Himalia grubu
Himalia grubu, Himalia'ya benzer yörüngeleri takip eden ve ortak bir kökene sahip olduğu düşünülen Jüpiter'in düzensiz uydular grubudur.
Grubun bilinen üyeleri (Jüpiter'den artan mesafede):
Uluslararası Astronomik Birliği (IAU), Jüpiter'e göre doğru yönde yörüngede ilerleyen bu gruplardaki ayları göstermek için -a (Led a, Himali a vb.) ile biten isimleri saklı tutar.
Özellikleri ve kökeni
[değiştir | kaynağı değiştir]Himalia grubunda nesnelerinin yarı-majör eksenleri (Jüpiter'e uzaklıkları) 11.15 ve 11.75 Gm aralığında, yörünge eğiklikleri 26.6° ve 28,3° arasında ve dış merkezlikleri 0.11 ile 0.25 arasında yer almaktadır. Fiziksel görünümde grup çok homojendir, tüm uydular, C tipi asteroitlerinkilere benzer nötr renklere sahiptir (renk indeksleri B − V = 0.66 ve V − R = 0.36). Yörünge parametrelerinin sınırlı dağılımı ve spektral homojenliği göz önüne alındığında, grubun bir asteroidin ana asteroit kuşağından ayrılmış bir asteroidin kalıntıları olabileceği öne sürülmüştür.[2] Ana asteroidin yarıçapı yaklaşık 89 km olarak, orijinal gövdenin kütlesinin yaklaşık %87'sinin tutan Himalia'dan sadece biraz daha büyük olduğu hesaplanmıştır. Bu, asteroidin ağır bir şekilde rahatsız edilmediğini gösterir.[1]
Sayısal entegrasyonlar, güneş sisteminin ömrü boyunca doğru yön yörüngedeki grubu üyeleri arasında yüksek bir çarpışma olasılığı olduğunu göstermektedir (örneğin, Himalia ile Elara arasındaki ortalama 1,5 çarpışma). Ek olarak, aynı simülasyonlar, prograd (doğru yönde) ve retrograd (ters yönde) uydular arasındaki çarpışma olasılıklarının oldukça yüksek olduğunu göstermiştir (örn. Pasiphae ve Himalia, 4.5 milyar yıl içinde %27 çarpışma olasılığına sahiptir). Sonuç olarak, mevcut grubun, Carme ve Ananke grupları için çıkarılan gezegen oluşumundan kısa bir süre sonra, tek parçalanma yerine, prograd ve retrograd uydular arasında daha yakın, çok çarpışmalı bir tarihin sonucu olabileceği öne sürülmüştür.[3]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Scott S. Sheppard, David C. Jewitt An abundant population of small irregular satellites around Jupiter, Nature, 423 (May 2003), pp.261-263 (pdf) 5 Ağustos 2003 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Grav, Tommy; Holman, Matthew J.; Gladman, Brett J.; Aksnes, Kaare Photometric survey of the irregular satellites, Icarus, 166,(2003), pp. 33-45. Preprint
- ^ David Nesvorný, Cristian Beaugé, and Luke Dones Collisional Origin of Families of Irregular Satellites, The Astronomical Journal, 127 (2004), pp. 1768–1783 (pdf). 9 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.