Կիֆարա (հին հունարեն՝ κιθάρα, լատին․՝ cithara[2]), հին հունական լարային կսմիթավոր երաժշտական գործիք, ազգակից էր քնարին։ Կիրառվել է որպես նվագակցող և մենակատար նվագարան։ Կիֆարա երաժշտական գործիք Հին Հունաստանում։ Կիֆարան նվագում են միայն տղամարդիկ։ Կիֆարան ուներ տափակ, ծանր փայտե կորպեուս, ուղիղ կամ կլոր նախշերով։ Դասական կիֆարան Ք. ա. 6-5-րդ դարերում ուներ 7 տողեր, ավելի ուշ փորձարարական գործիքի վրա ավելացրեցին ևս 11-12 տողեր։ Սկզբում կիֆարան օգտագործում էին նվագակցությամբ երգելու համար։ Ակնհայտ է, որ դասական շրջանում այն սկսեցին օգտագործել որպես սոլո գործիք։ Նույնիսկ Պլատոնն էր մտածում, որ «խաղ միայն կիֆաիայով» (հին հունարեն՝ κιθάρισις ψιλή), նշան է վատ, իսկ մոդեռնիստ Աֆինեյայի համար դա արդեն հատուկ հմտություն է պահանջում, որը արժանի է իր տերմինալոգիային (հին հունարեն՝ .ψιλοκιθαριστική)[3]։.
↑В греческом слове ударение на второй слог, в латинском — на первый слог (второй от конца слог краткий, cithăra).
↑Athen. Deipnosoph. 14, 637f. Афиней ссылается здесь на (не дошедшую до нас) «Аттиду» Филохора. Поскольку «Пир мудрецов» написан в популярном «расслабленном» жанре, (здесь и вообще) нельзя относиться к цитатам Афинея как к достоверным свидетельствам исторической науки. Более древних упоминаний «псилокифаристики» нет.
Mathiesen T. Apollo’s Lyre. Greek Music and Music Theory in Antiquity and the Middle Ages. Lincoln & London, 1999 (дальнейшая обширная библиография - в этой книге).
Петров В.В. Киннор, кифара, псалтерий в иконографии и текстах (к истолкованию одной англо-саксонской глоссы) // Диалог со временем. Альманах интеллектуальной истории. М., 2004, № 11, с.291-243; № 12, с.243-271.
Петров В.В. Кифара и псалтерий в символической органологии античности и раннего средневековья // Историко-философский ежегодник, 2008. М., 2009, с.27-51.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 471)։
Ապոլլոնի արձանը կիֆարայով
Ալկաուս Միտիլենը նվագում է կիֆարա, իսկ Սապֆոն լսում Լորենս Ալմա Tadema (1881)։ Ուոլթերսի արվեստի թանգարան.
