پرش به محتوا

فلکس‌گماین‌شافت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فلکس‌گماین‌شافت (به آلمانی: Volksgemeinschaft) اصطلاحی در زبان آلمانی به معنای «اجتماع ملت» است.[۱][۲] این اصطلاح در زمان جنگ جهانی نخست و هنگامی که آلمان‌ها برای پشتیبانی از جنگ در کشورشان تبلیغ می‌کردند بر سر زبان‌ها افتاد، و از آن برای گسترش اندیشهٔ نابودی نخبه‌پروری و یکپارچه‌سازی طبقه‌های ازهم‌گسیختهٔ اجتماعی به منظور نیل به هدف ملی ای مشترک بهره گرفته می‌شد.[۳]

در آلمان نازی

[ویرایش]

در پی انقلاب ۱۹۱۸–۱۹۱۹ که به پایان امپراتوری آلمان و آغاز جمهوری وایمار انجامید، دشمنی سختی میان بسیاری از آلمانی‌ها و جمهوری وایمار و سوسیال دموکرات‌هایی که از آن پشتیبانی می‌کردند پدید آمد.[۳] در همین هنگام ترس و واهمه دهه‌های ۱۹۳۰ در میانهٔ بحران اقتصادی آلمان و دیگر کشورها در آن دوران باعث بیکاری بسیاری از آلمانی‌ها شد. این وضعیت خود باعث برآمدن و محبوبیت حزب نازی در میان کارگرانی شد که خواهان حکومتی بودند که بتواند مشکلات اقتصادی را حل کند.[۴] در هنگام قدرت‌گیری، هیتلر قول داد که اعتماد ملی به Volk و یکپارچگی را بازگرداند و سیاست‌مداران رقیب خود را به گسیختن اتحاد آلمان متهم کرد.[۵]

والتر داره در حال سخنرانی برای اجتماعی کشاورزی در گسلار در ۱۳ دسامبر ۱۹۳۷. در پشت او رایش‌سادلر و سواستیکایی منقش به نشان شمشیر و گندم با عنوان خون و خاک دیده می‌شود.

پس از رسیدن به قدرت در ۱۹۳۳، نازی‌ها بنا بر دست یافتن به پشتیبانی عناصر مختلف جامعه کردند. در نظر ایشان، فلکس‌گماین‌شافت از دیدگاع نژادی یکپارچه و دارای طبقه‌بندی اجتماعی بود.[۶] آن‌ها از ایدهٔ Volk بهره گرفتند که اتحادی معنوی بر پایه نژادی خالص در میان آلمانی‌های درون و حتی بیرون از کشور قائل می‌شد.[۷][۸] بر طبق دکترین خون و خاک، این اتحاد مرتبط با زمین و خاک کشور بود.[۷] دلیلی بر این دکترین باور بر این بود که زمین‌دار و دهقان در توازن و همسازی طبیعی قرار دارند.[۹] آلمانی‌های آریایی که راطبه جنسی با غیرآلمانی‌ها داشته‌اند از این اجتماع ملت محروم می‌شدند.[۱۰]

نازی‌ها با این تبلیغات توانستند میان ملی‌گرایان و محافظه‌کاران هواداری پیدا کنند و خود را متحد رئیس‌جمهور پاول فون هیندنبورگ نشان دهند که خود قهرمان جنگ جهانی یکم به‌شمار می‌رفت.[۱۱] نازی‌ها با تعطیل اعلام کردن روز جهانی کارگر همچنین خواستند میان هواداران جنبش کارگری پشتیبانی به دست بیاورند.[۱۲] آن‌ها تأکید می‌کردند که آلمان می‌بایست کارگران خود را ارج نهد،[۱۳] و هیتلر چندین بار به ستایش از محسنات کار پرداخت و در فولکیشر بئوباختر نوشت که «من تنها یک شرافت می‌شناسم و آن کار است.»[۱۴] به باور رژیم نازی، تنها راه جلوگیری از تکرار فاجعه ۱۹۱۸ تأمین پشتیبانی کارگران از حکومت آلمان بود.[۱۲]

نازی‌ها سیاست‌های رفاهی که در دولت‌های جمهوری وایمار آغاز شده بودند را ادامه دادند و به تشویق داوطلبان برای کمک به نیازمندانی آلمانی که «از دیدگاه نژادی استحقاق داشتند» از راه سازمان رفاه ملی ناسیونال سوسیالیستی پرداختند.[۱۵] این سازمان فعالیت‌های خیرخواهانه انجام می‌داد و بزرگترین سازمان خیرخواهانه آلمان نازی شد.[۱۵] تلاش‌های موفقی نیز برای کشاندن زنان طبقه متوسط به کار اجتماعی و کمک به خانواده‌های پرجمعیت صورت گرفت.[۱۶]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Peter Fritzsche. Life and Death in the Third Reich. President and Fellows of Harvard College, 2008. p. 38.
  2. Norbert Götz. Ungleiche Geschwister: Die Konstruktion von nationalsozialistischer Volksgemeinschaft und schwedischem Volksheim. Baden-Baden: Nomos, 2001.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Fritzsche, p. 39.
  4. Fritzsche. p. 41.
  5. Claudia Koonz, The Nazi Conscience, p 18 شابک ‎۰−۶۷۴−۰۱۱۷۲−۴
  6. "fascism". (2010). In Encyclopædia Britannica. Retrieved December 15, 2010, from Encyclopædia Britannica Online.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ "The Volk[پیوند مرده]"
  8. Norbert Götz. "German-Speaking People and German Heritage: Nazi Germany and the Problem of Volksgemeinschaft". The Heimat Abroad: The Boundaries of Germanness. Krista O’Donnell, Renate Bridenthal, and Nancy Reagin (eds). Ann Arbor: The University of Michigan Press, 2005. 58–81.
  9. Robert Cecil, The Myth of the Master Race: Alfred Rosenberg and Nazi Ideology p166 شابک ‎۰−۳۹۶−۰۶۵۷۷−۵
  10. Diemut Majer, Non-Germans Under The Third Reich, p.369
  11. Fritzsche, p. 44–45.
  12. ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Fritzsche, p.45.
  13. Fritzsche, p. 46.
  14. Richard Grunberger, The 12-year Reich: A Social History of Nazi Germany 1933–1945), New York: NY, Holt, Rinehart and Winston, 1971, p. 47. Völkischer Beobachter, Nov. 21, 1936
  15. ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Fritzsche, p. 51.
  16. Richard Grunberger, The 12-Year Reich, p 46, شابک ‎۰−۰۳−۰۷۶۴۳۵−۱
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy