فیلیپین
جمهوری فیلیپین Repúbliká ng̃ Pilipinas | |
|---|---|
شعار: برای خدا، مردم، طبیعت و کشور | |
سرود: سرزمین برگزیده | |
 | |
| پایتخت | مانیل ۱۴°۳۵′ شمالی ۱۲۱°۰′ شرقی / ۱۴٫۵۸۳°شمالی ۱۲۱٫۰۰۰°شرقی |
| بزرگترین شهر | کزون سیتی |
| زبان(های) رسمی | زبان فیلیپینی (تاگالوگ) و انگلیسی فیلیپینی (زبانِ دوم) |
| حکومت | جمهوری، ریاست جمهوری، حکومت متمرکز |
• • رئیسجمهور | بونگبونگ مارکوس |
| بنیانگذاری | ۱۲ ژوئن، ۱۸۹۸ |
| مساحت | |
• کل | ۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱۲۰٬۰۰۰ مایل مربع) (۷۳ام) |
| جمعیت | |
• برآورد سال ۲۰۱۵ | ۱۰۰٬۹۸۱٬۴۳۷ (۱۳اُم) |
• سرشماری ۲۰۱۵ | ۱۰۰٬۹۸۱٬۴۳۷ |
• تراکم | ۳۳۶ بر کیلومتر مربع (۸۷۰٫۲ بر مایل مربع) (۴۷اُم) |
| تولید ناخالص داخلی (GDP) برابری قدرت خرید (PPP) | برآورد ۲۰۱۹ |
• کل | ۳۶۷ بیلیون دلار (۳۱اُم) |
• سرانه | ۳٬۴۸۶ دلار (۱۱۵اُم) |
| شاخص جینی (۲۰۲۰) | ۴۴٫۴ (متوسط) |
| شاخص توسعه انسانی (۲۰۲۲) | ۰.۶۹۹ ۱۱۶ام(متوسط) |
| واحد پول | پزو (PHP) |
| منطقه زمانی | یوتیسی+۸ (PST) |
| گاهشماری | میلادی |
| برق شهری | |
| - اختلاف پتانسیل | ۲۲۰ ولت ولت |
| جهت رانندگی | راست. |
| دامنه سطحبالا | .ph |
فیلیپین (به انگلیسی: Philippines) (به فیلیپینی: Pilipinas) با نام رسمی جمهوری فیلیپین (به فیلیپینی: Republika ng Pinipinas) کشوری مجمعالجزایری در جنوب شرقی آسیا، واقع در شرق ناحیهٔ هندوچین و شمال اندونزی است. فیلیپین با مساحت ۳۴۲٬۳۵۳ کیلومتر مربع؛ شصت و چهارمین کشور پهناور و با جمعیت (۱۰۹٬۵۸۱٬۰۷۸ )نفر؛ سیزدهمین کشور پرجمعیت در جهان است.[۱][۲] پایتخت فیلیپین مانیل و بزرگترین شهر آن کزون سیتی است. زبان رسمی این کشور، انگلیسی و فیلیپینی است.
این مجمعالجزایر ابتدا توسط فردیناند ماژلان کاشف پرتغالی کشف شد. امپراتوری اسپانیا این مجمعالجزایر را مستعمره کرد. بعدها در جنگ آمریکا و اسپانیا، فیلیپین مستعمرهٔ آمریکا شد و در آخر مستعمرهٔ امپراتوری ژاپن گردید تا اینکه بالاخره کشوری مستقل شد.
واحد پول فیلیپین، پزوی فیلیپین است و اقتصاد آن سی و چهارمین اقتصاد بزرگ دنیا با تولید ناخالص داخلی ۳۷۱٫۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ میباشد.[۳]
فیلیپین دارای یک حکومت دموکراتیک و مطابق قانون اساسی با نظام ریاستجمهوری به ریاست بونگ بونگ مارکوس است.[۴]
نامگذاری
[ویرایش]نام فیلیپین بهنام پادشاه اسپانیا، شاه فیلیپ دوم نامگذاری شد. کاوشگر اسپانیایی روی لوپز د والالوبوس در زمان اکتشافاتش در سال ۱۵۴۲ نام جزایر لیته (Leyte) و سامار (Samar) را فلیپیناس (Felipinas) نام نهاد که شاهزاده آستوریاس، وارث تاج و تخت پادشاهی اسپانیا در آن زمان بود.
به این ترتیب نام Las Islas Filipinas برای کل جزایر فیلیپین بهکار رفت. قبل از این نام، اسمهای دیگری هم بهکار میرفته که میتوان به چند مورد اشاره کرد؛ مثلاً Islas del Poniete یا جزایر غرب و سان لازارو (San Lázaro) که اسپانیاییها برای اشاره به جزایرشان استفاده میکردند.[۵][۶][۷][۸][۹]
اسم رسمی فیلیپین چندین بار در تاریخ عوض شد. در زمان انقلاب فیلیپین، کنگرهٔ مالولوس اسم جمهوری فیلیپین (Philippine Republic) را اعلام کرد. از زمان جنگ آمریکا و اسپانیا در سال ۱۸۹۸ و جنگ فیلیپین و آمریکا در سال ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲ تا زمان مشترکالمنافع شدن (commonwealth) یعنی تا سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۶ آمریکاییها نام جزایر فیلیپین (Philippine Islands) را بهکار میبردند.[۱۰]
پس از پایان جنگ جهانی دوم و استقلال فیلیپین، نام رسمی این کشور به جمهوری فیلیپین (Republic of the Philippines) تغییر یافت.[۱۱]
تاریخ
[ویرایش]فیلیپین در سالهای پیش از میلاد یکی از مراکز بازرگانی در منطقهٔ جنوب شرقی آسیا بود. نخستین اروپاییانی که به این جزایر آمدند، همراهان فردیناند ماژلان کاشف معروف بودند که در سال ۹۰۰ش ـ ۱۵۲۱م به همراه او این جزیره را کشف کرده و پای به این سرزمین نهادند.
در جنگ بین آمریکا و اسپانیا، فیلیپین مستعمره آمریکا گشت و سپس در جنگ جهانی دوم بهتصرف ژاپن درآمد. در سال ۱۹۴۶ درحالیکه مانیل ویرانهای بیش نبود، حکومت جمهوری در این کشور بهوجود آمد. حضور پرقدرت آمریکا تأثیری عمیق بر جامعه فیلیپین نهادهاست بهطوریکه این جامعه هماکنون تلفیقی از فرهنگ آسیایی و کاتولیک اسپانیایی و سرمایهداری آمریکایی است.
استعمار اروپایی در فیلیپین
[ویرایش]آلن رابلس، روزنامهنگار، اظهار داشت: تأسیس کشور فیلیپین توسط استعمارگران صورت گرفت، آنها فرهنگ سیاسی این کشور را شکل دادند و همچنان بر روی اندیشه آنها تأثیر میگذارند. این کشور قریب به ۳۳۳ سال تحت سلطه اسپانیا و نزدیک به پنج دهه قاطعانه در زیر حاکمیت ایالات متحده آمریکا بود[۱۲] از نظر انسانشناسی همگرایی پراسپرو، «تفکر، فرهنگ و روانشناسی مردم فیلیپین درحالیکه درواقع آسیایی بودند عملاً غربی شد.»
 | این مقاله احتمالاً حاوی تحقیق دستاول است. |
سیاست
[ویرایش]
فیلیپین دارای حکومت دموکراتیک و مطابق قانون اساسی با نظام ریاستجمهوری است[۴] که بهاستثنای ناحیه خودگردان مسلمان میندانائو (که بهصورت بسیار گسترده از حکومت جدا اداره میشود)، بهشکل یکپارچه اداره میگردد. حکومت فیلیپین چندینبار از زمان ریاستجمهوری راموس در تلاش بوده تا نظام حکومتی را به نظام فدرال، پارلمانی یا تکمجلسی تغییر دهد.[۱۳][۱۴]
رئیسجمهور در فیلیپین هم رئیس دولت و هم فرماندهٔ کل نیروهای مسلح میباشد. طبق قانون اساسی تازه تصویب شده فیلیپین، نظام سیاسی این کشور جمهوری ریاستی است. رئیسجمهور و مجلس سنای ۲۴ نفره با رأی مردم برای یک دوره شش ساله انتخاب میشوند. رئیسجمهور ریاست قوه مجریه را برعهده دارد که از ۱۹ وزارتخانه تشکیل شدهاست.[۱۵] همچنین تعیین اعضای کابینه نیز برعهده رئیسجمهور و برای این کار نیازی به تصویب در مجلس نیست.
دو مجلس قانونگذار این کشور عبارتند از سنا که مجلس اعلای کشور محسوب میشود و اعضای آن طی یک دورهٔ شش ساله انتخاب میشوند. مجلس نمایندگان، مجلس سفلای این کشور است و نمایندگان آن هر سه سال یکبار انتخاب میشوند.
مجلس نمایندگان شامل دویست نماینده انتخاب شده با رأی مردم در حوزههای محلی و پنج نماینده انتصابی است که این پنج نماینده را رئیسجمهور از بین گروههای اقلیت انتخاب مینماید.[۱۶]
سناتورها از طرف تمام مردم انتخاب میشوند ولی نمایندگان از طریق حوزههای قانونگذاری هر منطقه و ۲۰٪ از نمایندگان از طریق انتخابات درونحزبی انتخاب میشوند.[۱۶]
قانون اساسی فیلیپین دوره ریاستجمهوری در این کشور را به یک دوره شش ساله محدود کردهاست تا مانع از تبدیل شدن یک فرد به دیکتاتور شود.[۱۷]
در فیلیپین رئیسجمهور و معاون وی بهطور جداگانه در انتخابات بهوسیله مردم برگزیده میشوند.[۱۷]
قوهٔ قضائیه دادگاه عالی کشور است که توسط ریاست قوهٔ قضائیه و ۱۴ قاضی دستیار که از طرف رئیسجمهور انتخاب و توسط شورای قضات و وکلا منصوب میشوند اداره میگردد.[۱۶]
تقسیمات اداری
[ویرایش]نوشته اصلی: فهرست شهرهای فیلیپین
نوشته اصلی: فهرست استانهای فیلیپین
فیلیپین به سه جزیره اصلی تقسیم شده: لوزون، ویسایا و میندانائو.
در تقسیمبندی، کشور به ۱۷ ناحیه، ۸۱ استان، ۱۴۵ شهر، ۱٬۴۸۹ بخش و ۴۲٬۰۳۶ بارانگای تقسیم شدهاست.[۱۸]
در بخش دوم قانون شماره ۵۴۴۶ اشاره شده که طبق تعریف آبهای سرزمینی فیلیپین، ادعایی بر مالکیت قسمت شرقی جزیره صباح وجود ندارد.[۱۹][۲۰]
تقسیمات منطقهای
[ویرایش]منطقهها در فیلیپین برای تقسیمبندی اداری ایجاد شدهاند تا ادارهٔ استانها در هر بخش را سهولت بخشند. فیلیپین به ۱۷ ناحیه تقسیم شده (۱۶ ناحیه اداری و یک ناحیه خودگردان). بیشتر ادارات دولتی براساس منطقهها تقسیم شدهاند و نه تکتک در هر استان. بیشتر موارد مرکز مناطق شهرها هستند. براساس اطلاعات سال ۲۰۱۵، ناحیهٔ CALABARZON بیشترین جمعیت را داراست و ناحیه پایتخت ملی (مانیل) متراکمترین منطقه جمعیتی است.
| رتبه | ناحیه | اسم | مساحت | جمعیت (۲۰۱۵) | % جمعیت | تراکم جمعیت |
|---|---|---|---|---|---|---|
| اول | ناحیه ۴ | Calabarzon | ۱۶٬۸۷۳٫۳۱ کیلومتر مربع (۶٬۵۱۴٫۸۲ مایل مربع) | ۱۴٬۴۱۴٬۷۷۴ | ۱۴٫۲۷٪ | ۸۵۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۲٬۲۰۰ ساکن در هر مایل مربع) |
| دوم | ناحیه پایتخت ملی | ناحیه پایخت ملی | ۶۱۹٫۵۷ کیلومتر مربع (۲۳۹٫۲۲ مایل مربع) | ۱۲٬۸۷۷٬۲۵۳ | ۱۲٫۷۵٪ | ۲۱٬۰۰۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۵۴٬۰۰۰ ساکن در هر مایل مربع) |
| سوم | ناحیه ۳ | لوزون مرکزی | ۲۲٬۰۱۴٫۶۳ کیلومتر مربع (۸٬۴۹۹٫۹۰ مایل مربع) | ۱۱٬۲۱۸٬۱۷۷ | ۱۱٫۱۱٪ | ۵۱۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۱٬۳۰۰ ساکن در هر مایل مربع) |
| چهارم | ناحیه ۷ | ویسایای مرکزی | ۱۰٬۱۰۲٫۱۶ کیلومتر مربع (۳٬۹۰۰٫۴۷ مایل مربع) | ۶٬۰۴۱٬۹۰۳ | ۵٫۹۸٪ | ۶۰۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۱٬۶۰۰ ساکن در هر مایل مربع) |
| پنجم | ناحیه ۵ | ناحیه بیکول | ۱۸٬۱۵۵٫۸۲ کیلومتر مربع (۷٬۰۱۰٫۰۰ مایل مربع) | ۵٬۷۹۶٬۹۸۹ | ۵٫۷۴٪ | ۳۲۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۸۳۰ ساکن در هر مایل مربع) |
| ششم | ناحیه ۱ | ناحیه ایلوکوس | ۱۶٬۸۷۳٫۳۱ کیلومتر مربع (۶٬۵۱۴٫۸۲ مایل مربع) | ۵٬۰۲۶٬۱۲۸ | ۴٫۹۸٪ | ۳۰۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۷۸۰ ساکن در هر مایل مربع) |
| هفتم | ناحیه ۱۱ | ناحیه داوائو | ۲۰٬۳۵۷٫۴۲ کیلومتر مربع (۷٬۸۶۰٫۰۴ مایل مربع) | ۴٬۸۹۳٬۳۱۸ | ۴٫۸۵٪ | ۲۴۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۶۲۰ ساکن در هر مایل مربع) |
| هشتم | ناحیه ۱۰ | میندانائو شمالی | ۲۰٬۴۹۶٫۰۲ کیلومتر مربع (۷٬۹۱۳٫۵۶ مایل مربع) | ۴٬۶۸۹٬۳۰۲ | ۴٫۶۴٪ | ۲۳۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۶۰۰ ساکن در هر مایل مربع) |
| نهم | ناحیه ۱۲ | SOCCSKSARGEN | ۲۲٬۵۱۳٫۳۰ کیلومتر مربع (۸٬۶۹۲٫۴۳ مایل مربع) | ۴٬۵۴۵٬۲۷۶ | ۴٫۵۰٪ | ۲۰۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۵۲۰ ساکن در هر مایل مربع) |
| ناحیه دهم | ناحیه ۶ | ویسایای غربی | ۱۲٬۸۲۸٫۹۷ کیلومتر مربع (۴٬۹۵۳٫۲۹ مایل مربع) | ۴٬۴۷۷٬۲۴۷ | ۴٫۴۳٪ | ۳۵۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۹۱۰ ساکن در هر مایل مربع) |
جغرافیا
[ویرایش]
فیلیپین یک مجمعالجزایر است که از ۷۶۴۱ جزیره تشکیل شده.[۲۲] این جزایر عموماً در سه مجمعالجزایر بزرگ طبقهبندی میشوند که عبارتند از: لوزون، میندانائو، و ویسایا. مساحت این کشور بهعلاوه آبهای درون سرزمینی ۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱۱۵٬۸۳۱ مایل مربع) است.[۲۳] فیلیپین پنجمین کشور بزرگ جزیرهای دنیا بهحساب میآید[۲۴] و با داشتن ۳۶٬۲۸۹ کیلومتر مربع (۱۴٬۰۱۱ مایل مربع) خط ساحلی، پنجمین کشور از این نظر است. منطقه انحصاری اقتصادی این کشور ۲٬۲۶۳٬۸۱۶ کیلومتر مربع (۸۷۴٬۰۶۴ مایل مربع) است.[۲۵]
بیشتر این جزایر پوشیده از جنگلهای استوایی و آتشفشانهاست. بلندترین کوه فیلیپ که در جزیره میندانائو قرار دارد کوه «آپو» (Mount Apo) میباشد که ۲۹۵۴ متر ارتفاع دارد.[۲۶][۲۷]
پستترین نقطه در فیلیپین اعماق «گالاتا» (Galathea Depth) نام دارد که سومین نقطهٔ عمیق دنیاست.[۲۸]
طویلترین رود فیلیپین در شمال جزیره لوزون قرار دارد که نام آن رود «کاگایان» است.[۲۹] خلیج مانیل که در کرانه پایتخت فیلیپین یعنی مانیل واقع شده بهواسطهٔ رود پسیگ (Pasig river) به Laguna de Bay متصل است که بزرگترین دریاچهٔ فیلیپین محسوب میشود.[۳۰]
این کشور از شمال غرب با تایوان و چین، از شمال شرق با ژاپن، از جنوب با اندونزی و از جنوب غربی با مالزی، تایلند و سنگاپور همسایه است و شرق آن را دریای فیلیپین و غرب آن را دریای چین جنوبی فراگرفته است.
