Bielawa

Bielawa (język polski)

wymowa:

​, IPA: [bʲjɛˈlava], AS: [bʹi ̯elava], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce; zob. też Bielawa w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Bielawa
dopełniacz	Bielawy
celownik	Bielawie
biernik	Bielawę
narzędnik	Bielawą
miejscownik	Bielawie
wołacz	Bielawo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) w Bielawie, w mieście Bielawa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bielawianin, bielawianka

przym. bielawski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bielawa (podmokła łąka), od pnia biel- 'bagno, mokradło, błoto'

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Langenbielau

źródła: