Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт шляхоў зносін

Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт шляхоў зносін (ПДУХЗ)
Корпус на вуглу Маскоўскага праспекта і наб. Фантанкі, пабудаваны ў 1952 г. па праекце архітэктара Кузняцова
Заснаваны	1809
Прэзідэнт	В. Н. Лабко
Рэктар	В. І. Кавалёў
Краіна	Расія
Размяшчэнне	Санкт-Пецярбург
Юрыдычны адрас	190031, Санкт-Пецярбург, Маскоўскі праспект, дом № 9
Узнагароды
Сайт	pgups.ru
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Культурная спадчына Расійскай Федэрацыі, аб'ект № 7802529000

Пецярбургскі дзяржаўны універсітэт шляхоў зносін (руск.: Петербургский государственный университет путей сообщения) (абрэвіятура - ПДУШЗ (руск.: ПГУПС), былы Ленінградскі інстытут інжынераў чыгуначнага транспарту, ЛІІЧТ (руск.: ЛИИЖТ)). Галоўны корпус размешчаны па адрасе Маскоўскі праспект, дом № 9

Гісторыя

Адна з першых вышэйшых тэхнічных навучальных устаноў Расіі. Папярэднікам інстытута быў аддзел «па вучэбнай частцы», пашыраны і дапоўнены ў Дэпартаменце водных камунікацый Н. П. Румянцавым ў 1798-1809 гадах.

Заснаваны найвышэйшым Маніфестам 20 лістапада (2 снежня) 1809 як Інстытут Корпуса інжынераў шляхоў зносін, урачыста адкрыты 1 (13) лістапада 1810. Мэтай стварэння інстытута была падрыхтоўка спецыялістаў для будаўніцтва на велізарных тэрыторыях Расіі разгалінаваных сістэм сухапутных і водных шляхоў зносін. У эпоху стварэння інстытута найбольш развітым быў водны шлях. Асноўным недахопам суднаходства была зіма, калі судны прастойвалі месяцы ў чаканні пачатку навігацыі. Супраць плыні па рэках і каналах летам судны праводзіліся бурлакамі.

Інстытут пры Бетанкуры

Інстытут на момант адкрыцця быў кадэцкім корпусам, цесна звязаным з вядучымі ВНУ сталіцы, такімі, як Акадэмія навук, Галоўным інжынерным вучылішчам Расійскай імперыі і створаным пазней Пецярбургскім універсітэтам. Інстытут быў закрытай паўвоеннай навучальнай установай, тэрмін навучання ў ім разам з гімназічным этапам навучання складаў восем гадоў. Выпускнікам прысвойвалася званне інжынера шляхоў зносін, яны былі паручнікамі (па першым разрадзе) і падпаручнікам (па другім разрадзе).

Першы рэктар - Аўгусцін Аўгусцінавіч Бетанкур (1758-1824).

У 1813 пры інстытуце заснаваны музей (цяпер Цэнтральны музей чыгуначнага транспарту Расійскай Федэрацыі).

Пры Інстытуце пад кіраўніцтвам прафесара П. І. Сабко для навукова-навучальных мэтаў была арганізавана першая ў Расіі механічная лабараторыя.

У 1820 годзе з мэтай падрыхтоўкі майстроў і тэхнікаў была створана Школа шляхоў зносін, якая мела трохгадовы тэрмін навучання.

У 1823 годзе Інстытут быў ператвораны ў закрытую навучальную ўстанова на ўзор ваенных кадэцкіх карпусоў, зноў стаў грамадзянскай навучальнай установай з пяцігадовым тэрмінам навучання ў 1864 годзе.

Факультэты

• Аўтаматызацыя і інтэлектуальныя тэхналогіі
• Прамысловае і грамадзянскае будаўніцтва
• Транспартнае будаўніцтва
• Транспартныя і энергетычныя сістэмы
• Упраўленне перавозкамі і лагістыка
• Эканоміка і мэнеджмент
• Факультэт безатрыўных формаў навучання
• Факультэт дауніверсітэцкай падрыхтоўкі

Ёсць геолага-геадэзічная база, працуе вучэбна-курсавы камбінат.

Выкладчыкі і выпускнікі

• Міхаіл Васільевіч Астраградскі
• Фёдар Пятровіч Вінакураў, беларускі вучоны
• Генрых Іпалітавіч Свянціцкі
• Іван Фердынанд Ястржэмбскі
• Генрых Восіпавіч Графціа

Спасылкі

• Афіцыйны сайт Архівавана 23 кастрычніка 2006.
• Дактарантура і аспірантура ПДУХЗ Архівавана 24 верасня 2011.
• Сайт дыстанцыйнага навучання ПДУХЗ Архівавана 9 верасня 2011.
• Прафзвязная арганізацыя ПДУХЗ
• Артыкул у «Энцыклапедыі Санкт-Пецярбурга» Архівавана 20 лютага 2009.
• Артыкул на сайце citywalls.ru