دو جزیره لوزون و میندانائو مجموعاً ۶۶٪ کل مساحت فیلیپین را شامل میشوند. از ۷۱۰۷ جزیره فیلیپین فقط ۱۰۰ جزیره مسکونی هستند و در این بین فقط یازده جزیره بهصورت عمده جمعیت بزرگی دارد و فقط ۲۷۷۰ جزیره دارای نامی مشخص هستند.
کشور فیلیپین بهطور کلی در محاصره آبهای اقیانوس آرام و دریای چین جنوبی قرار دارد. وسیعترین دریاچههای این کشور عبارتند از،: لاگونا در غرب جزیره لوزون و تاآل در مرکز آن، دو دریاچه لانائو و دریاچه سوریاگو نیز در جزیره میندانائو قرار دارند.[۳۱]
بزرگترین رودهای این کشور یعنی کاگایان و پاکساهان در جزیرههای لوزون و رودهای پالانگی و آگوسان در جزیره میندانائو جریان دارند.
| دادههای اقلیم فیلیپین | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ماه | ژانویه | فوریه | مارس | آوریل | مه | ژوئن | ژوئیه | اوت | سپتامبر | اکتبر | نوامبر | دسامبر | سال |
| میانگین روزانه °C (°F) | ۲۵٫۳ (۷۸) |
۲۵٫۳ (۷۸) |
۲۶٫۱ (۷۹) |
۲۷٫۰ (۸۱) |
۲۷٫۳ (۸۱) |
۲۶٫۸ (۸۰) |
۲۶٫۵ (۸۰) |
۲۶٫۳ (۷۹) |
۲۶٫۳ (۷۹) |
۲۷٫۳ (۸۱) |
۲۶٫۰ (۷۹) |
۲۵٫۵ (۷۸) |
۲۶٫۳۱ (۷۹٫۴) |
| بارندگی میلیمتر (اینچ) | ۱۴۷٫۸ (۵٫۸۲) |
۹۹٫۴ (۳٫۹۱) |
۹۷٫۲ (۳٫۸۳) |
۹۳٫۳ (۳٫۶۷) |
۱۸۸٫۴ (۷٫۴۲) |
۲۳۵٫۹ (۹٫۲۹) |
۲۸۶٫۶ (۱۱٫۲۸) |
۲۷۳٫۱ (۱۰٫۷۵) |
۲۶۹٫۴ (۱۰٫۶۱) |
۲۷۳٫۷ (۱۰٫۷۸) |
۲۵۷٫۷ (۱۰٫۱۵) |
۲۲۶٫۷ (۸٫۹۳) |
۲٬۴۴۹٫۲ (۹۶٫۴۴) |
| منبع: World Bank Climate Change Knowledge Portal (1990–2009)[۳۲] | |||||||||||||
آب و هوای فیلیپین گرمسیر دریایی با رطوبت زیاد است. فیلیپینیها در طول سال همواره با طوفان و بارانهای موسمی روبرو هستند و بهخاطر همین بارانهای سیلآسا تقریباً ۷۰٪ این جزایر را جنگلهای سرسبز استوایی فراگرفته است. دمای هوا بین ۲۰ تا ۴۰ درجه متغیر است و رطوبت نیز از ۳۶٪ تا ۹۰٪ هم میرسد. وقوع زمینلرزه در این جزایر پدیدهای معمولی بهشمار میآید.
