Posljednji dani Pompeja
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
| Posljednji dani Pompeja | |
|---|---|
 | |
| Režiser | Mario Bonnard Sergio Leone |
| Producent | Paolo Moffa Lucio Fulci |
| Scenarist(i) |
|
| Uloge | Steve Reeves Christine Kaufmann Fernando Rey |
| Muzika | Angelo Francesco Lavagnino |
| Žanr | Epski film |
| Kinematografija | Antonio L. Ballesteros |
| Montaža | Eraldo Da Roma Julio Peña |
| Produkcija | Cinematografica Associati (CI.AS.) Domiciana Procusa Transocean-Film |
| Distributer | Filmar |
| Premijera | 12. novembar 1959. |
| Trajanje | 100 minuta |
| Zemlja | Italija Španija Zapadna Njemačka |
| Jezik | Italijanski |
Posljednji dani Pompeja (italijanski: Gli ultimi giorni di Pompei) italijanski je epski film, koji je režirao Sergio Leone. Mario Bonnard, koji je trebao biti režiser ovog filma, razbolio se već prvog dana snimanja, pa su Leone i scenaristi dovršili film.
Film karakteriziraju lijepi kadrovi urađeni CinemaScopeom, neočekivano raskošan dekor, a to je i jedan od mnogih filmova snimljenih u studijima Cinecittà u Rimu tokom 1960-ih, kad su u modi bili tzv. "peplum"-filmovi, ili na engleskom "mač-i-sandale" filmovi. Tu modu pokrenuo je Pietro Francisci svojim filmom Heraklovi podvizi (1958), koji je u SAD-u objavljen pod naslovom Hercules.
Film je zanimljiv i kao primjer ranog rada Sergia Leonea, koji će uskoro postati međunarodno popularan zahvaljujući nizu tzv. špageti-vesterna s Clintom Eastwoodom u glavnoj ulozi. Upotrebom širokog kadra, kao i sklonošću ka živopisnom prikazu nasilja i neobičnim preokretima u radnji, Leone pokazuje svoj talent za vizuelno, koji će ga uskoro lansirati do režiserske slave.
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]- Posljednji dani Pompeja na IMDb-ju
- Posljednji dani Pompeja (1959) na Google Video