Duonperfekta nombro
| Klasifiko de entjeroj laŭ dividebleco |
| Formoj de faktorado: |
| Primo |
| Komponita nombro |
| Pova nombro |
| Kvadrato-libera entjero |
| Aĥila nombro |
| Nombroj kun limigitaj sumoj de divizoroj: |
| Perfekta nombro |
| Preskaŭ perfekta nombro |
| Kvazaŭperfekta nombro |
| Multiplika perfekta nombro |
| Hiperperfekta nombro |
| Unuargumenta perfekta nombro |
| Duonperfekta nombro |
| Primitiva duonperfekta nombro |
| Praktika nombro |
| Nombroj kun multaj divizoroj: |
| Abunda nombro |
| Alte abunda nombro |
| Superabunda nombro |
| Kolose abunda nombro |
| Altkomponita nombro |
| Supera altkomponita nombro |
| Aliaj: |
| Manka nombro |
| Bizara nombro |
| Amikaj nombroj |
| Kompleza nombro |
| Societema nombro |
| Nura nombro |
| Sublima nombro |
| Harmondivizora nombro |
| Malluksa nombro |
| Egalcifera nombro |
| Ekstravaganca nombro |
| Vidu ankaŭ: |
| Divizora funkcio |
| Divizoro |
| Prima faktoro |
| Faktorado |
En matematiko, duonperfekta nombro aŭ pseŭdoperfekta nombro estas natura nombro n kiu estas egala al la sumo de ĉiuj aŭ iu subaro de siaj propraj divizoroj.
La unuaj kelkaj duonperfektaj nombroj estas
ĉiu multipliko je entjero de duonperfekta nombro estas denove duonperfekta, kaj ĉiu nombro de la formo 2mp por natura nombro m kaj primo p tia ke p<2m+1 estas ankaŭ duonperfekta.
La plej malgranda nepara duonperfekta nombro estas 945 (Friedman 1993).
Duonperfekta nombra kiu estas egala al la sumo de ĉiuj siaj propraj divizoroj estas perfekta nombro. Abunda nombro kiu ne estas duonperfekta estas bizara nombro. Escepte de 2, ĉiu unueca pseŭdoperfekta nombro estas duonperfekta. Ĉiu praktika nombro kiu ne estas nenegativa entjera potenco de 2 estas duonperfekta.
Duonperfekta nombra kiu ne estas dividebla per ĉiu pli malgranda duonperfekta nombro estas primitiva duonperfekta nombro.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- Friedman, Charles N. (1993). “Sums of divisors and Egyptian fractions - Sumoj de divizoroj kaj egiptaj frakcioj”, Journal of Number Theory - Ĵurnalo de nombra teorio 44, p. 328–339. doi:10.1006/jnth.1993.1057. MathSciNet1233293.