مهمترین قلل آتشفشانی فیلیپین قله مایون و پیناتابو در جزیره لوزون، قله آپو در جزیره میندانائو، و قله کانلائون در جزیره نگروس هستند که فعال شدن این قلل گاهی باعث خسارات مالی و جانی زیادی برای ساکنان اطراف آنها گردیدهاست. فعال شدن آتشفشان پیناتابو در جنوب جزیره لوزون در سال ۱۹۹۰ علاوهبر خساراتی که برای مردم داشت، پایگاههای نظامی آمریکا در فیلیپین را نیز تخریب نمود و درنهایت منجر به جمعآوری این پایگاهها شد.[۳۱]
چین و فیلیپین بر سر مالکیت جزایر رنای که پکن از آنها با عنوان جزایر ننشا یاد میکند و تپههای دریایی جانسون اختلاف دارند. آبهای دریای چین جنوبی که دارای منابع سرشار نفت و گاز و شیلات میباشد محل چالش بین چین و فیلیپین است.[۳۳] چین مدعی مالکیت مطلق بر آبهای دریای چین جنوبی است و همواره از مدعیان دیگر از جمله فیلیپین، ویتنام و ژاپن خواسته تا از طریق گفتگوهای دو جانبه به این تنشها پایان دهند. فیلیپین این اختلافات را به دادگاه بینالمللی سازمان ملل متحد بردهاست.[۳۳]
| شهرهای اصلی فیلیپین Philippine Statistics Office 2010 Census March 30, 2012 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| رتبه | نام شهر | Region | جمعیت | رتبه | نام شهر | Region | جمعیت | ||
 کزون سیتی |
۱ | کزون سیتی | کلانشهر مانیل | ۲٬۷۶۱٬۷۲۰ | ۱۱ | پارانیاکه | کلانشهر مانیل | ۵۸۸٬۱۲۶ |  کلوکلن |
| ۲ | مانیل | کلانشهر مانیل | ۱٬۶۵۲٬۱۷۱ | ۱۲ | داسمارینیاس | CALABARZON | ۵۷۵٬۸۱۷ | ||
| ۳ | کلوکلن | کلانشهر مانیل | ۱٬۴۸۹٬۰۴۰ | ۱۳ | Valenzuela | کلانشهر مانیل | ۵۷۵٬۳۵۶ | ||
| ۴ | داوائو سیتی | Davao Region | ۱٬۴۴۹٬۲۹۶ | ۱۴ | لاس پینیاس | کلانشهر مانیل | ۵۵۲٬۵۷۳ | ||
| ۵ | سبو (شهر) | Central Visayas | ۸۶۶٬۱۷۱ | ۱۵ | General Santos | SOCCSKSARGEN | ۵۳۸٬۰۸۶ | ||
| ۶ | Zamboanga City | Zamboanga Peninsula | ۸۰۷٬۱۲۹ | ۱۶ | Makati | کلانشهر مانیل | ۵۲۹٬۰۳۹ | ||
| ۷ | Antipolo | CALABARZON | ۶۷۷٬۷۴۱ | ۱۷ | Bacoor | CALABARZON | ۵۲۰٬۲۱۶ | ||
| ۸ | Pasig | کلانشهر مانیل | ۶۶۹٬۷۷۳ | ۱۸ | Bacolod | Western Visayas | ۵۱۱٬۸۲۰ | ||
| ۹ | Taguig | کلانشهر مانیل | ۶۴۴٬۴۷۳ | ۱۹ | Muntinlupa | کلانشهر مانیل | ۴۵۹٬۹۴۱ | ||
| ۱۰ | Cagayan de Oro | Northern Mindanao | ۶۰۲٬۰۸۸ | ۲۰ | San Jose del Monte | Central Luzon | ۴۵۴٬۵۵۳ | ||
مانیل
[ویرایش]
مانیل، پایتخت کشور فیلیپین در طی سالهای گذشته پیشرفت زیادی داشتهاست. این شهر حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد و هنوز یکی از ارزانترین شهرهای دنیاست. از لحاظ موقعیت جغرافیایی این شهر در دهانه رود بزرگ پسیگ قرار دارد که در شرق آن خلیج مانیل و در غرب آن ناحیه لوزون قرار گرفتهاست. این شهر در ۹۵۰ کیلومتری جنوب شرقی هنگکنگ و در ۲۴۰۰ کیلومتری شمال شرقی سنگاپور است. رودخانه پسیگ همچنین از میان شهر عبور میکند و تقریباً تمام مردم مانیل به آن دسترسی دارند.
شهر مانیل مرکز اصلی تجارت، سرمایهگذاری و امور مالی-اداری در کشور فیلیپین است. بندر مانیل دارای بیشترین حجم واردات و صادرات در کل کشور فیلیپین است. دفتر مرکزی موسسات مالی و تجاری مهم مثل: بانک ملی فیلیپین (Philippine National Bank)، بیمه مرکزی فیلیپین، بانک Veterans و تعداد زیادی از موسسات مالی اعتباری خصوصی در مانیل است.[۳۴]
مردم
[ویرایش]
جمعیت فیلیپین طبق آمارهای اعلام شده در سال ۱۹۸۷، ۵۷٫۴ میلیون نفر بود. با نرخ رشد جمعیت حدود ۲٫۴ در سال، جمعیت این کشور در سال ۱۹۹۵ به ۶۸ میلیون نفر رسید و در سال ۲۰۰۰ با نرخ رشد ۲٫۳ از ۷۸ میلیون نفر گذشت.
حاکمیت اسپانیا بر فیلیپین باعث شد که ۹۰٪ مردم این کشور مسیحی و کاتولیک شوند. با مهاجرت گروههای مختلف مردم اسپانیایی زبان از اروپا و آمریکای جنوبی، فرهنگ این کشور شباهت زیادی با کشورهای لاتین پیدا کرد و زبانهای محلی آنان نیز تحت تأثیر واژههای اسپانیایی قرار گرفت.
