Μιχάιλο Βόισλαβλιεβιτς
| Μιχάιλο Α΄ της Διόκλειας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας |
| Θάνατος | 1081[1][2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία[1] |
| Θρησκεία | Ορθόδοξη Εκκλησία Χριστιανισμός[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης[3][4][5] ηγεμόνας[2] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Πέτρισλαβ της Ράσκας Ντόμπροσλαβ Β΄ της Διόκλειας[1] Κωνσταντίνος Μπόντιν Βλάντιμιρ Βόισλαβλιεβιτς Πέτρος της Διόκλειας[1] |
| Γονείς | Στέφαν Βόισλαβ[5][2] και Neda, dukljanska kneginja |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Βογισλάβλιεβιτς[6][1][7] και d:Q11826970[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέγας ζουπάνος της Ράσκα[8] βασιλιάς[5] Ζουπάνος[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μιχάιλο Α΄ Βόισλαβ, σερβ. Михаило Војисављевић/ (άκμασε περί το 1050 - 1081) ήταν Σέρβος πρίγκιπας και βασιλεύς της Διόκλειας (1046 - 1081).[9][10] Τα πρώτα χρόνια ήταν υποτελής στην Βυζαντινή αυτοκρατορία ως Πρωτοσπαθάριος, κατόπιν (1077) ο Πάπας Γρηγόριος Ζ΄ τον αναγνώρισε ως "βασιλέα των Σλάβων".[11] Η Βυζαντινή αυτοκρατορία τον αποξένωσε όταν υποστήριξε την Βουλγαρική Εξέγερση του Γκεόργκι Βόιτεχ. Η αναγνώριση του Γρηγορίου Ζ΄ και η απόδοση ενός διακριτικού από τον πάπα ήταν καθοριστική για τον ίδιο και τον λαό του, είχε προηγηθεί το Σχίσμα του 1054 και ως ένδειξη ευγνωμοσύνης ο Μιχάιλο στράφηκε στην δυτική εκκλησία.
Σύμμαχος των Βυζαντινών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πατέρας του και ιδρυτής του Σλαβικού βασιλείου της Διόκλειας Στέφαν Βόισλαβ πέθανε (1043) διανέμοντας το βασίλειο στους πέντε γιους του.[12] Ο Γκόισλαβ δέχτηκε την Τραβουνία αλλά σύντομα δολοφονήθηκε από τοπικούς ευγενείς που τοποθέτησαν στην θέση του τον σφετεριστή Ντομανέκ.[13] Ο Μιχάιλο τον έδιωξε, τοποθέτησε στην θέση του τον αδελφό του Σάγκανεκ αλλά σύντομα ο Ντομανέκ επέστρεψε, έδιωξε τον Σάγκανεκ και ανακατέλαβε τον θρόνο.[14] Ο Μιχάιλο πρόσφερε τον θρόνο στον άλλο τους αδελφό Ράντοσλαβ αλλά εκείνος το αρνήθηκε από φόβο μήπως ο Μιχάιλο του σφετεριστεί την Ζέτα, ο Μιχάιλο ωστόσο ήταν έτοιμος για κάθε διαπραγμάτευση.[15] Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Θ´ ο Μονομάχος εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και την εξασθένηση του βασιλείου μετά τον θάνατο του Στέφαν Βόισλαβ για να κάνει επέμβαση στα εσωτερικά της Διόκλειας.[16] Την ίδια εποχή τα τέσσερα αδέλφια συμμάχησαν και έκλεισαν Συνθήκη που θεωρείται η αρχαιότερη στα Σλαβικά βασίλεια.[17] Μετά την σύναψη της Συνθήκης ο Ράντοσλαβ επιτέθηκε στην Τραβουνία, σκότωσε τον Ντομανέκ και την κατέλαβε.[18] Ο θάνατος της μητέρας τους ωστόσο που τους κρατούσε ενωμένους ανέτρεψε την κατάσταση.[19] Ο Μιχάιλο πέτυχε την αναγνώρισε ως πρίγκιψ της Διόκλειας (1ο46) ή όπως την καταγράφει ο Γεώργιος Κεδρηνός "Τριβαλλινία των Σερβικών Πριγκιπάτων".[20] Παρά το γεγονός ότι δεν βρισκόταν σε κίνδυνο ο Μιχάιλο προσπάθησε να κερδίσει την εύνοια της Κωνσταντινούπολης, έλαβε τον τίτλο του Πρωτοσπαθάριου (1050) και παντρεύτηκε μια ανεψιά του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Μονομάχου.[21] Δεν υπήρχαν μεγαλύτερες δεσμεύσεις, η ειρήνη ήταν τυπική και προσωρινή, διατηρήθηκε 20 χρόνια.
