اندرو لانگ
اندرو لانگ | |
|---|---|
 | |
| زاده | ۳۱ مارس ۱۸۴۴ سلکیرک، سلکرک‌شر، اسکاتلند |
| درگذشته | ۲۰ ژوئیهٔ ۱۹۱۲ (۶۸ سال) بانچوری، ابردین‌شیر، اسکاتلند |
| پیشه |
|
| دانشگاه | |
| دوره | قرن نوزدهم |
| سبک نوشتاری | ادبیات کودکان |
| همسر(ها) | لئونورا بلانش الین (ا. ۱۸۷۵) |
اندرو لانگ (Andrew Lang) FBA (۳۲ مارس ۱۸۴۴–۲۰ ژوئیه ۱۹۱۲)، شاعر، رمان‌نویس، منتقد ادبی و انسان‌شناس اسکاتلندی بود. او بیشتر به علت جمع‌آوری فولکلور و داستان‌های پریان شناخته شده‌است.
زندگی‌نامه
[ویرایش]اندرو لانگ در ۱۸۴۴ میلادی در سلکیرک اسکاتلند به دنیا آمد. او بزرگترین فرزند از هشت فرزند جان لانگ، منشی شهر سلکیرک و جین پلندرنس سلار دختر پاتریک سلار مشاور املاک اولین دوک اسکاتلند، بود. اندرو لانگ در ۱۷ آوریل ۱۸۷۵ با لئونورا بلانش الین، کوچکترین دختر سی.تی. الین ازدواج نمود. لئونورا به عنوان نویسنده، همکار و مترجم داستان‌های پریان شناخته می‌شود.[۱]
اندرو در مدرسه گرامر سلکیرک، مدرسه لورتتو و آکادمی ادینبورگ، همچنین دانشگاه سنت اندروز و کالج بالیول آکسفورد جایی که اولین کلاس را در مکتب‌های کلاسیک نهایی در ۱۸۶۸ گرفت و سپس عضو و درپی آن عضو افتخاری کالج مرتون گشت؛ تحصیل نمود.[۲] وی به زودی به عنوان یکی از تواناترین و مستعدترین نویسندگان آن روزگار در زمینه روزنامه‌نگاری، شعر، نقد و تاریخ شناخته شد.[۳] او عضوی از انجمن نشان رز سفید که جامعه ایی نئو ژاکوبی بود که بسیاری از نویسندگان و هنرمندان را در بین سال‌های دهه ۱۸۹۰ تا ۱۹۰۰ به خود جذب می‌کرد، شد.[۴] در ۱۹۰۶ به عنوان FBA انتخاب شد.[۵]
به علت بیماری آنژین صدری در ۲۰ ژولای ۱۹۱۲ در هتل تورناکویل شهر بانچوری فوت کرد و پیکرش توسط همسرش پیدا شد. وی را در محوطه کلیسای جامع سنت اندروز دفن کردند؛ جایی که بنای یادبودش در بخش گوشه جنوب شرقی و در قسمت مربوط به قرن نوزدهم قابل مشاهده است.
زمینه‌های تحقیقاتی
[ویرایش]فولکلور و انسان‌شناسی
[ویرایش]اندرو لانگ امروزه عمدتاً به عنوان انتشار آثاری در زمینه فولکلور، اسطوره‌شناسی و دین شناخته شده‌است. علاقه اش به فولکلور به اوایل زندگی‌اش بازمی‌گردد. او پیش از رفتن به آکسفورد کتاب‌های انسان‌شناس و قوم‌شناس اسکاتلندی، جان فرگوسن مک‌لنان را مطالعه کرد و سپس تحت‌تاثیر ادوارد بارنت تایلور بود.[۶]
از اولین آثار وی «سنت و اسطوره»[الف] (۱۸۸۴) نام دارد. در «اسطوره، آیین و دین»[ب] (۱۸۸۷) او عناصر غیرعقلانی اسطوره‌شناسی را به عنوان بقایایی از فرم‌های اولیه مورد بررسی قرار می‌دهد. کتاب «ساختن دین»[پ] وی به شدت تحت‌تاثیر ایدهٔ قرن هجدهمی وحشی نیک بود. در این کتاب او بر این عقیده است که اعتقاد فراوان به ارواح در میان نژادهای به اصطلاح وحشی، معادلی با اعتقاد معاصر در انگلستان به پدیده‌های اسرارآمیز است.[۳] «کتاب آبی پریان»[ت](۱۸۸۹) ویرایشی بسیار زیبا و مصور از داستان‌های پریان بود که تبدیل به کتابی کلاسیک گشت. این اثر با تعداد زیادی از مجموعه‌های داستان‌های پریان که با نام کتاب‌های پریان اندرو لانگ شناخته شده‌است بااینکه بیشتر کارهای انجام شده برای تولید این آثار توسط همسر اندرو لانگ یعنی لئونورا بلانش الین و تیمی از همکاران خانم انجام شده‌است.[۷][۸] در مقدمه کتاب ارغوانی پریان، اندرو لانگ اعلام می‌کند که ترجمه و بازنویسی بسیاری از داستان‌های این مجموعه توسط همسرش انجام شده‌است.[۹] لانگ در «خاستگاه اجتماعی»[ث](۱۹۰۳) اصول توتمیسم را مورد بررسی قرار می‌دهد.