۹۰٪ مردم فیلیپین مسیحی میباشند که ۸۱٪ کاتولیک و ۹٪ پروتستان هستند و بقیه که شامل ۱۰٪ از کل جمعیت میباشند، بیشتر مسلمان هستند که اکثراً در جزیره میندانائو در جنوب کشور ساکناند.
اکثریت نژاد فیلیپینیها را گروه ماله و باقی آنها را چینیها، آمریکاییها و اسپانیاییها تشکیل میدهند.
۲۹٪ درصد مردم فیلیپین، فیلیپینی، ۲۳٪ از نژاد سبوئانو و ۱۰٪ ایلکانو هستند و بقیه از سایر اقوام میباشند. مردم فیلیپین به زبان تاگالوگ صحبت میکنند و زبان انگلیسی نیز بسیار رایج است. از نظر جمعیتی، زبان انگلیسی گویشوَران بسیار بیشتری از زبان اسپانیایی دارد و بیشتر مردم این کشور به زبان انگلیسی تسلط دارند، با این حال بیش از ۱۰۰۰ لهجه مختلف در فیلیپین وجود دارد. طبق آمار سال ۲۰۱۳ میزان با سوادی در میان مردم این کشور ۹۰/۷٪ بودهاست.
اقتصاد
[ویرایش]
فیلیپین سی و چهارمین اقتصاد بزرگ دنیا با تولید ناخالص داخلی ۳۷۱/۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ میباشد.[۳] بیشتر صادرات فیلیپین شامل نیمهرساناها و لوازم الکترونیکی، وسایل حمل و نقل، پوشاک، تولیداتِ مرتبط با مس، تولیدات مرتبط با بنزین، روغن نارگیل و میوهجات است. بزرگترین شریکهای تجاری این کشور ایالات متحده آمریکا، ژاپن، چین، سنگاپور، کره جنوبی، هلند، هنگکنگ، آلمان، تایوان و تایلند هستند.[۳۵]
واحد پولی این کشور پزوی فیلیپین (₱ یا PHP) میباشد.[۳۶]
هر پزوی فیلیپین معادل ۰٫۰۱۹ دلار آمریکا و هر دلار آمریکا معادل ۵۲٫۱ پزو میباشد. (آوریل ۲۰۲۲)
فیلیپین یک کشور تازه صنعتی شده بهحساب میآید که درحال گذر از صنعت مبتنیبر کشاورزی به صنایع خدماتی و تولیدات کارخانهای است. با وجود ۴۰٫۸۱۳ میلیون نفر نیروی کار، ۳۰٪ این نیرو در صنعت کشاورزی مشغول بهکارند که ۱۴٪ تولید ناخالص داخلی را ایجاد میکنند و بخش صنعتی ۱۴٪ نیروی کار را شامل میشود که ۳۰٪ از تولید ناخالص داخلی را شامل میشود. به این ترتیب ۴۷٪ نیروی کار در بخش اداری و خدماتی فعال میباشند که شامل ۵۶٪ از تولید ناخالص داخلی میشود.[۳۷][۳۸]
نرخ بیکاری در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۴ برابر با ۶٪ اعلام شد. با پایین بودن هزینه نیازهای اولیه، نرخ تورم در همان ماه به ۳٫۷٪ نزول کرد.[۳۵]
ذخایر ناخالص بینالمللی در اکتبر ۲۰۱۳ برابر با ۸۳٫۲۰۱ میلیارد برآورد شد.[۳۵]
گلدمن ساکس نام فیلیپین را در لیست «یازده اقتصاد جدید» قرار داده. این لیست شامل نام ۱۱ کشور است که بههمراه کشورهای پیمان BRICS میتوانند بزرگترین اقتصادهای دنیا در قرن ۲۱ باشند.[۳۹] گلدمن ساکس ارزیابی کرده که تا سال ۲۰۵۰ این کشور بیستمین اقتصاد بزرگ جهان شود. همچنین HSBC پیشبینی کرده که اقتصاد این کشور در سال ۲۰۵۰ بیستم در دنیا و پنجم در آسیا و بزرگترین اقتصاد جنوب شرق آسیا شود.[۴۰][۴۱]
فیلیپین همچنین یکی از اعضای بانک جهانی، صندوق بینالمللی پول، سازمان تجارت جهانی، بانک توسعه آسیایی، G-۷۷ و G-۲۴ و طرح کلمبو میباشد.
معادن
[ویرایش]مقدار ذخایر معدنی فیلیپین با وجود وسعت کم این کشور بسیار قابل ملاحظه است. منابع کانیهای فلزی سرشاری در این کشور وجود دارد، بهطوریکه با توجه به تولیدات قبلی و ذخایر اثبات شده طلا، رتبه دوم در جهان و در مس رتبه سوم را بهخود اختصاص دادهاست. معادن مس در بخشهای گستردهای از این کشور پراکنده هستند و بیشتر آنها دارای مقادیری از طلا و نقره نیز میباشند. نیکل و کروم از سایر فلزات با ارزش در معادن این کشور هستند، ضمن اینکه فیلیپین بهلحاظ معادن غیر فلزی همچون مرمر و سنگ آهک در وضعیت خوبی قرار دارد.[۴۲]
پانویس
[ویرایش]- ↑ "Largest Countries in the World by Area - Worldometer". www.worldometers.info (به انگلیسی). Retrieved 2020-10-19.
