Oton III.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa

Oton III.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa
	; Irudi gehiago
; Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadorea	; 996ko maiatzaren 21a - 1002ko urtarrilaren 23a
; Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadorea
Bizitza
Jaiotza	Klever Reichswald (en) , 980 (egutegi gregorianoa)
Herrialdea	Germaniako Erromatar Inperio Santua
Heriotza	Civita Castellana, 1002ko urtarrilaren 24a (21/22 urte)
Hobiratze lekua	Akisgrango katedrala
Heriotza modua	: malaria
Familia
Aita	Oton II.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa
Ama	Teofano Skleraina
Haurrideak	ikusi Matilda of Germany, Countess Palatine of Lotharingia (en) ; Sophia I (en) ; Adelaide I (en) ;
Leinua	Ottonian dynasty (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	latina; Erdi Aroko greziera
Irakaslea(k)	Silvestre II.a
Jarduerak
Jarduerak	agintaria, Enperadorea eta idazlea
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	kristautasuna

Oton III.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa^[1] (Ketil, 980 -Paterno, Lazio, 1002ko urtarrilaren 23a) Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadorea izan zen 996tik hil zen arte. Otondarren dinastiako kidea, Oton II.a enperadorearen eta Teofanoren seme bakarra izan zen.

Oton III.a 983an izendatu zuten Germaniako errege; hiru urte besterik ez zituen, eta aita hil berria zuen Italiaren hegoaldean hain zuzen ere, Bizantziar Inperioaren eta Siziliako Emirrerriaren aurkako kanpainetan. 984an Oton III.aren ama zen Teofania printzesa bizantziarra haren erregeorde izan zen, 991ean hil zen arte. Ondoren, haren aitaldeko amona zen Adelaida Borgoinakoa izan zen erregeorde 994 arte. 995ean, 15 urterekin, hasi zen errege-lanak egiten.

Inperioko subiranoa

Amaren ideiek eta tutore izan zuen Gerbert Aurillacekoaren ideiek eraginda, Erromatar Inperioak izan zuen goieneko maila berreskuratzea helburutzat jarri zuen; hau da, Renovatio bat egitea.

996an, Joan XV.a aita santuari matxinada bat menderatzen lagundu zion. Lonbardiako errege koroatu zuten Pavian.

Joan XV.a hil zenean, Oton III.ak lehengusu zuen Bruno Karintiakoa aita santu (Gregorio V.a) izateko hautatzea bultzatu zuen. Honek enperadore koroatu zuen Erroman, 996ko maiatzean.

Oton III.ak Erroma Inperioko gune administratibo egin zuen, eta ohitura eta zeremonia erromatarrak eta bizantziarrak eskuratu zituen, baina betiere Elizarekiko harreman estuari eutsita. Gregorio V.a hil ondoren, 999an, aitasantutzarako Silvestre II.a bultzatu zuen.

Heriotza

1001eko otsailean Erromatik egotzi zuten, herriaren matxinada bat zela medio, eta Ravennara joan zen bizitzera. Berriro hegoalderantz zihoala, bere armadarekin Erroma konkistatzeko, Paternoko gazteluan hil zen 1002ko urtarrilean. Haren heriotzaren arrazoiei buruzko teoria bat baino gehiago daude.

Erreferentziak

↑ Oton I.aren bidetik, EIMA: Eskola-liburuetako onomastikaren, gertaera historikoen eta artelanen izenak. Zerrendak.

Ikus, gainera

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Oton III.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa

Otondar pizkundea

Datuak: Q151090
Multimedia: Otto III, Holy Roman Emperor / Q151090

[1] Oton I.aren bidetik, EIMA: Eskola-liburuetako onomastikaren, gertaera historikoen eta artelanen izenak. Zerrendak.

[1]

i e a Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadoreak
Karolingiar Inperioa	Karlos I.a (Karlomagno) • Luis I.a • Lotario I.a • Luis II.a • Karlos II.a • Karlos III.a • Guy • Lambert • Arnulfo • Luis III.a • Berengario
Germaniako Erromatar Inperio Santua	Oton I.a • Oton II.a • Oton III.a • Henrike II.a • Konrado II.a • Henrike III.a • Henrike IV.a • Henrike V.a • Lotario II.a • Frederiko I.a • Henrike VI.a • Oton IV.a • Frederiko II.a • Henrike VII.a • Luis IV.a • Karlos IV.a • Sigismundo I.a • Frederiko III.a • Maximiliano I.a • Karlos V.a • Fernando I.a • Maximiliano II.a • Rodolfo II.a • Matias I.a • Fernando II.a • Fernando III.a • Leopoldo I.a • Josef I.a • Karlos VI.a • Karlos VII.a • Frantzisko I.a • Josef II.a • Leopoldo II.a • Frantzisko II.a

i e a Alemaniako monarkak
Ekialdeko Frankoen Erresuma (843–911)	Luis II.a • Karloman • Luis III.a • Karlos • Arnulfo • Luis IV.a
Alemaniako Erresuma (911–962)	Konrado I.a • Henrike I.a • Oton I.a
Alemaniako Erresuma Germaniako Erromatar Inperio Santuaren barnean (962–1806)	Oton I.a • Oton II.a • Oton III.a • Henrike II.a • Konrado II.a • Henrike III.a • Henrike IV.a • Henrike V.a • Lotario II.a • Konrado III.a • Frederiko I.a • Henrike VI.a • Filipe • Oton IV.a • Frederiko II.a • Konrado IV.a • Rodolfo I.a • Adolfo • Alberto I.a • Henrike VII.a • Luis IV.a • Karlos IV.a • Wentzeslao • Roberto • Sigismundo • Alberto II.a • Frederiko III.a • Maximiliano I.a • Karlos V.a • Fernando I.a • Maximiliano II.a • Rodolfo II.a • Matias • Fernando II.a • Fernando III.a • Leopoldo I.a • Josef I.a • Karlos VI.a • Karlos VII.a • Frantzisko I.a • Josef II.a • Leopoldo II.a • Frantzisko II.a
Rhingo Konfederazioa (1806–1813)	Napoleon I.a
Germaniar Konfederazioa (1815–1848)	Frantzisko I.a • Fernando I.a
Alemaniar Inperioa (1849)	Frederiko Gilen IV.a (enperadore-hautetsia)
Alemaniar Batasuna (1849–1850)	Frederiko Gilen IV.a
Germaniar Konfederazioa (1850–1866)	Frantzisko Josef I.a
Iparraldeko Alemaniar Konfederazioa (1867–1871)	Gilen I.a
Alemaniar Inperioa (1871–1918)	Gilen I.a • Frederiko III.a • Gilen II.a

Inperioko subiranoa

Heriotza

Erreferentziak

Ikus, gainera

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.