Таўда (рака)
| Таўда | |
|---|---|
| руск. Тавда | |
 | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 719 км |
| Басейн | 88 100 км² |
| Расход вады | 462 м³/с (за 237 км ад вусця[1]) |
| Вадацёк | |
| Выток | зліццё рэк: Сосьва і Лозьва |
| • Месцазнаходжанне | Сярэдні Урал |
| • Каардынаты | 59°32′59″ пн. ш. 62°20′04″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Табол |
| • Месцазнаходжанне | за 116 км ад вусця Табола |
| • Каардынаты | 57°47′54″ пн. ш. 67°15′24″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Табол → Іртыш → Об → Карскае мора |
|
|
|
| Краіна | |
| Рэгіёны | Свярдлоўская вобласць, Цюменская вобласць |
| Код у ДВР | 14010502512111200008628 |
 |
|
  выток  вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Таўда́ (руск.: Тавда́) — рака ў Расіі, у Заходняй Сібіры, левы прыток ракі Табол (басейн ракі Об). Працякае ў Свярдлоўскай і Цюменскай абласцях.
Даўжыня ракі 719 км (з Лозьвай — 1356 км), плошча вадазбору — 88 100 км². Выток знаходзіцца на ўсходнім схіле Уральскіх гор (Сярэдні Урал), у месцы зліцця рэк Сосьва і Лозьва. Вусце ракі знаходзіцца за 116 км па левым беразе ракі Табол. Па Заходне-Сібірскай раўніне цячэ па дне шырокай даліны. Рэчышча вельмі звілістае. Жыўленне ракі змяшанае, снегавое жыўленне пераважае. Расход вады на адзнацы за 237 кіламетрах ад вусця[1]:
- сярэдні 462 м³/с;
- максімальны 3250 м³/с;
- мінімальны 11,4 м³/с.
Замярзае ў пачатку лістапада, раскрываецца да канца красавіка.
Прытокі: Чамбаірка, Калымка, Лабута, Бярозаўка, Ніжняя, Бількінка, Дзясятка, Карабашка, Каратунка, Азанка, Ікса (Вялікая Ікса), Эхталька, Чорная, Тангулка, Сулля, Кыртым’я, Анеп, Вялікі Пелым (Пелым), Вагіль, Лозьва і інш.[2]
На рацэ знаходзіцца горад Таўда.
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 413. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- Тавда // Словарь современных географических названий / Рус. геогр. о-во. Моск. центр; Под общ. ред. акад. В. М. Котлякова. Институт географии РАН. — Екатеринбург: У-Фактория, 2006. (руск.)