Birinci Enternasyonal

Uluslararası İşçi Birliği
Öncül	Komünist Birlik
Ardıl	İkinci Enternasyonal
Kuruluş	28 Eylül 1864) (1864-09-28)
Kurucular	George Odger Henri Tolain Edward Spencer Beesly
Kuruluş yeri	Londra
Kapanış	Temmuz 1876
Tür	İşçi partileri örgütü
Amaç	İşçi sınıfının savunulması Kapitalizme karşı sınıf mücadelesi Sosyalist bir toplumun kurulması
Merkez	West End, Londra
Konum	Londra (1864–1873) New York (1873–1876)
Hizmet bölgesi	Dünya çapında
Üyeler	Karl Marx Friedrich Engels Mikhail Bakunin Louis Auguste Blanqui Giuseppe Garibaldi
Üyelik	5-8 milyon

Uluslararası Emekçiler Birliği veya bilinen ismiyle Birinci Enternasyonal, işçi sınıfına ve sınıf çatışmasına dayanan, sosyalist ve komünist çizgideki siyasi partilerin ve sendikaların oluşturduğu, dünya işçileri arasındaki dayanışmayı temsil eden ilk büyük uluslararası sosyalist örgüt.

Tarihçe

Şiddetli reaksiyoner dönemin takip edeceği 1848 devrimleri sosyalist hareket açısından önemli bir aşamaydı. Devrimci hareketin ikinci en önemli aşaması yaklaşık yirmi yıl sonra Uluslararası Emekçiler Birliği’nin kurulması ile başladı. Enternasyonal 1864 yılında işçilerin Londra’da Saint Martin Salonu’nda gerçekleştirdiği toplantıda kuruldu. Temel amacı, ülke sınırları ile parçalanmış, ortak çıkara sahip işçi sınıfının karşı karşıya olduğu sorunların tartışıldığı bir platform olmak, farklı ülkelerden sosyalist hareketler arasındaki eşgüdümü sağlamaktı. Bu amaç doğrultusunda; "uluslararası işçi dayanışması", "sendikal hareket", "grev", "siyasal eylem", "üretim araçlarının özel mülkiyetinin ve sürekli orduların kaldırılması" gibi başlıklar çeşitli tarihlerde düzenlenen kongrelerde ele alındı.

İlk kongresi 1866 yılında Cenevre’de düzenlenen örgüt, başlangıçta İngiliz sendikalistler, anarşist ve sosyalist fransızlar ile cumhuriyetçi italyanlar gibi farklı akımları barındırıyordu. Ancak marksistler ve anarşistler arasında geçen şiddetli tartışmalar sonunda, Marx'ın girişimleri ile, Bakunin ve anti-otoriter çevreler 1872 yılında gerçekleştirilen Lahey Kongresi'nde Enternasyonal’den ihrac edildiler ve yönetim merkezi New York'a taşındı. Diğer taraftan Enternasyonal'den ayrılan anarşistler 1872 yılında St. Imier Kongresi'nde Anarşist Enternasyonal'i kurdu.

1871 Paris Komünü'nün kurulmasına giden süreçte önemli bir faktör olarak gösterilen örgüt 1876 yılında kendini feshetti. Birliğin en güçlü döneminde 1.2 milyon üyeye sahip olduğu kabul edilmektedir.

Birinci Enternasyonal'de ele alınan temel konular şunlardır:

• İşçi sınıfının ortak eylem ve ortak bir örgüte olan acil ihtiyacı
• Ekonomik özgürlüğün gerçekleştirilmesi ve sınıflı toplumun ortadan kaldırılması
• Uluslararası işçi dayanışması
• Sendikal hareket
• Grev
• Siyasal eylem
• Üretim araçlarının özel mülkiyetinin ve sürekli orduların kaldırılması.

Birinci Enternasyonal Kongreleri

• Saint Martin’s Hall Buluşması, Londra, 1864
• Cenevre Kongresi, 1866
• Lozan Kongresi, 1867
• Brüksel Kongresi, 1868
• Basel Kongresi, 1869
• Lahey Kongresi, 1872

Ayrıca bakınız

• İkinci Enternasyonal
• Üçüncü Enternasyonal
• Dördüncü Enternasyonal