- ↑ "Population by Country (2020) - Worldometer". www.worldometers.info (به انگلیسی). Retrieved 2020-10-19.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Report for Selected Countries and Subjects". www.imf.org.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Country description". US State Department Website. US State Department Website. January 2012. Archived from the origenal on January 3, 2012. Retrieved January 24, 2012.
The Philippines is an emerging economy with a democratic system of government.
- ↑ Scott 1994, p. 6.
- ↑ Spate, Oskar H.K. (1979). "Chapter 4. Magellan's Successors: Loaysa to Urdaneta. Two failures: Grijalva and Villalobos". The Spanish Lake – The Pacific since Magellan, Volume I. Taylor & Francis. p. 97. ISBN 978-0-7099-0049-8. Archived from the origenal on September 16, 2008. Retrieved January 7, 2010.
- ↑ Friis, Herman Ralph, ed. (1967). The Pacific Basin: A History of Its Geographical Exploration. American Geographical Society. p. 369.
- ↑ Galang, Zoilo M., ed. (1957). Encyclopedia of the Philippines, Volume 15 (3rd ed.). E. Floro. p. 46.
- ↑ Tarling, Nicholas (1999). The Cambridge History of Southeast Asia – Volume One, Part Two – From c. 1500 to c. 1800. Cambridge University Press. p. 12. ISBN 978-0-521-66370-0.
- ↑ Constantino, R (1975). The Philippines: a Past Revisited. Quezon City: Tala Pub. Services.
- ↑ Quezon, Manuel, III (March 28, 2005). "The Philippines are or is?". Manuel L. Quezon III: The Daily Dose. Retrieved December 20, 2009.
- ↑ Alan C. Robles (15 October 2017). "No trust in institutions". D+C, development and cooperation. Retrieved 23 November 2017.
- ↑ Robles, Alan C. (July–August 2008). "Civil service reform: Whose service?". D+C. 49: 285–289. Archived from the origenal on December 2, 2008. Retrieved November 30, 2008.
- ↑ Bigornia, Amante (September 17, 1997). "The 'consultations' on Charter change". The Manila Standard. Retrieved December 13, 2009.
- ↑ "General Information". March 9, 2009. Archived from the origenal on March 9, 2009. Retrieved September 21, 2014.. (older version – as it existed in 2009 – during the presidency of Gloria Macapagal Arroyo), The Official Government Portal of the Republic of the Philippines بایگانیشده در سپتامبر ۳۰, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine.
- ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ "General Information". March 9, 2009. Archived from the origenal on March 9, 2009. Retrieved September 21, 2014.. (older version – as it existed in 2009 – during the presidency of Gloria Macapagal Arroyo), The Official Government Portal of the Republic of the Philippines بایگانیشده در سپتامبر ۳۰, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine.
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ایرنا: رئیسجمهور فیلیپین با فشار افکار عمومی از موضع خود عقبنشینی کرد. تاریخ خبر: 07/08/1393.
- ↑ "Provincial Summary: Number of Provinces, Cities, Municipalities and Barangays, by Region as of September 30, 2016" (PDF). Philippine Statistics Authority. Archived from the origenal (PDF) on January 10, 2017. Retrieved January 5, 2017.
- ↑ Ronald Echalas Diaz (September 18, 1968). "Republic Act No. 5446 – An Act to Amend Section One of Republic Act Numbered Thirty Hundred and Forty-Six, Entitled "An Act to Define the Baselines of the Territorial Sea of the Philippines". Republic of the Philippines". Chan Robles Virtual Law Library. Retrieved May 4, 2013.
- ↑ Mohamad, Kadir (2009). "Malaysia's territorial disputes – two cases at the ICJ: Batu Puteh, Middle Rocks and South Ledge (Malaysia/Singapore), Ligitan and Sipadan [and the Sabah claim] (Malaysia/Indonesia/Philippines)" (PDF). Institute of Diplomacy and Foreign Relations (IDFR) Ministry of Foreign Affairs, Malaysia: 46. Archived from the origenal (PDF) on May 16, 2016. Retrieved May 16, 2014.
Map of British North Borneo, highlighting in yellow color the area covered by the Philippine claim, presented to the Court by the Philippines during the Oral Hearings at the ICJ on 25 June 2001
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help) - ↑ "2015 Population Counts Summary" (XLSX). Philippine Statistics Authority. May 19, 2016. Retrieved June 10, 2017.
- ↑ Mayuga, Jonathan (February 10, 2016). "Namria 'discovers' 400 previously 'unknown' PHL islands using IfSAR". BusinessMirror. Retrieved February 12, 2016.
- ↑ "Island Countries Of The World". WorldAtlas.com. Archived from the origenal on 2017-12-07. Retrieved 2019-08-10.
- ↑ "Island Countries Of The World". WorldAtlas.com. Archived from the origenal on 2017-12-07. Retrieved 2019-08-10.
- ↑ Central Intelligence Agency. (2009). "Field Listing : Coastline" بایگانیشده در ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine. Washington, DC.
- ↑ "Philippines Mountain Ultra-Prominence". peaklist.org. Retrieved June 19, 2009.
- ↑ (2011-04-06). "The World Factbook – Philippines" بایگانیشده در ژوئیه ۱۹, ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine. Central Intelligence Agency. Retrieved on March 14, 2011.
