opmerken

Dutch

Etymology

From op +‎ merken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opmerken

1. to remark, notice

Conjugation

Conjugation of opmerken (weak, separable)
infinitive	opmerken
past singular	merkte op
past participle	opgemerkt
infinitive	opmerken
gerund	opmerken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	merk op	merkte op	opmerk	opmerkte
2nd person sing. (jij)	merkt op, merk op2	merkte op	opmerkt	opmerkte
2nd person sing. (u)	merkt op	merkte op	opmerkt	opmerkte
2nd person sing. (gij)	merkt op	merkte op	opmerkt	opmerkte
3rd person singular	merkt op	merkte op	opmerkt	opmerkte
plural	merken op	merkten op	opmerken	opmerkten
subjunctive sing.1	merke op	merkte op	opmerke	opmerkte
subjunctive plur.1	merken op	merkten op	opmerken	opmerkten
imperative sing.	merk op
imperative plur.1	merkt op
participles	opmerkend	opgemerkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• opmerkelijk
• opmerkzaam
• opmerker
• opmerking
• opmerkenswaardig

Anagrams

• merken op