Ludwik Kiciński

Ludwik Kiciński
	podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1889 ; Zamość
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 1920 ; Suchowola
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	1 pułk piechoty Legionów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik Kiciński (ur. 13 sierpnia 1889 w Zamościu, zm. 20 czerwca 1920 pod Suchowolą) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 13 sierpnia 1889 w Zamościu, ówczesnym mieście powiatowym guberni lubelskiej, w rodzinie Kaspra i Anieli^[1]. Kształcił się w domu rodzinnym^[1]. Ukończył Oranienbaumską Szkołę Chorążych^[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej^[2]. Jego oddziałem macierzystym był 9 zaamurski graniczny pułk piechoty (ros. 9-й Заамурский пограничный пехотный полк)^[3]. Awansował na starszego podoficera (ros. подпрапорщик)^[3]. 15 października 1915 został ranny^[1]. 22 maja 1915 pod wsią Samuszyno (ros. Самушино) został ranny po raz drugi^[1]^[3]. W 1917, po rewolucji październikowej, wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do Legii Rycerskiej^[2].

Od listopada 1918 walczył na wojnie z Ukraińcami w grupie gen. Rydza-Śmigłego^[2]. 31 marca 1919 ponownie został ranny^[1]. Później został przeniesiony do 1 pułku piechoty Legionów i w jego szeregach wziął udział w operacji wileńskiej, bitwie na Dźwiną oraz wyprawie kijowskiej^[2].

Poległ 20 czerwca 1920 pod Suchowolą na Wołyniu^[4]^[5]^[2]. Był kawalerem, dzieci nie miał^[1].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7962 – 20 lipca 1922^[6]^[1]^[7]
Medal Świętego Jerzego I, II, III i IV stopnia^[1]^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Ludwik Kiciński. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2179 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-02].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 203 wyd. wieczorne, s. 6, 1920-07-24. Warszawa.
↑ ^a ^b ^c Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Кицинский Людвиг Кастерович (Киуинский Людвиг Каспирович). Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2024-11-03]. (ros.).
↑ Lista strat 1934 ↓, s. 353.
↑ Pomarański 1931 ↓, s. 71.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 19 sierpnia 1922, s. 615.
↑ Pomarański 1931 ↓, s. 105.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
Stefan Pomarański: Zarys historji wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.

[Kolekcja-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Ludwik Kiciński. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2179 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-02].

[Kurjer-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 203 wyd. wieczorne, s. 6, 1920-07-24. Warszawa.

[Памяти_героев-3] Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Кицинский Людвиг Кастерович (Киуинский Людвиг Каспирович). Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2024-11-03]. (ros.).

[CITEREFLista_strat1934353-4] Lista strat 1934 ↓, s. 353.

[CITEREFPomarański193171-5] Pomarański 1931 ↓, s. 71.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_27_z_19_sierpnia_1922,_s._615-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 19 sierpnia 1922, s. 615.

[CITEREFPomarański1931105-7] Pomarański 1931 ↓, s. 105.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Życiorys

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.