Virtualizacija na nivou operativnog sistema

Virtualizacija na nivou operativnog sistema odnosi se na primjere gdje je moguće da kernel operativnog sistema dozvoljava postojanje višestrukih izoliranih instanci korisničkog prostora. Takvi primjeri su kontejneri (Solaris, Docker), Zone (Solaris), virtualni privatni serveri (OpenVZ), particije, virtualna okruženja (VEs), virtualni kernel (DragonFly BSD) ili zatvori (FreeBSD zatvor ili chroot zatvor) i oni mogu izgledati kao pravi računari sa stanovišta programa koji se izvode u njima. Računarski program koji se izvodi na običnom operativnom sistemu može da vidi sve resurse (povezane uređaje, datoteke, snagu procesora, hardverske mogućnosti) tog računara. Međutim, programi koji se izvode unutar kontejnera mogu vidjeti samo sadržaj i uređaje koji su dodijeljeni istom kontejneru.

Virtualizacija na nivou operativnog sistema se obično koristi u okruženjima virtualnog hostinga, gdje je korisna za sigurno dodijeljivanje hardverskih resursa među velikim brojem korisnika. Sistemski administratori ga mogu koristiti i za konsolidaciju serverskog hardvera tako što će fizičke server koji su obavljali neki posao kontejnerizirati i vrtiti na jednom fizičkom serveru.

Ovakva virtualizacija je obično manje zahtjevna od potpune virtualizacije, ali nije fleksibilna kao što je slučaj sa punom virtualizacijom, kao što su VMware i Hyper-V.

Također pogledajte

• Hardverska virtualizacija
• cgroups
• Orkestracija kontejnera
• CoreOS
• Hipervizor
• Virtualni privatni server (VPS)

Vanjski linkovi

• Uvod u virtualizaciju Arhivirano 4. 5. 2020. na Wayback Machine
• Kratak uvod u tri različite tehnike virtualizacije
• Virtualizacija i kontejnerizacija aplikacione infrastrukture, uporedba Arhivirano 15. 3. 2023. na Wayback Machine, 22. jun 2015., Mathijs Jeroen Scheepers
• Kontejneri i persistent datai, LWN.net, 28. maj 2015, Josh Berkus