Content-Length: 182805 | pFad | http://tr.wikipedia.org/wiki/Otto_Hahn

Otto Hahn - Vikipedi İçeriğe atla

Otto Hahn

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Otto Hahn
DoğumOtto Hahn
08 Mart 1879(1879-03-08)
Frankfurt,Almanya İmparatorluğu
Ölüm28 Temmuz 1968 (89 yaşında)
Göttingen, Batı Almanya
EğitimMarburg Üniversitesi
EvliliklerEdith Junghans (1913-1968)
Ödüller
Kariyeri
DalıRadyokimya
Nükleer kimya
Çalıştığı kurumlarUniversity College London
McGill Üniversitesi
Berlin Üniversitesi
Kaiser Wilhelm Kimya Enstitüsü
Max Planck Kurumu
Doktora
danışmanı
Theodor Zincke
Doktora öğrencileriRoland Lindner
Walter Seelmann-Eggebert
Johannes Heidenhain
Jan de Vries
Truus de Vries-Kruyt
Aristid von Grosse
Boris Nikitin
Laszlo Imre
Clara Lieber
Fritz Strassmann
Salomon Aminyu Rosenblum
Karl Erik Zimen
Hans-Joachim Born
Boris Sagortschew
Hans Götte
Siegfried Flügge
Nikolaus Riehl
İmza

Otto Hahn (8 Mart 1879, Frankfurt - 28 Temmuz 1968, Göttingen), Alman kimyagerdir. 20. yüzyılın en önemli bilimsel keşiflerinden biri olan Nükleer fisyon kaşifi olarak tanınır.[1] Bu buluşu, atom enerjisi araştırmalarının temelini oluşturmuş ve nükleer enerji üretiminde yeni bir çağ başlatmıştır. Hahn’ın bilimsel çalışmaları, nükleer fizik, radyokimya ve kimya alanlarında derin etkiler yaratmış, savaş sonrası dönemde ise nükleer enerjinin barışçıl kullanımı konusundaki görüşleriyle topluma yön vermiştir.[2]

Otto Hahn, 8 Mart 1879'da Almanya'nın Frankfurt am Main kentinde doğdu. Marburg Philipps Üniversitesi ve ardından Münih Üniversitesi’nde kimya eğitimi aldı. Kariyerinin ilk yıllarında, radyokimya alanına ilgi duymaya başladı ve radyoaktif elementler üzerine yaptığı çalışmalarla bilim dünyasında kendisine sağlam bir yer edindi. Hahn’ın erken dönem araştırmaları arasında radyum, toryum ve aktinyum gibi radyoaktif elementlerin araştırılması yer alır. Hahn, 1905 yılında Londra'da Sir William Ramsay ile birlikte çalışarak radyumun bazı bileşiklerini izole etmeyi başardı ve elementlerin radyoaktivitesi üzerine detaylı incelemelerde bulundu.[3]

Ancak Hahn’ın bilim tarihine en büyük katkısı, 1938 yılında meslektaşı Fritz Strassmann ile birlikte gerçekleştirdiği nükleer fisyon keşfidir. Hahn ve Strassmann, Berlin'deki Kaiser Wilhelm Enstitüsü’nde uranyum atomunu nötronlarla bombardımana tuttuklarında, beklenmedik bir sonuç elde ettiler: Baryum gibi daha hafif elementlerin oluştuğunu gözlemlediler. Bu keşif, uranyum atomunun ikiye bölünmesi süreci olan nükleer fisyonun temelini oluşturuyordu. Hahn’ın eski doktora öğrencisi Lise Meitner ve Meitner’in yeğeni fizikçi Otto Frisch, bu bulgunun teorik temelini açıklayarak sürece "Nükleer fisyon" adını verdiler.[4]

Nükleer Fisyon

[değiştir | kaynağı değiştir]

Nükleer fisyon keşfi, fizik ve kimya alanında çığır açan bir gelişme olarak kabul edildi ve İkinci Dünya Savaşı sırasında atom bombasının geliştirilmesinde kritik bir rol oynadı. Bu keşif, Otto Hahn'a 1944 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü kazandırdı.[5] Bu keşif, kısa süre sonra İkinci Dünya Savaşı’nın başlamasıyla birlikte askeri amaçlar için kullanılmaya başlandı ve 1945’te ilk atom bombalarının geliştirilmesine yol açtı.[6] Savaş sonrası dönemde Hahn, nükleer enerjinin barışçıl amaçlarla kullanılması gerektiğine yönelik güçlü bir görüş benimsedi ve bu konuda önde gelen bir savunucu haline geldi.

Fisyonun barışçıl enerji üretimi amacıyla kullanılması ise 1950'lerden itibaren başlamıştır ve günümüzde birçok nükleer santralde enerji kaynağı olarak kullanılmaktadır.

Hahn, bilimsel kariyerinin yanı sıra, Alman bilim topluluğu içinde de saygın bir yer edindi. 1946'dan 1960'a kadar Max Planck Topluluğu’nun başkanlığını yaptı ve Almanya'da bilimsel araştırmaların yeniden yapılandırılmasında kilit bir rol üstlendi. Otto Hahn’ın yaşamı ve çalışmaları, sadece bilimsel gelişmeleri etkilemekle kalmamış, aynı zamanda savaş sonrası nükleer etik tartışmalarına da ışık tutmuştur.[7]

1968 yılında Göttingen’de hayatını kaybeden Otto Hahn, "modern kimyanın babalarından biri" olarak kabul edilmektedir. Nükleer bilim ve radyokimyada açtığı yeni yollar, çağdaş bilimsel çalışmalar için ilham kaynağı olmuştur. Bugün, Hahn’ın keşifleri bilim dünyasında hem ilerlemenin hem de bilimsel sorumluluğun simgelerinden biri olarak anılmaktadır.

  1. ^ Glenn T. Seaborg: Introduction to: Otto Hahn: A Scientific Autobiography. Charles Scribner’s Sons, New York 1966, S. IX.
  2. ^ Ende 1999 veröffentlichte das Nachrichtenmagazin Focus das Ergebnis einer Umfrage unter 500 führenden deutschen Naturwissenschaftlern, Ingenieuren und Medizinern nach den wichtigsten Forschern des 20. Jahrhunderts (Heft 52/1999, S. 103–108, online 24 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.). Der experimentelle Chemiker Otto Hahn wurde – nach den theoretischen Physikern Albert Einstein und Max Planck – auf den dritten Platz und somit zum bedeutendsten empirischen Naturforscher des Jahrhunderts gewählt.
  3. ^ Şablon:Academictree
  4. ^ Otto Hahn, Fritz Strassmann: Nachweis der Entstehung aktiver Bariumisotope aus Uran und Thorium durch Neutronenbestrahlung; Nachweis weiterer aktiver Bruchstücke bei der Uranspaltung. In: Die Naturwissenschaften, 1939, 27, S. 89–95; doi:10.1007/BF01488988.
  5. ^ Şablon:Literatur
  6. ^ Dietrich Hahn 1988, S. 216.
  7. ^ Eugen Roth: Widmung zu Mensch und Unmensch. München 1961. In: Dietrich Hahn 1988, S. 328.








ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://tr.wikipedia.org/wiki/Otto_Hahn

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy