غشای پایه
Basement membrane | |
---|---|
جزئیات | |
شناسهها | |
لاتین | membrana basalis |
MeSH | D001485 |
TH | H2.00.00.0.00005 |
FMA | 63872 |
غشای پایه (انگلیسی: Basement membrane) یک لایه نازک فیبروزی (سخت) و فاقد سلول است که بافتهای اپی تلیوم، اندوتلیوم و مزوتلیوم را از بافتهای همبند پیرامون جدا میسازد. به عبارت دیگر و سادهتر غشای پایه شبکه ای، از رشتههای پروتئینی و گلیکوپروتئینی (ترکیب پروتئین و کربوهیدرات) است (به دلیل وجود گلیکوپروتئین دارای خاصیت چسبندگی است). در زیر یاختههای بافت پوششی، بخشی به نام غشای پایه وجود دارد که این یاختهها را به یکدیگر وبه بافتهای زیر آن، متصل نگه میدارد. غشای پایه، شبکه ای از رشتههای پروتئینی وگلیکوپروتئینی (ترکیب کربوهیدرات پلی ساکاریدی گلیکوژن و پروتئین) است.
ساختار
[ویرایش]غشای پایه بخشی از ماتریکس برونیاختهای است که باعث ارتباط پوشش اندام با بافتهای زیرین میشود و در اغلب اندامها دیده میشود. به استثنای سینوزوئیدها و مویرگهای لنفی که غشای پایه ممتد ندارند. غشای پایه شامل گلیکوپروتئینهایی به نام لامینین و انتاکتین، رشتههای کلاژن تیپ IV و رشتههای شبه کلاژن (شبکهای)، هپاران سولفات و فیبرونکتین میباشد.
غشای پایه مجموعه لامینا بازال و لامینا رتیکولر است و به صورت نوار باریک قابل رویت با میکروسکوپ نوری میباشد.
کارکرد
[ویرایش]غشای پایه علاوه بر اینکه بستری جهت چسبیدن سلولها و ارتباط آنها با سایر بافتهاست برای رشد و تکثیر سلولها مورد نیاز بوده حاوی اطلاعات ضروری برای مهاجرت و تمایز و اعمال متقابل سلولها در دوره جنینی است.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Basement membrane». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۱ آوریل ۲۰۱۵.