Ebû Yûsuf
Ebû Yûsuf Yâkûb İbn-i İbrâhîm-i Ensâri (Ar. أَبُو يُوسُف 731-798) Hanefî fıkıh ve hadis bilgini.
Kûfe şehrinde doğan Ebu Yusuf, Ebu Hanife'nin öğrencilerindendir. Daha sonraları kendisine Ebu Hanife'nin diğer öğrencisi olan Muhammed bin Hasan eş-Şeybanî ile birlikte imameyn (Ar. إِمَامَينِ , iki imam) denilmiştir. Hanefîlik mezhebinin kurulmasında ve gelişmesinde büyük rol oynamış Ebu Yusuf, aynı zamanda uzun yıllar kadılık yapmıştır. Abbasiler döneminde yaşamış olan Ebu Yusuf, tanınmış Abbasi halifesi Hârun Reşid zamanında da kadılık yapmıştır.[1] Ebu Hanife'den önce İbn-i Ebî Leylâ'dan da ders aldığı gibi, Malik bin Enes'ten de hadis öğrenmiştir.[1] Ebu Hanife gibi re'y ve kıyasa özel bir önem verdiği gibi yöresel örfleri de büyük oranda dikkate alırdı.[1]
Eserlerinden bazıları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Er-Reddü Alâ Malik İbn-i Enes
- Er-Reddü Alâ Siyer-i Evzâî
- İhtilaf-u Ebu Hanife ve İbn-i Ebi Leyla
- Kitabu'l-Harac
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Keskioğlu, Osman. "Fıkıh Tarihi ve İslâm Hukuku". Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları. Ankara; 2003. ISBN 975-19-0026-3