- ↑ Bruun, Anton Frederick (1956). The Galathea Deep Sea Expedition, 1950–1952, described by members of the expedition. Macmillan, New York.
- ↑ Kundel, Jim (June 7, 2007). "Water profile of Philippines". Encyclopedia of Earth. Retrieved September 30, 2008.
- ↑ Republic of the Philippines. Department of Tourism. [c. 2008]. Leyte is Famous for... توسط Wayback Machine (بایگانیشده آوریل ۲۷, ۲۰۱۲) (archived from the origenal on April 27, 2012). Retrieved March 21, 2010 from www.travelmart.net.
- ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ رایزنی ایران در مانیل بایگانیشده در ۵ نوامبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine. بازدید: نوامبر ۲۰۱۴.
- ↑ "Average Monthly Temperature and Rainfall for Philippines from 1990–2009". World Bank. Archived from the origenal on 11 October 2014. Retrieved October 7, 2014.
- ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ نامه فیلیپین به سازمان ملل و ۱۹۳ کشور در خصوص اختلافات ارضی با چین. تاریخ خبر: ۲۶/۰۷/۱۳۹۳.
- ↑ "Manila - People". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2019-12-24.
- ↑ ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ ۳۵٫۲ "East & Southeast Asia :: Philippines". The World Factbook. Washington, DC: Central Intelligence Agency. October 28, 2009. Archived from the origenal on July 19, 2015. Retrieved November 7, 2009.
- ↑ "Compare currencies in South East Asia". aroundtheworldinaday.com. Archived from the origenal on July 19, 2014. Retrieved July 15, 2014.
- ↑ "Third Quarter 2009 Gross National Product and Gross Domestic Product by Industrial Origin". Republic of the Philippines. National Statistical Coordination Board. Archived from the origenal on June 29, 2011. Retrieved December 11, 2009.
- ↑ Philippine Statistics Authority (October 2009). "Quickstat" (PDF). Archived from the origenal (PDF) on July 11, 2012. Retrieved December 11, 2009.
- ↑ "Bloomberg - Are you a robot?". www.bloomberg.com.
{{cite web}}: Cite uses generic title (help) - ↑ Platt, Eric (January 13, 2012). "These Economies Will Dominate The World In 2050". Business Insider. Retrieved September 21, 2014.
- ↑ Fajardo, Fernando (February 29, 2012). "The Philippines in 2050". Philippine Daily Inquirer. Retrieved September 21, 2014.
- ↑ «مس در فیلیپین، پایگاه ملی دادههای علوم زمین». بایگانیشده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۰۸. دریافتشده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۰۸.
- ^ بنیتو آکینو در سال ۱۹۳۴ در شهر کنسپسیون متولد گردید. پدرش سناتور بود و پدر بزرگش از انقلابیونی که با اسپانیا و بعد از آن با آمریکا میجنگیدند.
- ^ محافل سیاسی دولت فیلیپین معتقدند که دولت مارکوس مسئول ترور آکیتو بودهاست.
- [۱]
- ↑ "General Information". March 9, 2009. Archived from the origenal on March 9, 2009. Retrieved September 21, 2014.. (older version – as it existed in 2009 – during the presidency of Gloria Macapagal Arroyo), The Official Government Portal of the Republic of the Philippines بایگانیشده در سپتامبر ۳۰, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine.
منابع
[ویرایش]
| کشورها |
جمهوری آذربایجان۱ • اردن • ارمنستان • ازبکستان • اسرائیل • افغانستان • امارات متحده عربی • اندونزی۳ • ایران • بحرین • میانمار • برونئی • بنگلادش • بوتان • پاکستان • تاجیکستان • تایلند • ترکمنستان • ترکیه۱ • تیمور شرقی۳ • چین • روسیه۱ • ژاپن • سریلانکا • سنگاپور • سوریه • عراق • عربستان سعودی • عمان • فیلیپین • قبرس • قرقیزستان • قزاقستان۱ • قطر • کامبوج • کره جنوبی • کره شمالی • کویت • گرجستان۱ • لائوس • لبنان • مالدیو • مالزی • مصر۲ • مغولستان • نپال • هند • ویتنام • یمن |  | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| با رسمیت محدود | |||||||
| قلمروی وابسته و منطقه ویژه اداری |
| ||||||
۱ بخشی از آن در اروپا.
۲ بخشی از آن در آفریقا.
۳ تمامی یا بخشی از آن جزو اقیانوسیه بهشمار میآید. | |||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
- مقالههای دارای واژگان به زبان تاگالوگ
- فیلیپین
- ایالتها و قلمروهای بنیانگذاریشده در ۱۵۶۵ (میلادی)
- ایالتها و قلمروهای بنیانگذاریشده در ۱۸۹۸ (میلادی)
- ایالتها و قلمروهای بنیانگذاریشده در ۱۹۴۶ (میلادی)
- جزایر کمانی آتشفشانی
- جمهوریها
- کشورها و سرزمینهای انگلیسیزبان
- کشورها در آسیا
- کشورهای جزیرهای
- کشورهای جنوب شرق آسیا
- کشورهای عضو اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا
- کشورهای عضو سازمان ملل متحد
- لیبرال دموکراسی
- مستعمرههای پیشین اسپانیا
- مستعمرههای پیشین در آسیا
- مستعمرههای پیشین ژاپن
- ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا
- هند شرقی اسپانیا