Βοήθεια στην Βουλγαρική εξέγερση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Βούλγαροι ευγενείς στα Σκόπια σχεδίασαν εξέγερση στην Βυζαντινή κυριαρχία υπό την ηγεσία του Εξάρχου της πόλης Γεωργίου Βοιτέχ (1072). Οι επαναστάτες ζήτησαν την βοήθεια του Μιχάιλο, σε αντάλλαγμα πρόσφεραν σε έναν από τους γιους του σαν από μητέρα απόγονο από την Δυναστεία Κομητόπουλων τον Βουλγαρικό θρόνο.[22][23] Ο Μιχάιλο Α΄ έστειλε στα τέλη του 1072 300 άντρες υπό την ηγεσία του γιου του Κωνσταντίνου, έφτασαν στο Πρίζρεν όπου ενώθηκαν με άλλους μεγιστάνες. Ο Κωνσταντίνος Μποντίν στέφτηκε εκεί "αυτοκράτωρ των Βουλγάρων" ως "Πέτρος Γ΄" το ίδιο όνομα το οποίο είχαν ο Άγιος Πέτρος Α΄ της Βουλγαρίας και ο Πέτρος Δελεάνος ο οποίος ηγήθηκε στην μεγάλη παλιότερη Εξέγερση του Πέτρου Δελεάνου.[24][25] Οι επιτυχίες ήταν ωστόσο σύντομες, ο Κωνσταντίνος ηττήθηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Βυζαντινούς.[26] Με το άκουσμα της αιχμαλωσίας του γιου του ο Μιχάιλο Α΄ έστειλε έναν Βυζαντινό αιχμάλωτο τον Λογγιβαρδόπουλο να ζητήσει την απελευθέρωση του, ο ίδιος δραπέτευσε στους Βυζαντινούς.[27]
Στέψη από τον πάπα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η βοήθεια ωστόσο που πρόσφερε στους Βούλγαρους επαναστάτες τον αποξένωσε τελείως από την αυτοκρατορική αυλή που δεν υπήρχε περίπτωση να τον αναγνωρίσει ως βασιλιά.[28] Η επιθυμία του Μιχάιλο να αποκτήσει τόσο τον βασιλικό τίτλο όσο και ανεξάρτητη επισκοπή τον έστρεψε προς την δύση και τον πάπα. Στον απόηχο του Μεγάλου Σχίσματος (1054) ο Πάπας Γρηγόριος Ζ΄ που ήθελε να αποκτήσει πρόσβαση στα Βαλκάνια δέχτηκε να τον στέψει βασιλιά (1077). Από εκείνη την χρονιά η Διόκλεια καταγράφηκε σαν βασίλειο, η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί με την δυναστεία του Μιχάιλο που ασπάστηκε το δυτικό δόγμα μέχρι τον επόμενο αιώνα. Δεν είναι γνωστή η κατάσταση σχετικά με την τύχη των αδελφών του, πιθανότερα έλαβαν ευγενείς τίτλους.[29] Ο διάδοχος του Κωνσταντίνος Μποντίν παντρεύτηκε την Ζακίντα του Μπάρι κόρη του Νορμανδού κυβερνήτη του Μπάρι, με τον τρόπο αυτό απέκτησε στενές σχέσεις μαζί τους. Ο Μιχάιλο Βόισλαβ πέθανε (1081) και τάφηκε στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ του Στον βόρεια του Ντούμπροβνικ, μικρή εκκλησία σε πρόωρο Βυζαντινό στυλ και με παραστάσεις των πρώτων Σέρβων βασιλέων.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε μία Μονομαχίνα, ανιψιά τού Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και είχε τέκνα:
- Βλάντιμιρ.
- Κωνσταντίνος Μπόντιν άκμασε 1072-1101, βασιλιάς της Διόκλειας, μετά τσάρος της Βουλγαρίας.
- Ντόμπροσλαβ Β΄ άκμασε 1081-1103, βασιλιάς της Διόκλειας.
- Πέτρισλαβ άκμασε 1080-1083, πρίγκιπας της Ράσκιας.
- μία κόρη.
Αναφορές σε πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019.
- ↑ Fine 1991, σσ. 160,202,225
- ↑ Deliso, Christopher (2008). Culture and Customs of Serbia and Montenegro. ABC-CLIO. σ. 13
- ↑ Zograf. 1986, σ. 74
- ↑ Fine 1991, σ. 212
- ↑ Fine 1991, σ. 212
- ↑ Fine 1991, σ. 212
- ↑ Fine 1991, σ. 212
- ↑ Fine 1991, σ. 212
- ↑ Fine 1991, σ. 212
- ↑ Fine 1991, σ. 212
- ↑ Fine 1991, σ. 212
- ↑ Cedrenus II, col. 338
- ↑ Cedrenus II, col. 338
- ↑ Scylitzes Continuatus: 163
- ↑ Byzantium's Balkan frontier, σ. 142
- ↑ Byzantium's Balkan frontier, σ. 142
- ↑ Georgius Cedrenus Ioannis Scylitzae ope ab I. Bekkero suppletus et emendatus II, Bonnae, 1839, σσ. 714-719
- ↑ Byzantium's Balkan frontier, σ. 142
- ↑ Byzantium's Balkan frontier, σ. 142
- ↑ Fine 1991, σ. 215
- ↑ Fine 1991, σ. 212
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Кунчер, Драгана (2009). Gesta Regum Sclavorum. 1. Београд-Никшић: Историјски институт, Манастир Острог.
- Живковић, Тибор (2009). Gesta Regum Sclavorum. 2. Београд-Никшић: Историјски институт, Манастир Острог.