske.

Unutar šumskih vegetacionih područja, posebno na brdsko-planinskim prostorima, znatne površine su obrasle trapnom vegetacijom (livade i pašnjaci) i one su posebno značajne za razvoj stočarstva. Vegetacija Republike Srpske je veoma interesantna i sa aspekta značajnih endemskih vrsta što potvrđuje i prisustvo Pančićeve omorike u dolini Drine (prašuma Perućica kod Foče).

Nacionalni parkovi

U Republici Srpskoj zvanično postoje dva nacionalna parka:

• Nacionalni park Kozara
• Nacionalni park Sutjeska

Politika

Predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik

Republika Srpska ima specijalne paralelne odnose sa Srbijom. Politika vlade Republike Srpske je očuvanje statusa "samostalne Republike Srpske u dejtonskoj Bosni i Hercegovini". Politiku vlade Republike Srpske često kritikuju zbog odbijanja učešća u državi kojoj formalno pripada.

Političke partije

• Savez Nezavisnih Socijaldemokrata
• Srpska Demokratska Stranka
• Socialistička partija
• Partija demokratskog progresa

Povezano

• Bosna i Hercegovina
• Odnosi Srbije i Bosne i Hercegovine
• Politika Republike Srpske

Vanjske veze

Republika Srpska na Wikimedijinoj ostavi

• Vlada Republike Srpske
• Predsjednik Republike Srpske