awiem

Old Polish

Etymology

Univerbation of a +‎ wiem. First attested in the mid 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /avjɛ(ː)m/
• IPA^(key): (15^th CE) /avjɛm/, /avjem/

Particle

awiem

1. (attested in Lesser Poland) interrogative particle: introduces a yes-no question
   • c. 1301-1350, Kazania świętokrzyskie‎^[1], Miechów, page ar 3:

     Auem, praui, puace v moch boga uasego?

     [Awiem, prawi, pwacie w moc Boga waszego?]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “awiem”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN