دئگو
ته‌گو
대구 大邱 | |
|---|---|
| کلان‌شهر ته‌گو | |
| نویسه‌گردانی(های) | |
| • هانگول | 대구광역시 |
| • هانجا | 大邱廣域市 |
| • Revised Romanization | Daegu-gwangyeoksi |
| • McCune-Reischauer | Taegu-kwangyŏksi |
 Clockwise from top: Cityscape of Daegu, Seomun Market, Daegu City Hall, Kyungpook National University, and Donghwasa Temple | |
 پرچم  نشان ته‌گو | |
 نقشه کره جنوبی نشاندار شده با ته‌گو | |
| کشور |  کره جنوبی |
| منطقه | Yeongnam |
| ناحیه | ۷ |
| حکومت | |
| • شهردار | کیم بوم‌ایل (김범일) |
| مساحت | |
| • کل | ۸۸۴٫۱۵ کیلومتر مربع (۳۴۱٫۳۷ مایل مربع) |
| جمعیت (۲۰۰۹)[۱] | |
| • کل | ۲۵۱۲۶۰۴ |
| • تراکم | ۲٫۸۴۲/کیلومتر مربع (۷٫۳۶/مایل مربع) |
| • گویش | Gyeongsang |
| گل | مگنولیا |
| درخت | نراد |
| پرنده | عقاب |
| وبگاه | daegu.go.kr (انگلیسی) |
کلان‌شهر ته‌گو (به کره‌ای: 대구) یکی از ۷ کلان‌شهر کشور کره‌جنوبی است.
این کلان‌شهر با جمعیت ۲٫۴۶۴٫۵۴۷ نفر در جنوب شرقی کره جنوبی در حدود ۸۰ کیلومتری از ساحل اقیانوس آرام و در نزدیکی رودخانه گومهو و جلگه مرکزی منطقه یونگنام قرار گرفته‌است، این شهر مرکز سیاست، اقتصاد و فرهنگ منطقه است.
تاریخ
[ویرایش]در دوران باستان، شهر ته‌گو بخشی از پادشاهی شیلا که اولین تلاش موفق برای متحد کردن شبه‌جزیره کره را نموده بود. در طول دوران پادشاهی چوسان این شهر پایتخت سلسله گیونگ‌سانگ و یکی از هشت استان کشور بود. پادشاهی شیلا همسایه امپراتوری گوگوریو، بکجه و گایا و قدیمی‌ترین پادشاهی در میان سه پادشاهی کره (گوگوریو، بکجه) بود. این پادشاهی در سال ۵۷ پیش از میلاد تأسیس شد و در سال ۹۳۵ میلادی سقوط کرد. پادشاهی شیلا، در سال ۴۱۴ میلادی تسلیم گوگوریو شد و ۱۵۰ سال بعد، گایا را تصرف کرد و در سال ۶۶۲ میلادی، با کمک امپراتوری تانگ، بکجه را تصرف و ۶ سال بعد، گوگوریو را هم تصرف کرد. پس از آن امپراتوری تانگ را شکست داد و چینی‌ها را از کره بیرون کرد. حدود ۳۰۰ سال بعد، شیلا سقوط کرد و با سقوط این پادشاهی، آخرین امپراتوری از سه پادشاهی کره هم فرو پاشید.
ته‌گو موتور مهم پیشرفت سریع کره جنوبی در دوره رشد اقتصادی (۱۹۶۰s-۱۹۸۰s) بود و در حال حاضر به یک مرکز پیشرو در کره جنوبی برای صنایع با تکنولوژی بالا و مد تبدیل شده‌است و با توجه به این وضعیت خود را به عنوان یک مرکز فرهنگی با نام مستعار، «شهر زیبایی»، «شهرنساجی» و «مد سیتی» می‌شناسد.
سیاست
[ویرایش]دو دولت محلی در این شهر (دولت ته‌گو متروپولیتن در یونگ‌گو و گیونگ‌بوک)و (دولت استانی در بوک‌گو وجود دارد). شهردار و روسای مناطق ۸ گانه شهر به‌طور مستقیم توسط شهروندان هر چهار سال یکبار انتخاب می‌شوند. شورای شهر بیست و نه نفر عضو دارد که بیست و شش نفر آنها از حوزه‌های انتخاباتی و سه نماینده از شهر ته‌گو می‌باشند. آنها همچنین به‌طور مستقیم هر چهار سال یک بار انتخاب می‌شوند. اکثر آنها از اعضای حزب بزرگ ملی (هانارا دنگ) که حزب سیاسی اصلی محافظه کار در کره جنوبی است می‌باشند. ته‌گو خانه بسیاری از سران و روسای جمهور جمهوری کره بوده‌است. این شهر به عنوان پایتخت محافظه کاران کره‌ای، دارای قدرت سیاسی بسیاری است.
جغرافیا
[ویرایش]شهر ته‌گو توسط کوه‌ها احاطه شده‌است. پالگونگسان در شمال، بیسولسان در جنوب و واریونگسان از سوی غرب و مجموعه‌ای از تپه‌های کوچکتر در شرق دشت ته‌گو را محصور نموده‌اند. رودخانه گومهو در امتداد لبه شمالی شرقی این شهر جریان دارد که در غرب این شهر در رودخانه ناکدونگ می‌ریزد.
اقتصاد
[ویرایش]از لحاظ تاریخی، شهر ته‌گو مرکز تجاری بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره با سئول و پیونگ‌یانگ در شمال (در حال حاضر کره شمالی) بوده‌است، چرا که از موقعیت به سزائی بر خوردار بوده‌است. برخی از بزرگترین بازارهای سنتی مثل بازار سوم‌مون هنوز در این شهر می‌درخشد.
ته‌گو شهر صنعت است. صنایع بزرگ منسوجات، فلزات، ماشین آلات و کشاورزی. کیفیت سیب کشت شده این شهر در اطراف کره مشهور است. مرکزیت بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند بانک ته‌گو، دلفی کره، هواسانگ، و تگو‌تک در این شهر واقع شده و سامسونگ و کولون نیز در این شهر تأسیس شده‌اند. کارخانه‌های متعددی در مجتمع‌های صنعتی واقع در غرب و شمال این شهر از جمله مجتمع صنعتی سونگسو، مجتمع صنعتی غرب ده‌گو و مجتمع رنگرزی صنعتی در این شهر واقع شده‌است.
این شهر هسته اقتصادی و صنعتی منطقه ته‌گو-گیونگ‌بوک و یکی از مناطق صنعتی بزرگ در کره جنوبی است. تا آنجا که ۹۴ درصد از مازاد تجاری کره در سال ۲۰۰۶ را به خود اختصاص داده است. شرکت‌ها و صنایع الکترونیک در گومی و صنایع فولاد در پوهانگ قرار دارند. همچنین این شهر امکاناتی برای تولید جهانی ارائه نموده است که منجر به ظهور کارخانه‌های Anycall (سامسونگ موبایل) و کارخانه‌های اصلی POSCO در نزدیکی این شهر شده‌است. ته‌گو و شهرهای مجاور آن به عنوان منطقه آزاد اقتصادی ته‌گو-گیونگ‌بوک از سوی دولت مرکزی در سال ۲۰۰۸ تعیین شده‌است.
علاوه بر این، شهر ته‌گو به عنوان سومین شهر اقتصادی در کره جنوبی، پس از سئول و بوسان در نظر گرفته شده‌است. همچنین قرار گرفتن این شهر در گرمترین منطقه کره جنوبی منجر به فراهم آمدن محصولات کشاورزی از جمله سیب‌های با کیفیت بالا و هندوانه‌های مرغوب شده‌است. صنعت کشاورزی و تولید میوه پشتیبانی حیاتی برای اقتصاد محلی است. با این وجود، به دلیل تغییر در آب و هوا به علت گرم شدن کره زمین و شبه جزیره کره از شیرینی و محبوبیت میوه‌های دائیگو کاسته شده‌است.
مترو
[ویرایش]متروی ته‌گو در سال ۱۹۹۷ تأسیس شده و هم‌اکنون دارای ۳ خط و ۸۹ ایستگاه می‌باشد.
صنعت مد
[ویرایش]از اواخر ۱۹۹۰، شهر ته‌گو در تلاش برای ترویج صنعت مد خود بر اساس صنایع تولیدی ونساجی خود برآمده است. بسیاری از نمایشگاه‌های مربوط به صنایع نساجی و مد از جمله نمایشگاه مد ته‌گو و پیش نمایش ته‌گو سالانه یا نیم سالانه و به دعوت مؤسسه ملی مد برگزار شده‌است.
آب و هوا
[ویرایش]ته‌گو دارای آب و هوای نیمه گرمسیری و مرطوب است. در فصل زمستان، هوای بسیار سرد و بارش بسیار کم. به جز در طول فصل بارانی تابستان در بیشتر سال هوا آفتابی است. اطلاعات به دست آمده از سال ۱۹۶۱ نشان می‌دهد که درجه حرارت متوسطماه ژانویه که سردترین ماه سال بوده‌است در ده‌گو، ۰٫۶ درجه و برای آگوست که گرمترین ماه سال است ۲۶٫۴ درجه گزارش شده‌است. کمترین دمای ثبت شده این شهر نیز -۲۰٫۲ و بالاترین درجه حرارت ثبت شده شهر نیز ۴۰٫۰ گزارش گردیده است.
