Impresionizam

Édouard Manet, Veliki kanal u Veneciji, 1874. ulje na platnu

Impresionizam je umjetnički pokret u književnosti, muzici i slikarstvu nastao krajem 19. vijeku u težnji da u umjetničko stvaranje unese osobna raspoloženja i dojmove s obzirom na formu izlaganja i izražaja. Zasniva se na realističkom i naturalističkom posmatranju prirode.

Impresionisti napuštaju atelje da bi slikali "pod vedrim nebom". Obala rijeke Sena-e i obala Canal-a ujedno sa šumom Fontainebleu, bili su glavni motivi tog novog slikarstva koje je predstavljalo prirodu preko subjektivne impresije. Impresionisti oslobađaju materiju težine i čvrstine i transformišu energiju čiste svijetlosti u razigrane vesele i senzualne pokrete boja. Esencijalni kriterij ovog umjetničkog smjera se sastoji u prikazivanju predmeta i prirode preko kolorističke analize, sugerisane od strane sunca, svijetlosti i vazduha. Iz tog razloga se gube lokalne boje, i na njihovom mjestu se pojavljuju tačke boja, koje se rekomponuju u samom oku posmatrača. Perspektiva se ne formuliše preko površinske dispozicije na platnu, nego nastaje koloritom i potezima kista na šta utiču promjene atmosfere. Disolucija svijetlosti na tačke i kratke poteze kistom, slijedila je zakon hromatskog simultanog kontrasta, kojim se alteracija boja koje se nalaze jedna do druge dešava iz razloga zakona komplementarnosti.

Polazeći od takvog tretiranja boje, koji se iz početka nije dogmatski primjenjivao, neoimpresionisti, čiji su glavni predstavnici Georges Seurat i Paul Signac, su evolucionisali ka pointillisme, koristeći naučnu analizu boje.

Cilj impresionizma je stvaranje perfekcionisane iluzije izgleda prirode, gdje sve, pa čak i prolazni efekat atmosfere nad svjetlošću može biti predstavljen. Prikazivanje atmosfere i predstavljanje subjektivne impresije kao duhovni podsticaj, određuju stilistički karakter ovog smjera.

Također pogledajte

• Ekspresionizam

Nedovršeni članak Impresionizam koji govori o književnosti treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.