afleiden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afleiden. Equivalent to af +‎ leiden. Cognate to English offlead, Danish aflede, Swedish avleda, German ableiten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑflɛi̯də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧lei‧den

Verb

afleiden

1. (transitive) to infer, deduce
2. (transitive) to derive
3. (transitive) to distract

Conjugation

Conjugation of afleiden (weak, separable)
infinitive	afleiden
past singular	leidde af
past participle	afgeleid
infinitive	afleiden
gerund	afleiden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leid af	leidde af	afleid	afleidde
2nd person sing. (jij)	leidt af, leid af2	leidde af	afleidt	afleidde
2nd person sing. (u)	leidt af	leidde af	afleidt	afleidde
2nd person sing. (gij)	leidt af	leidde af	afleidt	afleidde
3rd person singular	leidt af	leidde af	afleidt	afleidde
plural	leiden af	leidden af	afleiden	afleidden
subjunctive sing.1	leide af	leidde af	afleide	afleidde
subjunctive plur.1	leiden af	leidden af	afleiden	afleidden
imperative sing.	leid af
imperative plur.1	leidt af
participles	afleidend	afgeleid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afgeleide
• afleiding

Anagrams

• leiden af