سینمای جمهوری دموکراتیک کنگو
سینمای جمهوری دموکراتیک کنگو به صنعت سینما در این کشور اشاره دارد. جمهوری دموکراتیک کنگو تا سال ۱۹۶۰ مستعمره بلژیک بود و در فاصلهٔ میان سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۷ زئیر نام داشت. ورود سینما به این سرزمین با فیلم‌های آموزشی و تبلیغاتی در دوران استعمار کنگوی بلژیک آغاز شد.[۱]
پیشینه
[ویرایش]دولت کنگوی بلژیک به آفریقایی‌ها اجازه تماشای فیلم‌های خارجی را نمی‌داد، با این تفکر و سیاست که مردم محلی نمی‌توانند تفاوت بین واقعیت و داستان را درک کنند. اما این سیاست کذب محض بود. مقامات بلژیکی می‌ترسیدند که این فیلم‌ها باعث رفتار براندازانه شوند. با این حال، اداره فیلم و عکس دولت کنگوی بلژیک، در دهه ۱۹۴۰، با مضامین آموزشی یا تبلیغاتی، برای مردم محلی فیلم ساخت. برخی از افراد مستعد آفریقایی در این اداره استخدام شدند و تکنیک‌های اساسی تولید فیلم به آن‌ها آموزش داده شد.[۲][۳]
در دهه ۱۹۵۰، ۲ گروه از سازمان‌های مرتبط با کشیش‌های کاتولیک نیز، با استخدام افراد مستعد به ساخت و تولید فیلم‌های دینی در کینشازا پرداختند. در همین ایام کشیش الکساندر ون دن هوول مجموعه‌ای از کارتون‌های انیمیشن کوتاه ۱۶ میلی‌متری را تهیه کرد. دفتر تولید فیلم بلگاوکس که توسط جورج فانوی در بروکسل ایجاد شده بود در همین دهه فیلم‌های خبری مستند فراوانی تولید کرد؛ که عمدتاً مرتبط با امور تبلیغاتی بود و ارزش هنری نداشت.[۴][۵]
سینمای پس از استقلال
[ویرایش]پس از استقلال در سال ۱۹۶۰، و به سبب جنگ‌های داخلی، پیشرفتی در سینمای بومی کنگو بدست نیامد تا اینکه برخی از سینماگران کنگویی در فرانسه به ساخت فیلم اقدام کردند و با پشتیبانی روبرو شدند. در دهه ۷۰ معتبرترین سینماگر کنگو نجانجورا مویز بود. او اولین فیلم کوتاه داستانی با نام تتم الکترونیکی را در۱۹۷۳ ساخت. نجانجورا مویز در ۱۹۸۷ با کارگردانی فیلم زندگی زیباست اولین فیلم سینمایی حرفه‌ای تاریخ سینمای کنگو را تولید کرد. تکه‌های هویت (۱۹۹۸) دیگر اثر مهم این کارگردان است که فیلم افتتاحیه جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو درسال ۱۹۹۸ بود. تکه‌های هویت در سال ۱۹۹۹ در جشنواره فیلم و تلویزیون پان آفریقا واگادوگو به نمایش درآمد و برنده جایزه هیئت داوران شد.[۶][۷]
یک اتفاق مهم در سینمای کنگو تولید مستند بسیار تأثیرگذار لومومبا، مرگ پیامبر دربارهٔ پاتریس لومومبا توسط رائول پک بود. او اگرچه اصالتاً اهل هائیتی بود اما در زئیر بزرگ شده بود.[۸][۹]
سینما در کنگو از ابتدای قرن بیستم رو به افول نهاد. کنگو را باید در زمره پرتحول‌ترین اوضاع سیاسی میان کشورهای آفریقایی دانست. طی سال‌های اخیر، دخالت‌های بی‌حد و حصر همسایگان کنگو در امور این کشور منجر به راه‌اندازی جنگ خانمان‌برانداز با جمهوری روآندا شده‌است که با استقرار نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد در مرزهای مشترک دو کشور آرامش نسبی برقرار شده‌است. جنگ داخلی این کشور در سال ۲۰۰۳ به پایان رسید، اما نواحی شرقی آن به علت فعالیت ده‌ها گروه شورشی همچنان بی‌ثبات است. در کنگو از خشونت جنسی همراه با ددمنشی غیرعادی به عنوان یک سلاح جنگی استفاده می‌شود. تجاوز گروهی رواج دارد و گاهی از قنداق تفنگ در این کار استفاده می‌شود. در سال ۲۰۰۵ دو مستند با پشتیبانی مالی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان دربارهٔ این بی‌ثباتی‌ها توسط کارگردان‌های کنگویی ساخته شد. پس از آن بالوفا باکوپا- کانیندا کارگردان کنگویی در سال ۲۰۱۱ با کمک بدنه سینمای مراکش به تأسیس چند سالن سینما در کینشازا همت گماشت و شرکت کنگو فیلمز را تأسیس کرد.[۱۰]
مستند مبارزه کلی و فورمن
[ویرایش]وقتی ما پادشاه بودیم فیلم مستندی است محصول سال ۱۹۹۶ ساخته لئون گست که به مسابقه مشت‌زنی دسته سنگین‌وزن جهان بین محمدعلی کلی و جورج فورمن می‌پردازد. این مسابقه که در سی‌ام اکتبر ۱۹۷۴ در کشور زئیر (اینک جمهوری دموکراتیک کنگو) برگزار شد با نام غرش در جنگل شناخته می‌شود. در این فیلم افراد مشهوری چون جیمز براون، بی بی کینگ، نورمن میلر و اسپایک لی حضور دارند. نمایش فیلم وقتی ما پادشاه بودیم در سال ۱۹۹۴ با استقبال منتقدان مواجه شد. این فیلم در همین سال جایزه اسکار بهترین فیلم مستند بلند را دریافت کرد.
آثاری که تمام یا قسمت‌هایی از آن در کنگو فیلم‌برداری شدند
[ویرایش]- تیم سیل ۸: پشت خط دشمن (۲۰۱۴)
- چوپان خوب (۲۰۰۶)
- داستان راهبه (۱۹۵۹)
- شیوع (۱۹۹۵)
- علی (۲۰۰۱)
- کنگو (۱۹۹۵)
- ماجراجویان (۱۹۶۷)
- ویرونگا (۲۰۱۴)
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «El Festival de Cine Africano 2019 hará un guiño al continente americano – Festival de Cine Africano» (به اسپانیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۳۰.
- ↑ Klingman, Jack (1994). "Arthur Lewis Piper, M.D. : A Medical Missionary in the Belgian Congo". Journal of Community Health. 19 (2): 125–146. doi:10.1007/BF02260364. PMID 8006209. S2CID 37502216.
- ↑ Rubinstein, W. D. (2004). Genocide: a history. Pearson Education. pp. 98–99. ISBN 0-582-50601-8.
- ↑ Marchal, Jules (2008). Lord Leverhulme's Ghosts: Colonial Exploitation in the Congo. Translated by Martin Thom. Introduced by Adam Hochschild. London: Verso. ISBN 978-1-84467-239-4. First published as Travail forcé pour l'huile de palme de Lord Leverhulme: L'histoire du Congo 1910-1945, tome 3 by Editions Paula Bellings in 2001.
- ↑ «El Festival de Cine Africano 2019 hará un guiño al continente americano – Festival de Cine Africano» (به اسپانیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۳۰.
- ↑ «El Festival de Cine Africano 2019 hará un guiño al continente americano – Festival de Cine Africano» (به اسپانیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۳۰.
- ↑ Lamy, Benoît; Ngangura, Mweze (1988-06-15), La vie est belle, Papa Wemba, Bibi Krubwa, Landu Nzunzimbu Matshia, Kanko Kasongo, Centre du Cinéma et de l'Audiovisuel de la Fédération Wallonie-Bruxelles, Lamy Films, Ministère des Affaires étrangères et du Développement International, retrieved 2020-09-30
- ↑ «El Festival de Cine Africano 2019 hará un guiño al continente americano – Festival de Cine Africano» (به اسپانیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۳۰.
- ↑ «Director Raoul Peck Discusses His Oscar-Nominated James Baldwin Documentary 'I Am Not Your Negro': Gothamist». web.archive.org. ۲۰۱۷-۰۱-۲۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ ژانویه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۳۰.
- ↑ Refugees, United Nations High Commissioner for. "UNHCR uses cinema to spread awareness of sexual violence". UNHCR (به انگلیسی). Retrieved 2020-09-30.