Aliye Berger
| Aliye Berger | |
|---|---|
 Aliye Berger, 1965 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 24 Aralık 1903 Büyükada, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 10 Ağustos 1974 (70 yaşında) Büyükada, İstanbul, Türkiye |
| Defin yeri | Büyükada Mezarlığı, İstanbul |
| Uyruk | Türk |
| Alanı | Resim |
Aliye Berger (24 Aralık 1903, Büyükada - 10 Ağustos 1974, Büyükada), Türk gravür ve grafik sanatçısı, ressam. Türkiye'nin ilk kazıma ve oyma gravür sanatçılarındandır. Adını geniş sanat çevrelerine ilk kez 1954'te Yapı Kredi Bankası'nın düzenlediği resim yarışmasında birinci seçilerek duyuran sanatçı, dışa vurumcu oyma baskıları ile tanınır.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]24 Aralık 1903 günü Büyükada’da doğdu.[1] Babası Kabaağaçlızade Mehmed Şakir Paşa, annesi Giritli Sare İsmet Hanım’dır.[2] Yazar Halikarnas Balıkçısı ile ressam Fahrünnisa Zeyd’in kardeşi; seramik sanatçısı Füreya Koral, tiyatrocu Şirin Devrim ile ressam Nejat Devrim’in teyzesidir.
Notre Dame de Sion Fransız Lisesi'nde eğitim gördü. Resim ve piyano dersleri aldı. 1924’te Türkiye’de bulunan Macar keman virtüözü ve pedagog Karl Berger’den ders aldı. İlişkileri aşka dönüşen çift, yirmi üç yıl beraber yaşadı.[3]
1935’ten 1939’a kadar Berlin ve Paris’te kardeşi Fahrünnisa Zeyd’in yanında kalarak sanat hareketlerini izledi. 1947’de Karl Berger’le evlenen Aliye Berger, altı ay sonra eşini kaybedince Londra’ya giderek John Buckland Wright’in atölyesinde heykel ve gravür çalıştı, 1951’de Türkiye’ye 150 gravür ile dönerek ilk kişisel sergisini açtı.[4]
Uluslararası Sanat Eleştirmenleri Derneği’nin 1954’te İstanbul’da toplanan kongresi nedeniyle Yapı Kredi Bankası’nın düzenlediği “İş ve İstihsal” konulu yarışmada “Güneşin Doğuşu” adlı ilk yağlı boya çalışmasıyla birincilik ödülünü kazandı.[5][6] Sanatçı, ertesi yıl 2. Tahran Bienali'nde ikincilik ödülünü aldı.
Aliye Berger desen ve yağlı boya resimler yaptıysa da çoğunlukla oyma baskı tekniğinde, siyah-beyazın ara tonlarında yapıtlar verdi. Zımpara kağıdı, kasap kağıdı ve tülbenti malzeme olarak kullanan sanatçı günlük yaşamın kalıplarını, İstanbul'un çeşitli köşelerini bazen gerçekçi, bazen de fantastik biçimde, özgün bir lirizm ve dışavurumculukla yansıttı.[7] Yaşamı boyunca dünyanın çeşitli kentlerinde on iki özel sergi açtı, kırk sekiz karma sergiye katıldı.[3]
Sanatçı, 9 Ağustos 1974'te Büyükada'da öldü.
Ölümünden sonra yapıtları çeşitli defalar sergilenmiştir. En büyükleri, 16 Ekim-1 Kasım 1975 tarihleri arasında İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'nde düzenlenen sergi ile Yapı Kredi Bankası'nın 11 Şubat-6 Mart 1988 tarihleri arasında düzenlediği sergidir.[3] Sanatçının İstanbul Resim ve Heykel Müzesi'nde dört, Albertina Müzesi'nde de üç yapıtı sergilenmektedir. 117. yaş gününde Google tarafından doodle yapılarak hatırlandı.[8]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Necmi Sönmez, Berger 100 Yaşına Bastı, Radikal gazetesi 24.12.2003". 22 Kasım 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- ^ "Aşk, Sanat Tarihine Bir İsim Kazandırdı: Aliye Berger, Lebriz.com, Erişim tarihi:10.12.2014". 27 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- ^ a b c "Taha Toros, Ayın Sanatçısı: Aliye Berger, Antik Dekor Sayı 72, Yıl: 2002". 5 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- ^ "A. Funda Aras, Yaşamayı Sanat Haline Getirmek, Radikal gazetesi, 12.11.2004". 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- ^ "Bilge Alkor, Aliye Berger'i anlatıyor, Zaman gazetesi, 09 Kasım 2011". 10 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- ^ "Ahu Antmen, Resim Tarihine Yolculuk, Radikal gazetesi, 17 Kasım 2004". 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- ^ "Aliye Berger, Turkishpaintings.com sitesi, Erişim tarihi:10.12.2014". 17 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- ^ "Aliye Berger kimdir? Sanatçı Aliye Berger Google'da doodle oldu! İşte Aliye Berger'nin hayatıyla ilgili bilgiler". www.hurriyet.com.tr. 24 Aralık 2020. 24 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2020.
