wołacz

wołacz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvɔwat͡ʃ], AS: [vou̯ač], ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. siódmy przypadek deklinacji polskiej, tworzy formę zwrotu do omawianego przedmiotu lub osoby, wykrzyknięcia do niego lub zwrócenia jego uwagi; zob. też wołacz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wołacz	wołacze
dopełniacz	wołacza	wołaczy
celownik	wołaczowi	wołaczom
biernik	wołacz	wołacze
narzędnik	wołaczem	wołaczami
miejscownik	wołaczu	wołaczach
wołacz	wołaczu	wołacze

przykłady:

(1.1) Wołaczem rzeczownika „Litwa” zaczyna się utwór „Pan Tadeusz”.

składnia:

(1.1) wołacz + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wokatiwus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wołanie n, zawołanie n

czas. wołać ndk.

przym. wołaczowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. wołać + -acz

uwagi:

zobacz też: Aneks:Język polski - deklinacja

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vocative (case)
• azerski: (1.1) çağırış halı
• baskijski: (1.1) bokatibo
• bułgarski: (1.1) звателен падеж m, вокатив m
• chiński standardowy: (1.1) 呼格 (hūgé)
• czeski: (1.1) vokativ m, pátý pád m
• duński: (1.1) vokativ w, tiltalefald n
• esperanto: (1.1) vokativo
• estoński: (1.1) vokatiiv
• farerski: (1.1) ákallingarfall n
• francuski: (1.1) vocatif m
• hindi: (1.1) संबोधन m (sambodhan)
• hiszpański: (1.1) vocativo m
• islandzki: (1.1) ávarpsfall n
• japoński: (1.1) 呼格 (こかく, kokakú)
• karpatorusiński: (1.1) вокатів m (vokativ)
• kaszubski: (1.1) wòłiwôcz m
• litewski: (1.1) šauksmininkas m
• łaciński: (1.1) vocativus m
• łotewski: (1.1) vokatīvs m
• niemiecki: (1.1) Vokativ m
• norweski (bokmål): (1.1) vokativ m
• norweski (nynorsk): (1.1) vokativ m
• nowogrecki: (1.1) κλητική ż (klitikí)
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) vocativo m
• rosyjski: (1.1) звательный падеж m
• sanskryt: (1.1) आमन्त्रण n, आमन्त्रित
• słowacki: (1.1) vokatív m
• starogrecki: (1.1) κλητική ż (klētikḗ)
• szkocki gaelicki: (1.1) tuiseal gairmeach m
• szwedzki: (1.1) vokativ w
• turecki: (1.1) vokatif
• ukraiński: (1.1) кличний відмінок m
• węgierski: (1.1) megszólító eset
• włoski: (1.1) vocativo m

źródła: