Justiniano II.a

Justiniano II.a
	; Irudi gehiago
bizantziar enperadore
bizantziar enperadore
Bizitza
Jaiotza	Konstantinopla, 669 (egutegi gregorianoa)
Herrialdea	Bizantziar Inperioa
Heriotza	Sinope, 711ko abenduaren 11 (egutegi gregorianoa) (41/42 urte)
Heriotza modua	giza hilketa: burugabetzea
Familia
Aita	Konstantino IV.a
Ama	Anastasia
Ezkontidea(k)	Eudokia (en) ; Theodora of Khazaria (en)
Seme-alabak	ikusi Tiberio (Justiniano II.aren semea); Anastasia of Constantinople (en) ;
Haurrideak	ikusi Heraklio;
Leinua	Heraclian dynasty (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	antzinako greziera
Jarduerak
Jarduerak	politikaria
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	kristautasuna

Justiniano II.a (grezieraz: Ιουστινιανός Β´; Konstantinopla, 669- Damatris, Bitinia, 711 urteko azaroak 4) Bizantziar Inperioko agintaria izan zen 685 urtetik 695era doan lehen aginte batean eta 705etik 711ra doan beste batean bi epe horien artean agintea Tiberio III.a eta Leontzio jeneralek lapurtu ziotela. Rhinometos ezizenez ere ezaguna (Ρινότμητος sudur moztua grezieraz.).

Konstantino IV.aren seme, bere aitak, Justiniano tronuratua izan zedin, bere anaia Heraklio eta Tiberio elbarritu zitzatela agindu zuen. Bere anaiak joko politikotik kanpo 685. urtean enperadore izendatua izan zen.

Bi erregealdi izan zituen, zenbait jeneralen estatu kolpeak zirela medio artean atzerriratua izan baitzen.

Lehen erregealdia

Justiniano II.aren lehen erregealdiaren (685-695) hasiera oparoa izan zen. Konstantino IV.ak, Justinianoren aitak, ekialdeko mugak finkatu eta mantendu zituen eta omeiar Kalifak tributuak bidaltzen zizkion bizantziarrei. Justinianok Omeiatarren tributuen goratzea eta Zipreko zati baten kontrola lortu zuen, honetaz gain Kalifatoarekin Armenia eta Iberia (Bizantziarren Iberia probintzia gaur egungo Georgiako errepublika litzateke, ez iberiar penintsula) eskualdeetako zergen elkarbanatzea hitzartu zuen.

Ekialdean bakea zenez Justiniano mendebaldeko arazoak argitzeari ekin zion, Balkanetan bereziki. 687/88 urteetan dagoeneko Asia Txikian egoitza zuten zenbait zaldunei tropa Traziara birbideratu zituen bulgariar eta eslaviarren kontrako kanpainetan haritzeko. Mendebaldeko ejertzitoa berrindartu zuenean 688. eta 689. urteetan eslaviarren kontrako kanpaina handi bati ekin zion. Bulgariarrekin lehen leia batean jardun ostean Tesalonika aldera jo zuen. Konstantinoplatik Tesalonikarako bidean ejertzitoak tartean lurrak okupatu zituzten eslaviar ugariri aurre egin behar izan zien. Bi hirien arteko bidea egitea arrakasta militarra izan zen, Tesalonika inperioko bigarren hiria baitzen. Justiniano Tesalonikara iritsi zenean sarrera triunfal bat ospatu zuen eta San Demetrioren (hiriko zaindariaren) elizari opariak egin zizkion.

Erbesteratze politika

Bulgariar eta eslaviarren aurka atxiloturiko presoak Opsikiongo (gaur egungo Anatolia) eskualde edo themara bidali ziren eskualde honek biztanleria asko galdu baitzuen arabiarren aurkako liskarretan. Birpopulatze politika hau arras arrakastatsua izan zen lur jota zeuden eskualdeetako ekonomia eta demografia berpiztu baitzituen. Gainera inperioko biztanle bihurtu berri zen biztanleria eslaviarrak 30.000 gudari biltzen zituen Bizantzioko kanpainetan erabil zitezkeenak.

Eslaviarren mugimendua ez zen mota honetako politikaren erakusle bakarra izan. Mardaita deritzan herria inperioko ekialdeko mugatik greziara aldatu ziren. Mardaitek musulmanei denbora luzez aurre egin ostean hauekin kolaboratzen hasiak ziren nahiz eta kristau zaharrak izan eta adiskidantza hau ekiditeko esan bezala marinel lanetara ohitu behar izan ziren Peloponesoan, Zefaloniako uhartean, Nikopolisen eta Attalian, azken hau Asia Txikiko Panfiliako kostaldean. Politika beraren ondorioz eskualdez aldatuak izan zirenen artean Txipreko biztanleak izan ziren, hauek Zizikoko eskualdera aldatu ziren, izan ere Konstantinoplako setioa izan zenean biztanle asko galdu zituen eta marinelen beharrean zen.

Txipretarren leku aldatzeak kaliferriaren interesekin egin zuen topo. Justiniano IIak, indartsuagoa zelakoan, ez zien Abd al-Malik-en kexuei jaramonik egin honen ondorioz gerrari berriz ere ekin ziotelarik. 692 eta 693 artean inongo arrakastarik izan ez zuen kanpaina antolatu zuen arabiarren kontra izan ere kanpaina honetara eramandako gerlari eslaviarrak arabiarren aldera pasa ziren. Armenian, Sebastopolisetik gertu sekulako kolpea jaso zuten bizantziarrek eta bide batez eskualde hartan geratzen zitzaizkien domeinuak galdu zituzten. Arabiarrek euren lagun eslaviar berriak Siriara bidali zituzten han bizi zitezen eta handik aurrera inperio bizantziarraren aurkako gerletan erabili zituzten.

Aurrekoa Konstantino IV.a	Bizantziar agintaria 685 – 695	Ondorengoa Leontzio
Aurrekoa Tiberio III.a	Bizantziar agintaria 705 – 711	Ondorengoa Filipiko

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Justiniano II.a

Datuak: Q42021
Multimedia: Iustinianus II / Q42021

i e a Erromatar eta bizantziar enperadoreak
Printzerria 27 BC – 235 AD	Augusto Tiberio Kaligula Klaudio Neron Galba Oton Vitelio Vespasiano Tito Domiziano Nerva Trajano Hadriano Antonino Pio Marko Aurelio eta Luzio Vero Komodo Pertinax Didio Juliano (Peszenio Nigro) (Klodio Albino) Septimio Severo Karakala eta Geta Makrino eta Diadumeniano Heliogabalo Alexandro Severo
Krisialdia 235–284	Maximino Trax Gordiano I.a eta Gordiano II.a Pupieno eta Balbino Gordiano III.a Filipo Arabiarra eta Filipo II.a Dezio eta Herenio Etrusko Hostiliano Treboniano Galo eta Volusiano Emiliano Valeriano Galieno, Salonino eta Valeriano II.a Klaudio Gotiko Kintilo Aureliano Tazito Floriano Probo Karo Karino eta Numeriano Galietako enperadoreak: Postumo (Leliano) Mario Viktorino (Domiziano II.a) Tetriko I.a eta Tetriko II.a
Dominatua 284–395	Diokeziano (inperio osoa) Diokeziano (ekialdea) eta Maximiano (mendebaldea) Diokeziano (ekialdea) eta Maximiano (mendebaldea) eta Galerio (ekialdea) eta Konstantzio Kloro (West) Galerio (ekialdea) eta Konstantzio Kloro (mendebaldea) eta Severo II.a (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Galerio (ekialdea) eta Severo II.a (mendebaldea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Galerio (ekialdea) eta Maxentzio (mendebaldea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Galerio (ekialdea) eta Lizinio (mendebaldea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Maxentzio (bakarrik) Lizinio (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) eta Konstantino I.a Handia (bere burua aldarrikatua) eta Valerio Valente Lizinio (ekialdea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Lizinio II.a, Konstantino II.a eta Krispo (Martiniano) Konstantino I.a Handia (inperio osoa) eta Krispo Konstantino II.a Konstante Magnentzio eta Dezentzio Konstantzio II.a eta Vetranio Juliano Apostata Joviano Valentiniano I.a Valente Graziano Valentiniano II.a Magno Maximo eta Flavio Viktor Teodosio I.a Handia (Flavio Eugenio)
Mendebaldeko Inperioa 395–480	Honorio (Konstantino III.a eta Konstantzio II.a) Konstantzio III.a Joan, mendebaldeko usurpatzailea Ravenan Valentiniano III.a Petronio Maximo eta Paladio Avito Maioriano, Libio Severo, Antemio eta Olibrio Glizerio Julio Nepote (de iure) Romulo Augustulo (usurpatzailea)
Ekialdeko/ Bizantziar Inperioa 395–1204	Arkadio Teodosio II.a Pulkeria Martziano Leon I.a Leon II.a Zenon I.a (1. agintaldia) Basilisko eta Marko Zenon I.a (2. agintaldia) Anastasio I.a Justino I.a Justiniano I.a Justino II.a Tiberio II.a Maurizio eta Teodosio Fokas Heraklio Konstantino III.a Heraklonas Konstante II.a Konstantino IV.a eta Heraklio, Tiberio eta Justiniano II.a Justiniano II.a (1. agindaldia) Leontzio Tiberio III.a Justiniano II.a (2. agintaldia) eta Tiberio Filipiko Anastasio II.a Teodosio III.a Leon Isauriarra Konstantino V.a Artabasdo Leon IV.a Khazariarra Konstantino VI.a Irene Nizeforo I.a Estaurazio Mikel I.a Rangabe eta Teofilakto Leon V.a Armeniarra eta Konstantino Mikel II.a Teofilo Mikel III.a Basilio Mazedoniarra Leon VI.a Jakituna Alexandro Bizantziokoa Konstantino VII.a Porfirogeneta Erroman I.a Lakapetarra eta Kristobal, Eztebe eta Konstantino Erroman II.a Nizeforo II.a Fokas Joan I.a Tzimiskes Basilio II.a Konstantino VIII.a Zoe (1. agindaldia) eta Erroman III.a Zoe (1. agindaldia) eta Mikel IV.a Mikel V.a Zoe (2. agindaldia) eta Teodora Zoe (2. agindaldia) eta Konstantino Monomako Konstantino Monomako (bakarrik) Teodora Mikel VI.a Isaak I.a Komneno Konstantino X.a Dukas Erroman IV.a Diogenes Mikel VII.a Dukas eta Androniko, Konstantzio eta Konstantino Nizeforo III.a Botaniates Alexio I.a Komneno Joan II.a Komneno eta Alexio Komneno Emanuel I.a Komneno Alexio II.a Komneno Androniko I.a Komneno Isaak II.a Angelo Alexio III.a Angelo Alexio IV.a Angelo Nikolas Kanabos, usurpatzailea Alexio V.a Dukas
Nizeako Inperioa 1204–1261	Konstantino Laskaris Teodoro I.a Laskaris Joan III.a Dukas Vatatzes Teodoro II.a Laskaris Joan IV.a Dukas Laskaris
Ekialdeko/ Bizantziar Inperioa 1261–1453	Mikel VIII.a Paleologo Androniko II.a Paleologo eta Mikel IX.a Paleologo Androniko III.a Paleologo Joan V.a Paleologo Joan VI.a Kantakuzeno eta Joan V.a Paleologo eta Mateo Kantakuzeno Joan V.a Paleologo Androniko IV.a Paleologo Joan VII.a Paleologo Androniko V.a Paleologo Emanuel II.a Paleologo Joan VIII.a Paleologo Konstantino XI.a Paleologo
Letra etzanean usurpatzaile edo enperadorekideak.

Lehen erregealdia

Erbesteratze politika

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.