| داده‌های اقلیم دائیگو (۱۹۸۱−۲۰۱۰) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ماه | ژانویه | فوریه | مارس | آوریل | مه | ژوئن | ژوئیه | اوت | سپتامبر | اکتبر | نوامبر | دسامبر | سال |
| میانگین بیش‌ترین °C (°F) | ۵٫۵ (۴۲) |
۸٫۳ (۴۷) |
۱۳٫۵ (۵۶) |
۲۰٫۶ (۶۹) |
۲۵٫۳ (۷۸) |
۲۸٫۳ (۸۳) |
۳۰٫۳ (۸۷) |
۳۱٫۰ (۸۸) |
۲۶٫۷ (۸۰) |
۲۱٫۹ (۷۱) |
۱۴٫۷ (۵۸) |
۸٫۲ (۴۷) |
۱۹٫۵ (۶۷) |
| میانگین روزانه °C (°F) | ۰٫۶ (۳۳) |
۲٫۹ (۳۷) |
۷٫۸ (۴۶) |
۱۴٫۳ (۵۸) |
۱۹٫۱ (۶۶) |
۲۲٫۸ (۷۳) |
۲۵٫۸ (۷۸) |
۲۶٫۴ (۸۰) |
۲۱٫۷ (۷۱) |
۱۵٫۹ (۶۱) |
۹٫۰ (۴۸) |
۲٫۹ (۳۷) |
۱۴٫۱ (۵۷) |
| میانگین کمترین °C (°F) | −۳٫۶ (۲۶) |
−۱٫۶ (۲۹) |
۲٫۸ (۳۷) |
۸٫۴ (۴۷) |
۱۳٫۵ (۵۶) |
۱۸٫۲ (۶۵) |
۲۲٫۳ (۷۲) |
۲۲٫۸ (۷۳) |
۱۷٫۶ (۶۴) |
۱۰٫۸ (۵۱) |
۴٫۲ (۴۰) |
−۱٫۵ (۲۹) |
۹٫۵ (۴۹) |
| بارندگی میلی‌متر (اینچ) | ۲۰٫۶ (۰٫۸۱) |
۲۸٫۲ (۱٫۱۱) |
۴۷٫۱ (۱٫۸۵) |
۶۲٫۹ (۲٫۴۸) |
۸۰٫۰ (۳٫۱۵) |
۱۴۲٫۶ (۵٫۶۱) |
۲۲۴٫۰ (۸٫۸۲) |
۲۳۵٫۹ (۹٫۲۹) |
۱۴۳٫۵ (۵٫۶۵) |
۳۳٫۸ (۱٫۳۳) |
۳۰٫۵ (۱٫۲) |
۱۵٫۳ (۰٫۶) |
۱٬۰۶۴٫۴ (۴۱٫۹۱) |
| میانگین روزهای بارندگی (≥ ۰٫۱ mm) | ۴٫۵ | ۵٫۲ | ۷٫۳ | ۷٫۸ | ۸٫۶ | ۹٫۵ | ۱۴٫۴ | ۱۲٫۸ | ۹٫۶ | ۵٫۱ | ۵٫۰ | ۴٫۳ | ۹۴٫۱ |
| درصد رطوبت | ۵۴٫۴ | ۵۳٫۶ | ۵۴٫۱ | ۵۳٫۲ | ۵۸٫۷ | ۶۵٫۵ | ۷۳٫۸ | ۷۲٫۹ | ۷۱٫۳ | ۶۴٫۵ | ۶۰٫۳ | ۵۶٫۸ | ۶۱٫۶ |
| میانگین روزانه ساعت‌های تابش آفتاب | ۱۹۳٫۵ | ۱۸۵٫۲ | ۲۰۲٫۹ | ۲۲۰٫۴ | ۲۲۹٫۷ | ۱۸۳٫۸ | ۱۵۱٫۳ | ۱۶۵٫۳ | ۱۶۱٫۱ | ۲۰۳٫۲ | ۱۸۰٫۰ | ۱۸۹٫۷ | ۲٬۲۶۶ |
| منبع: Korea Meteorological Administration[۲] | |||||||||||||
فرهنگ
[ویرایش]شهروند معروف : مین یونگی (شوگا) یکی از اعضای گروه bts است. کیم تهیونگ (وی) یکی از اعضای بی تی اس.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ National Statistical Office (2009). SELITEM=۰ "행정구역(동읍면)별 인구, 가구 및 주택". Retrieved 2008-12-31.
{{cite web}}: Check|url=value (help)[پیوند مرده] - ↑ "평년값자료(۱۹۸۱−۲۰۱۰) 대구(۱۴۳)". Korea Meteorological Administration. Retrieved 2011−05−27.
{{cite web}}: Check date values in:|accessdate=(help)
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
