Apus pallidus

Apus pallidus; andarón pálidu
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Apodiformes
Familia:	Apodidae
Xéneru:	Apus
Especie:	A. pallidus; Shelley, 1870
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

L'andarón pálidu^[2] (Apus pallidus) ye una especie d'ave apodiforme de la familia Apodidae mesma del sur d'Europa, Oriente mediu y África.

Descripción

El andarón pálidu tien un tamañu y aspeutu similar al andarón común (Apus apus) anque como indica'l so nome ye de tonalidá más clara. Ye una ave de llargues ales, cola ahorquillada y pates curties, que mide de picu a cola de 16 a 17 cm y tien un valumbu alar d'ente 42 y 46 cm.^[3] El so plumaxe ye de color pardu buxu salvu'l so gargüelu que ye ablancazada. Estrémase del andarón común, amás de pol so tonu malo d'apreciar en vuelu, porque la zona ablancazada del so gargüelu ye más estensa y les sos ales son llixeramente menos apuntaes y tienen los sos cantos fronteros daqué más escuros. Como nos demás andarones los xuveniles presenten los cantos de les plumes claros.

Taxonomía y etimoloxía

El andarón pálidu foi descritu científicamente pol naturalista inglés George Ernest Shelley en 1870,^[4] col nome de Cypselus pallidus.^[5] Darréu foi reagrupáu nel xéneru Apus, que fuera creáu en 1777. La etimoloxía del nome del so actual xéneru Apus provién del griegu antiguu apous (άπους) que significa «ensin pies», n'alusión a los so costumes aérees. Sicasí'l so nome específicu procede del llatín, pallidus, significa maciu, en coincidencia col so nome en castellán. Reconócense trés subespecies:^[6]

Apus pallidus brehmorum - alcuéntrase alredor de la mayor parte del mar Mediterraneu, les Islles Canaries y Madeira;
Apus pallidus illyricus - presente nel noroeste de la península balcánica;
Apus pallidus pallidus - ta tremáu pel norte d'África (Mauritania, Níxer, Chad y Exiptu) y tamién por Oriente mediu.

Distribución y hábitat

La so zona de cría estiéndese alredor del mar Mediterraneu y les rexones costeres d'Oriente mediu, tamién ocupa delles zones tremaes del interior del norte d'África, les Islles Canaries y Madeira. Al terminar la dómina de reproducción migra a África pa pasar l'iviernu nuna amplia franxa al sur d'El Sáḥara, y tamién a les costes del este d'Irán y oeste de Paquistán.^[7]

Frecuenta les zones costeru y montascosu, yá que añera en resquiebros de los cantiles y ribayos, y amás d'en cueves, anque tamién puede atopase alimentándose sobrevolando cualquier hábitat circundante, incluyíes les poblaciones humanes.

Comportamientu

Como los demás andarones pasa la mayor parte del añu volando ensin posase. Aliméntase atrapando cola so boca inseutos al vuelu, tamién puede atrapar arañes.^[7] Tamién ye capaz de beber y dormir en plenu vuelu. La so voz, un berru disilábico, ye bien característicu, un pocu más grave que'l del andarón común y más aspru. Nidifica de mayu a xunu, poniendo de 2 a 3 güevos en cuévanos ensin revistir, en resquiebros de riscos, cueves, amás de teyaos y oquedades de murios y edificios. Realiza una sola niarada por temporada.

Referencies

↑ BirdLife International (2012). «Apus pallidus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 6 d'abril de 2015.
↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
↑ Mark Beaman, Steve Madge (1998). Guía de les aves d'Europa, norte d'África y próximu oriente. Ed. Omega. p. 521 ISBN 8428209464.
↑ Alan P. Peterson, Clasificación de Apodiformes en Zoonomen.
↑ Ficha de la especie en AVIS-IBIS. Birds of Indian Subcontinent
↑ Frank Gill y David Donsker. Owlet-nightjars, treeswifts & swifts. IOC World Bird List versión 5.1.
↑ ^7,0 ^7,1 Hume, Rob (2002). Guía de campu de les aves d'España y Europa. Ediciones Omega. ISBN 84-282-1317-8.

Enllaces esternos

Identificación de sexos y edaes Archiváu 2015-04-12 en Wayback Machine nel Atles d'Identificación de les Aves d'Aragón.

[1] BirdLife International (2012). «Apus pallidus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 6 d'abril de 2015.

[25371c05886d508f0bd3b89319c1e188ec3c8883-2] URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.

[3] Mark Beaman, Steve Madge (1998). Guía de les aves d'Europa, norte d'África y próximu oriente. Ed. Omega. p. 521 ISBN 8428209464.

[zoo-4] Alan P. Peterson, Clasificación de Apodiformes en Zoonomen.

[5] Ficha de la especie en AVIS-IBIS. Birds of Indian Subcontinent

[6] Frank Gill y David Donsker. Owlet-nightjars, treeswifts & swifts. IOC World Bird List versión 5.1.

[AVES-7] 7,0 ^7,1 Hume, Rob (2002). Guía de campu de les aves d'España y Europa. Ediciones Omega. ISBN 84-282-1317-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]