زبان اسلاوی کلیسایی باستان
| اسلاوی کلیسایی باستان | |
|---|---|
| ⰔⰎⰀⰂⰑⰐⰊⰍ словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ slověnĭskŭ językŭ | |
| زبان بومی در | منطقه‌های اسلاونشین باستان و زیر نظر بیزانس، چه پیروان کلیسای ارتودوکس و چه کاتولیک |
| منطقه | اروپای شرقی |
| دوره | سده‌های نهم تا یازدهم میلادی |
هندواروپایی
| |
| گلاگولیتی، سیریلیک | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۱–۶۳۹ | cu (با اسلاوی کلیسایی) |
| ایزو ۲–۶۳۹ | chu |
| ایزو ۳–۶۳۹ | chu (با اسلاوی کلیسایی) |
| زبان‌شناسی | 53-AAA-a |
زبان اسلاوی کلیسایی باستان (словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ) نخستین زبان ادبی اسلاوی است. در سدهٔ نهم میلادی، مبلغان مسیحی بیزانس برای رواج مسیحیت میان اسلاوها دست به تدوین این زبان به صورت زبان معیار و ترجمه کتاب مقدس و دیگر متن‌های کلیسایی بدان نمودند. می‌نماید که این زبان معیار از گویش اسلاوهای بیزانسی -که در استان تسالونیکا (در مقدونیه در یونان کنونی) می‌زیستند- بیرون‌کشیده شده‌باشد.
زبان اسلاوی کلیسایی نواده مستقیم این زبان است که امروزه زبان مذهبی بسیاری از کلیساهای مسیحیت شرقی است.
منابع
[ویرایش]Wikipedia contributors, "Old Church Slavonic," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Old_Church_Slavonic&oldid=620713696 (accessed August 13, 2014).
نسخهٔ اسلاوی کلیسایی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد