Hipoklorita acido

Plata kemia strukturo de la Hipoklorita acido

Tridimensia kemia strukturo de la Hipoklorita acido

Alternativa(j) nomo(j)

Hipokloroza acido

HOCl

Merck Index

15,4904

Fizikaj proprecoj

Aspekto

duonverde flava likvaĵo

52,457 g·mol^-1

100 °C malkomponiĝas

7,53

Akvo:Tute solvebla

2000 mg/kg (buŝe)

Sekurecaj Indikoj

Riskoj

R29 R34 R36 R37

Sekureco

S18 S24 S25

Pridanĝeraj indikoj

Danĝero

C
Koroda

Xn
Noca por la sano

O
Oksidiga
agento

E
Eksplodo-
danĝera

GHS Damaĝo Piktogramo

GHS Signalvorto

Damaĝa substanco

GHS Deklaroj pri damaĝoj

H272, H314, H315, H317, H318, H319, H320, H400

GHS Deklaroj pri antaŭgardoj

P210, P220, P221, P260, P262, P264, P273, P280, P301+330+331, P303+361+353, P304+340, P305+351+338, P310, P321, P337+313, P353, P360, P363, P370+378, P391, P405, P501

Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

La Hipoklorita acido estas acido neorganika malforta kies formulo estas HClO.

Ĝi povas esti produktita reakciigante akvon kun Hipoklorita anhidrido laŭ la sekva Kemia reakcio:

\mathrm {Cl_{2}O+H_{2}O\longrightarrow 2\ HClO}

Historio

Hipoklorita acido estis malkovrita en 1834 fare de la franca apotekisto Antoine-Jérôme Balard (1802-1876) aldonante, al flakono da klora gaso, diluitan suspension de hidrarga (II) oksido en akvo. Li ankaŭ nomis la acidon kaj ĝiajn kunmetaĵojn.

Malgraŭ la relativa facileco por preparado, estas malfacile konservi stabila solvon de hipoklorita acida. Nur la lastaj jaroj sciencistoj povis kostefike produkti kaj konservi hipokloritan acidan akvon por stabila komerca uzo.

Proprecoj

Ĝi povas esti priskribita kemie kiel oksigen-dependa, tre malstabila kaj tre reaktiva nedisociigita klorojono. Ĉar ĝi estas unu el la plej fortaj hipohalogenitaj acidoj, ĝi ankaŭ estas unu el la plej potencaj oksidantoj inter la klorhavaj oksiacidoj kaj rekte respondecas pri la baktericida ago de kloraj komponaĵoj [Weiss 1989]. Kemie, HClO povas esti akirita per malsamaj metodoj.

La terapiaj uzoj de HClO komenciĝis en la unua mondmilito, kiam la alarma pliiĝo de mortoj pro infektoj en soldatoj kondukis al la serĉo de desinfektaĵo, kiu povus esti aplikita rekte al vundoj, kiu detruus mikroorganismojn kaj iliajn toksinojn, sen damaĝi la normalan histon. En 1915, la ekzamenado de pli ol 200 kunmetaĵoj kun baktericida ago permesis al esploristoj Alexis Carrel kaj Henry Dakin akiri solvon de tamponita natria hipoklorito (konata kiel solvaĵo de Dakin), kiu generis idealajn koncentriĝojn de HClO. Ili traktis vundojn, frakturojn, supurajn artikojn kaj aliajn patologiojn de ĉi tiu ordo, kun grandaj volumoj (1 ĝis 2 litroj/tage) de la bufrita solvo.

Aplikadoj

La utiligo plej komuna de la Hipoklorita acido, pro ĝiaj kvalitoj seninfektigaj devenantaj el ĝia forta tendenco al oksidiĝo, estas tiu de aldonaĵo jen en la nanejaj akvoj jen en la trinkakvoj por mortigi mikroorganismojn eventuale ĉeestajn.

Mineralaj acidoj

Halogenidaj acidoj
HF	Fluorida acido	HCl	Klorida acido	HBr	Bromida acido	HI	Jodida acido
HFO	Hipofluorita acido	HClO	Hipoklorita acido	HBrO	Hipobromita acido	HIO	Hipojodita acido
HFO₂	Fluorita acido	HClO₂	Klorita acido	HBrO₂	Bromita acido	HIO₂	Jodita acido
HFO₃	Fluorata acido	HClO₃	Klorata acido	HBrO₃	Bromata acido	HIO₃	Jodata acido
HFO₄	Perfluorata acido	HClO₄	Perklorata acido	HbrO₄	Perbromata acido	HIO₄	Perjodata acido

Vidu ankaŭ

Eksteraj ligiloj

Kategorio Hipoklorita acido en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

Scibio Arkivigite je 2011-09-01 per la retarkivo Wayback Machine
Scienza scuola
La tua piscina Arkivigite je 2011-10-23 per la retarkivo Wayback Machine