تحقیقات فراروانشناسی
[ویرایش]لانگ یکی از توسعه‌دهندگان تحقیقات فراروانشناسی بود و دیگر نوشته‌هایش در زمینه انسان‌شناسی شامل کتاب‌های کتاب رؤیاها و اشباح[ج] (۱۸۹۷)، جادو و دین[چ] (۱۹۰۱)، راز توتم[ح] (۱۹۰۵) بوده‌است.[۳] او به عنوان رئیس جامعه تحقیقات روان در ۱۹۱۱ خدمت کرد.[۱۰]
لانگ به‌طور گسترده‌ایی اسپیریتوالیسم اروپایی قرن نوزدهم و بیستم را ذکر کرد تا ایده‌های معلم‌اش تایلور را مبنی بر غیرمعقول بودن ارواح و زنده‌انگاری به چالش بکشد. لانگ از کار تیلور و کارهای تحقیقاتی فراروانشناسی خودش برای تلاش در اثبات نقدی انسانشناسانه بر ماده‌باوری استفاده کرد.[۱۱] اندرو لانگ شدیداً با همکار جامعه فولکلور[خ] اش ادوارد کلود [د]بر سر فراروان-فولکلور[ذ] مناظره داشت، شاخه ای که به ارتباط بین فولکلور و تحقیقات فراروانشناسی، کمک کرد.[۱۲]
یادداشت‌ها
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Lang, Leonora Blanche Alleyne (1894). Andrew Lang (ed.). The Yellow Fairy Book. Longmans, Green & Co. p. 1. Retrieved 26 October 2013.
- ↑ Levens, R.G.C., ed. (1964). Merton College Register 1900–1964. Oxford: Basil Blackwell. p. 6.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Lang, Andrew". Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 16 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 171.
- ↑ Pittock, Murray G. H. (17 July 2014). The Invention of Scotland: The Stuart Myth and the Scottish Identity, 1638 to the Present. Taylor & Francis. pp. 116–117. ISBN 978-1-317-60525-6.
- ↑ "LANG, Andrew". Who's Who. 59: 1016. 1907.
- ↑ John Wyon Burrow, Evolution and Society: a study in Victorian social theory (1966), p. 237; Google Books.
- ↑ Day, Andrea (2017-09-19). ""Almost wholly the work of Mrs. Lang": Nora Lang, Literary Labour, and the Fairy Books". Women's Writing. 26 (4): 400–420. doi:10.1080/09699082.2017.1371938. S2CID 164414996.
- ↑ Lathey, Gillian (2010-09-13). The Role of Translators in Children's Literature: Invisible Storytellers (به انگلیسی). Routledge. ISBN 978-1-136-92574-0.
- ↑ The Lilac Fairy Book by Andrew Lang. 9 February 2009. Retrieved 16 January 2014 – via Project Gutenberg.
- ↑ Grattan-Guinness, Ivor. (1982). Psychical Research: A Guide to Its History, Principles and Practices: In Celebration of 100 Years of the Society for Psychical Research. Aquarian Press. p. 123. ISBN 0-85030-316-8
- ↑ Josephson-Storm, Jason (2017). The Myth of Disenchantment: Magic, Modernity, and the Birth of the Human Sciences. Chicago: University of Chicago Press. p. 101. ISBN 978-0-226-40336-6.
- ↑ Bihet, Francesca (2019) Late-Victorian Folklore Studies and Fairy-Lore. In: Betwixt and Between, 18–19 May 2019, Museum of Witchcraft and Magic, Boscastle. http://eprints.chi.ac.uk/4685/
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
- اعضای آکادمی بریتانیا
- دانشآموختگان دانشگاه سنت اندروز
- دانشآموختگان کالج بالیول، آکسفورد
- درگذشتگان ۱۹۱۲ (میلادی)
- رماننویسان اهل اسکاتلند
- رماننویسان دوره ویکتوریا
- روزنامهنگاران اهل اسکاتلند
- زادگان ۱۸۴۴ (میلادی)
- شاعران اهل اسکاتلند
- شاعران دوره ویکتوریا
- عوامشناسان اهل اسکاتلند
- فراروانشناسان
- نویسندگان ادبیات کودک و نوجوان اهل اسکاتلند
- نویسندگان اسکاتلندی سده ۱۹ (میلادی)
- نویسندگان اسکاتلندی سده ۲۰ (میلادی)
- مترجمان هومر