sultan

See also: Sultan, sultán, sułtan, sultân, sultān, and sulṭān

English

Alternative forms

• sultân (archaic)
• sulṭān (rare)

Etymology

From French sultan, from Ottoman Turkish سلطان (sultan), from Arabic سُلْطَان (sulṭān, “strength, authority, ruler”). (compare Hebrew שִׁלְטוֹן (shiltón) and Hebrew סוּלְטָן (sultán)). Doublet of soldan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsʌltən/

• Audio (Southern England):

  (file)

• Hyphenation: sul‧tan
• Rhymes: -ʌltən

Noun

sultan (countable and uncountable, plural sultans or (rare, only in certain senses) salateen)

1. (historical) The holder of a secular office, formally subordinate to, but de facto the power behind the throne of, the caliph.
2. A hereditary ruler in various Muslim states (sultanate), varying from petty principalities (as in Yemen), often vassal of a greater ruler, to independent realms, such as Oman, Brunei, Morocco (until 1956) or an empire such as the Turkish Ottoman Empire.
   • 2006, “Jambi”, performed by Tool:

     Here from the king's mountain view
     Here from the wild dream come true
     Feast like a sultan, I do
     On treasures and flesh never few

3. (card games, uncountable) A variant of solitaire, played with two decks of cards.
4. A breed of chicken originating in Turkey, kept primarily in gardens for ornamental reasons. See: sultan (chicken)

Derived terms

• sultan tit
• sultana
• sultanate

Descendants

• → Chinese: 蘇丹／苏丹 (sūdān)

Translations

office

• Arabic: سُلْطَان m (sulṭān)
• Ido: sultanerio
• Macedonian: су́лтан m (súltan)
• Marathi: सुल्तान m (sultān)
• Russian: султа́н (ru) m (sultán)

ruler

• Acehnese: please add this translation if you can
• Afar: súltaan m
• Albanian: sultan m
• Amharic: ሱልጣን (sulṭan)
• Arabic: سُلْطَان m (sulṭān)
• Armenian: սուլթան (hy) (sultʻan)
• Assamese: চুলতান (sulotan)
• Azerbaijani: soltan, sultan (az)
• Bashkir: солтан (soltan)
• Belarusian: султа́н m (sultán)
• Bengali: সুলতান (bn) (śultan)
• Bulgarian: султа́н m (sultán)
• Burmese: စူလတန် (cula.tan), ဆူလတန် (hcula.tan)
• Catalan: sultà (ca) m, soldà (ca) (archaic)
• Central Atlas Tamazight: ⴰⴳⵍⵍⵉⴷ (agllid)
• Chinese:

  Mandarin: 蘇丹／苏丹 (zh) (sūdān)

• Crimean Tatar: sultan
• Czech: sultán m
• Danish: sultan c
• Dhivehi: please add this translation if you can
• Dutch: sultan (nl) m
• Esperanto: sultano
• Estonian: sultan (et)
• Faroese: sultánur m
• Finnish: sulttaani (fi)
• French: sultan (fr) m, soudan (fr) m
• Georgian: სულთანი (sultani)
• German: Sultan (de) m
• Greek: σουλτάνος (el) m (soultános)
• Gujarati: સરતાણ (gu) m (sartāṇ), સુલતાન m (sultān)
• Hebrew: סוּלְטָאן (he) m (sultan)
• Hindi: सुल्तान (hi) m (sultān), सुलतान (hi) m (sultān)
• Hungarian: szultán (hu)
• Icelandic: soldán (is) m
• Ido: sultano (io)
• Indonesian: sultan (id)
• Iranun: please add this translation if you can
• Irish: sabhdán m

  Middle Irish: sabdán m

• Italian: sultano (it) m
• Japanese: スルタン (surutan)
• Javanese: kemangga
• Kazakh: сұлтан (sūltan)
• Khmer: ស៊ុលតង់ (sultɑng)
• Korean: 술탄 (sultan)
• Kurdish:

  Northern Kurdish: sultan (ku) m

• Kyrgyz: султан (ky) (sultan)
• Latin: sultanus m
• Latvian: sultāns (lv) m
• Lithuanian: sultonas (lt) m
• Macedonian: су́лтан m (súltan)
• Maguindanao: sulutan
• Malay: sultan
• Maltese: sultan m
• Manx: sultan m
• Maranao: solotan
• Marathi: सुल्तान m (sultān)
• Middle English: soudan
• Minangkabau: please add this translation if you can
• Mongolian:

  Cyrillic: султан (sultan)

• Ngazidja Comorian: sulutwani, mfaume class 1/2
• Norwegian:

  Bokmål: sultan m

  Nynorsk: sultan m

• Old Gujarati: सुरताण (suratāṇa)
• Pashto: سلطان (ps) m (soltān)
• Persian: سُلْطان (fa) (soltân)
• Polish: sułtan (pl) m
• Portuguese: sultão (pt) m
• Rohingya: please add this translation if you can
• Romanian: sultan (ro) m
• Russian: султа́н (ru) m (sultán)
• Serbo-Croatian:

  Cyrillic: су̀лта̄н m

  Roman: sùltān (sh) m

• Slovak: sultán m
• Slovene: sultan (sl) m
• Soqotri: سَطَهَن (sáṭahan)
• Spanish: sultán (es) m
• Swahili: sultani (sw)
• Swedish: sultan (sv) c
• Sylheti: please add this translation if you can
• Tagalog: sultan
• Tajik: султон (tg) (sulton)
• Tatar: солтан (tt) (soltan)
• Tausug: sultan
• Ternate: جوو (joou), جو (joo)
• Thai: สุลต่าน (th) (sǔn-lá-dtàan)
• Turkish: sultan (tr)
• Turkmen: soltan
• Ukrainian: султа́н m (sultán)
• Urdu: سُلْطان m (sultān)
• Uyghur: سۇلتان (sultan)
• Uzbek: sulton (uz)
• Vietnamese: sultan (vi), vua (vi)
• Walloon: zultan (wa) m
• Yakan: sultan
• Yiddish: סולטאַן m (sultan)

solitaire

See also

• sultana bird

Anagrams

• Naults, unlast

Azerbaijani

Alternative forms

• soltan

Etymology

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

sultan (definite accusative sultanı, plural sultanlar)

1. sultan

Declension

Declension of sultan
	singular	plural
nominative	sultan	sultanlar
definite accusative	sultanı	sultanları
dative	sultana	sultanlara
locative	sultanda	sultanlarda
ablative	sultandan	sultanlardan
definite genitive	sultanın	sultanların

Possessive forms of sultan
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	sultanım	sultanlarım
sənin (“your”)	sultanın	sultanların
onun (“his/her/its”)	sultanı	sultanları
bizim (“our”)	sultanımız	sultanlarımız
sizin (“your”)	sultanınız	sultanlarınız
onların (“their”)	sultanı or sultanları	sultanları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	sultanımı	sultanlarımı
sənin (“your”)	sultanını	sultanlarını
onun (“his/her/its”)	sultanını	sultanlarını
bizim (“our”)	sultanımızı	sultanlarımızı
sizin (“your”)	sultanınızı	sultanlarınızı
onların (“their”)	sultanını or sultanlarını	sultanlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	sultanıma	sultanlarıma
sənin (“your”)	sultanına	sultanlarına
onun (“his/her/its”)	sultanına	sultanlarına
bizim (“our”)	sultanımıza	sultanlarımıza
sizin (“your”)	sultanınıza	sultanlarınıza
onların (“their”)	sultanına or sultanlarına	sultanlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	sultanımda	sultanlarımda
sənin (“your”)	sultanında	sultanlarında
onun (“his/her/its”)	sultanında	sultanlarında
bizim (“our”)	sultanımızda	sultanlarımızda
sizin (“your”)	sultanınızda	sultanlarınızda
onların (“their”)	sultanında or sultanlarında	sultanlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	sultanımdan	sultanlarımdan
sənin (“your”)	sultanından	sultanlarından
onun (“his/her/its”)	sultanından	sultanlarından
bizim (“our”)	sultanımızdan	sultanlarımızdan
sizin (“your”)	sultanınızdan	sultanlarınızdan
onların (“their”)	sultanından or sultanlarından	sultanlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	sultanımın	sultanlarımın
sənin (“your”)	sultanının	sultanlarının
onun (“his/her/its”)	sultanının	sultanlarının
bizim (“our”)	sultanımızın	sultanlarımızın
sizin (“your”)	sultanınızın	sultanlarınızın
onların (“their”)	sultanının or sultanlarının	sultanlarının

Further reading

• “sultan” in Obastan.com.

Danish

Etymology

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun

sultan c (singular definite sultanen, plural indefinite sultaner)

1. sultan (ruler)

Declension

Declension of sultan

common gender	Singular		Plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sultan	sultanen	sultaner	sultanerne
genitive	sultans	sultanens	sultaners	sultanernes

References

• “sultan” in Den Danske Ordbog

Dutch

Etymology

From Turkish sultan, from Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsʏl.tɑn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sul‧tan

Noun

sultan m (plural sultans, feminine sultane)

1. sultan, a Muslim ruler title
2. a certain pastry

Derived terms

• sultana f
• sultanaat n
• sultane f
• sultanshoen n

References

• M. J. Koenen & J. Endepols, Verklarend Handwoordenboek der Nederlandse Taal (tevens Vreemde-woordentolk), Groningen, Wolters-Noordhoff, 1969 (26th edition) [Dutch dictionary in Dutch]

Estonian

Etymology

From German Sultan.

Noun

sultan (genitive sultani, partitive sultanit)

1. sultan (ruler)

Declension

Declension of sultan (ÕS type 2/õpik, no gradation)
		singular	plural
nominative		sultan	sultanid
accusative	nom.
	gen.	sultani
genitive			sultanite
partitive		sultanit	sultaneid
illative		sultanisse	sultanitesse sultaneisse
inessive		sultanis	sultanites sultaneis
elative		sultanist	sultanitest sultaneist
allative		sultanile	sultanitele sultaneile
adessive		sultanil	sultanitel sultaneil
ablative		sultanilt	sultanitelt sultaneilt
translative		sultaniks	sultaniteks sultaneiks
terminative		sultanini	sultaniteni
essive		sultanina	sultanitena
abessive		sultanita	sultaniteta
comitative		sultaniga	sultanitega

Derived terms

• sultaniriik

Related terms

• sultanaat

Further reading

• “sultan”, in [EKSS] Eesti keele seletav sõnaraamat [Descriptive Dictionary of the Estonian Language] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2009
• sultan in Sõnaveeb (Eesti Keele Instituut)

French

Etymology

Inherited from Middle French sultan (“ruler of a Muslim state”), from Ottoman Turkish سلطان. See English sultan for more.

Pronunciation

• IPA^(key): /syl.tɑ̃/

• Audio:

  (file)

Noun

sultan m (plural sultans, feminine sultane)

1. a sultan: a Muslim ruler with a certain title
2. a silk-ornamented basket
3. a perfume sachet to put in a linen coffer

Synonyms

• soudan

Descendants

• → Faroese: sultánur
• → Portuguese: sultão

References

• Nouveau Petit Larousse illustré. Dictionnaire encyclopédique. Paris, Librairie Larousse, 1952, 146th edition

Further reading

• “sultan”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.

Icelandic

Noun

sultan

1. definite nominative singular of sulta

Indonesian

Etymology

From Malay sultan, from Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority, ruler, prince”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈsʊltan]
• Hyphenation: sul‧tan

Noun

sultan (first-person possessive sultanku, second-person possessive sultanmu, third-person possessive sultannya)

1. sultan

   Synonyms: baginda, raja

Derived terms

• kesultanan

 

Further reading

• “sultan” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.

Malay

Etymology

From Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority, ruler, prince”).

Noun

sultan (Jawi spelling سلطان, plural sultan-sultan, informal 1st possessive sultanku, 2nd possessive sultanmu, 3rd possessive sultannya)

1. sultan (ruler)

Derived terms

• kesultanan

Descendants

• Indonesian: sultan
• → Min Nan: 史丹 (sú-tan)
• → Tagalog: sultan

Further reading

• “sultan” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.

Maltese

Root
s-l-t-n
9 terms

Alternative forms

• soltan

Etymology

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Pronunciation

• IPA^(key): /sulˈtaːn/

Noun

sultan m (plural slaten, feminine sultana, diminutive slajten or slajtan)

1. (dated, historical or figurative) king, monarch, ruler

   Synonym: re

   • 2008, Trevor Żahra, Il-Ġenn li Jżommni f’Sikti, Merlin Publishers, →ISBN:

     Is-sema bagħatlu sabi u s-sultan żamm kelmtu!

     (please add an English translation of this quotation)

Usage notes

• The word is rare for the kings of modern internationally recognised states, but is otherwise still used in a broader or historical sense. Compare the same in saltna versus renju.

Middle French

Etymology

From Ottoman Turkish سلطان (or an Old Anatolian Turkish ancestor) or directly from Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun

sultan m (plural sultans)

1. sultan (ruler of a Muslim state)

Descendants

• French: sultan
  • → Faroese: sultánur
  • → Portuguese: sultão
• → English: sultan

Norwegian Bokmål

Etymology

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun

sultan m (definite singular sultanen, indefinite plural sultaner, definite plural sultanene)

1. sultan (ruler)

References

• “sultan” in The Bokmål Dictionary.

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun

sultan m (definite singular sultanen, indefinite plural sultanar, definite plural sultanane)

1. sultan (ruler)

References

• “sultan” in The Nynorsk Dictionary.

Piedmontese

Pronunciation

• IPA^(key): /sylˈtaŋ/

Noun

sultan m

1. sultan (ruler)

Romanian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish سلطان (sultan), from Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Pronunciation

• IPA^(key): /sulˈtan/

Noun

sultan m (plural sultani)

1. sultan

Declension

Declension of sultan

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) sultan	sultanul	(niște) sultani	sultanii
genitive/dative	(unui) sultan	sultanului	(unor) sultani	sultanilor
vocative	sultanule		sultanilor

Derived terms

• sultană
• sultănesc

Further reading

• sultan in DEX online—Dicționare ale limbii române (Dictionaries of the Romanian language)

Serbo-Croatian

Etymology

From Ottoman Turkish سلطان (compare Turkish sultan), from Arabic سُلْطَان (sulṭān). First attested in the 13th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /sǔltaːn/
• Hyphenation: sul‧tan

Noun

sùltān m (Cyrillic spelling су̀лта̄н)

1. sultan

Declension

Declension of sultan

	singular	plural
nominative	sùltān	sultani
genitive	sultána	sultana
dative	sultanu	sultanima
accusative	sultana	sultane
vocative	sultane	sultani
locative	sultanu	sultanima
instrumental	sultanom	sultanima

Further reading

• “sultan”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2024

Slovene

Noun

sultan m

1. sultan (ruler)

Declension

This noun needs an inflection-table template.

Further reading

• “sultan”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran

Swedish

Etymology

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun

sultan c

1. sultan (ruler)

Declension

Declension of sultan

		nominative	genitive
singular	indefinite	sultan	sultans
	definite	sultanen	sultanens
plural	indefinite	sultaner	sultaners
	definite	sultanerna	sultanernas

Descendants

• → Finnish: sulttaani

Further reading

• sultan in Svenska Akademiens ordlista över svenska språket (14th ed., online)

Anagrams

• anslut, lustan, lutans, slutna

Tagalog

Etymology

Either from Malay sultan or from Spanish sultán, ultimately from Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Pronunciation

• (Standard Tagalog) IPA^(key): /sulˈtan/ [sʊlˈt̪an̪]
• Rhymes: -an
• Syllabification: sul‧tan

Noun

sultán (Baybayin spelling ᜐᜓᜎ᜔ᜆᜈ᜔)

1. sultan (hereditary ruler in various Muslim states)

Related terms

• sultanato
• sultaniya
• sultana

See also

• datu
• dayang
• Gat
• hari
• ladya
• lakan
• Panginoon
• poon
• raha
• reyna

 

Further reading

• “sultan”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018

Tausug

Etymology

From Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority, ruler, prince”).

Pronunciation

• (Sinūgan Parianun) IPA^(key): /sultan/ [sʊlˈt̪an̪]
• Rhymes: -an
• Syllabification: sul‧tan

Noun

sultan (Sulat Sūg spelling سُلْطَان)

1. sultan (Muslim king)

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish سلطان (sultân), from Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority”) (compare Hebrew שִׁלְטוֹן (shiltón)).

Pronunciation

• IPA^(key): /suɫˈtɑ(ː)n/

Noun

sultan (definite accusative sultanı, plural sultanlar)

1. A monarchic title for Sunni Muslim monarchs.
2. A noble title for monarch's mother, wives and children.
3. An honorific title for Bektashi saints.
4. A breed of chicken originating in Turkey, kept primarily in gardens for ornamental reasons. See: sultan (chicken)

Declension

Inflection
Nominative	sultan
Definite accusative	sultanı
	Singular	Plural
Nominative	sultan	sultanlar
Definite accusative	sultanı	sultanları
Dative	sultana	sultanlara
Locative	sultanda	sultanlarda
Ablative	sultandan	sultanlardan
Genitive	sultanın	sultanların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular sultanım sultanlarım 2nd singular sultanın sultanların 3rd singular sultanı sultanları 1st plural sultanımız sultanlarımız 2nd plural sultanınız sultanlarınız 3rd plural sultanları sultanları Definite accusative Singular Plural 1st singular sultanımı sultanlarımı 2nd singular sultanını sultanlarını 3rd singular sultanını sultanlarını 1st plural sultanımızı sultanlarımızı 2nd plural sultanınızı sultanlarınızı 3rd plural sultanlarını sultanlarını Dative Singular Plural 1st singular sultanıma sultanlarıma 2nd singular sultanına sultanlarına 3rd singular sultanına sultanlarına 1st plural sultanımıza sultanlarımıza 2nd plural sultanınıza sultanlarınıza 3rd plural sultanlarına sultanlarına Locative Singular Plural 1st singular sultanımda sultanlarımda 2nd singular sultanında sultanlarında 3rd singular sultanında sultanlarında 1st plural sultanımızda sultanlarımızda 2nd plural sultanınızda sultanlarınızda 3rd plural sultanlarında sultanlarında Ablative Singular Plural 1st singular sultanımdan sultanlarımdan 2nd singular sultanından sultanlarından 3rd singular sultanından sultanlarından 1st plural sultanımızdan sultanlarımızdan 2nd plural sultanınızdan sultanlarınızdan 3rd plural sultanlarından sultanlarından Genitive Singular Plural 1st singular sultanımın sultanlarımın 2nd singular sultanının sultanlarının 3rd singular sultanının sultanlarının 1st plural sultanımızın sultanlarımızın 2nd plural sultanınızın sultanlarınızın 3rd plural sultanlarının sultanlarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular sultanım sultanlarım 2nd singular sultansın sultanlarsın 3rd singular sultan sultandır sultanlar sultanlardır 1st plural sultanız sultanlarız 2nd plural sultansınız sultanlarsınız 3rd plural sultanlar sultanlardır

Derived terms

• çelebi sultan
• haseki sultan
• saplı sultan
• sultan böreği
• sultan camileri
• sultan kethüdası
• sultan tavuğu
• sultani
• sultanibuselik
• sultanihüzzam
• sultaniyegâh
• sultanküpesi
• sultanlık
• sultanoğlu
• valide sultan

 

Yakan

Noun

sultan

1. sultan (Muslim king)